یک «فوران انفجاری» عظیم که از خورشید خارج می‌شد، شناسایی شد.

چنین فوران‌های شدیدی اغلب با [پدیده] خروج جرم از تاج خورشیدی مرتبط‌ و عامل ایجاد شرایط حاد آب‌و‌هوای خورشیدی‌اند که به گفته سازمان فضایی اروپا، می‌توانند «خرابی و هرج‌ومرج‌هایی در فناوری و زندگی روزمره ما ایجاد کنند».

به گفته سازمان فضایی اروپا و ناسا که به همراه یکدیگر، کنترل سولار اوربیتر [مدارگرد خورشیدی یا SolO] را به دست دارند، این «شراره یا زبانه خورشیدی»، بزرگ‌ترین شراره از این نوع به شمار می‌رود که در یک تصویر مشاهده شده است.

این فوران‌ها از ساختارهای عظیم میدان‌های درهم‌تنیده مغناطیسی تشکیل شده‌اند که پلاسمای خورشیدی را بالای سطح خورشید جمع می‌کنند. این شراره‌ها همان‌گونه که در تصویر جدید مشاهده می‌شود، گاهی به شکل حلقه‌های قوس‌دار عظیمی درمی‌آیند.

این توده مهیب پلاسما که در تصویر دیده می‌شود، تا میلیون‌ها کیلومتر در فضا گسترش می‌یابد و در روز پانزدهم فوریه ثبت شده است.

در این مورد، خروج جرم از تاج خورشیدی یا فوران تاج خورشیدی (CME) در جهت مخالف زمین هدف گرفته شده است. این فوران در زمان برخورد با فضاپیما، اثری روی صفحات خورشیدی به جای نگذاشت؛ این به آن معنی است که [این شراره‌ها] باید از سمت دور آن شروع شده باشند.

سولار اوربیتر [یا مدارگرد خورشیدی] در حال نزدیک‌تر شدن به خورشید است و در آن زمان، قادر خواهد بود از ابزارهای تصویربرداری خود برای ثبت تصاویر حتی با وضوح و جزئیات بیشتر از خورشید استفاده کند که با آن می‌توان [داده‌های] بیشتری از مشاهدات آن به دست آورد.

در حال حاضر، به موازات آنکه مدارگرد به سوی این ستاره می‌رود، هنوز جایی [غیرقابل رصد] در اطراف خورشید وجود دارد. این «مرز مشاهده» - که در حال حاضر تا ۳.۵ میلیون کیلومتر یا پنج برابر شعاع خورشید گسترده شده است- به فضاپیما این امکان را داد که تصویر فوران را در مقیاس کامل ثبت کند.

دانشمندان امیدوارند که این مشاهده بی‌نظیر بتواند به آن‌ها امکان دهد رفتار [شراره‌های خورشیدی] را با جزئیاتی دقیق‌تر از هر زمان مطالعه و بررسی کنند.

آن‌ها همچنین امید دارند که این مشاهدات بتوانند با رصدهای سایر فضاپیماهایی که خورشید را بررسی می‌کنند، ترکیب شوند. از جمله با مشاهدات کاوشگر خورشیدی پارکر که این کاوشگر نیز حین وقوع این فوران در حال رصد و مشاهده آن بود.