اجمل رحمانی ۴۰ سال دارد و ۱۸ سال با نیروهای ناتو در افغانستان کار کرده است. او و همسر و دو فرزندش یک سال قبل، پس از افزایش تهدیدهای طالبان، افغانستان را ترک کردند و به اوکراین پناه بردند. اجمل رحمانی و خانواده‌اش همه دارایی و امکانات خودشان را برای زندگی خوب و متوسط در افغانستان از دست دادند و زندگی جدیدی را در اودسا- شهر بندری اوکراین در کنار دریای سیاه- آغاز کردند. با وجودی که اجمل رحمانی ۱۸ سال با ناتو کار کرده بود و در فهرست تعقیب طالبان بود، اما فقط اوکراین به او ویزا داد تا با خانواده‌اش از افغانستان خارج شود.

در حالی که زندگی اجمل و خانواده‌اش در اوکراین تازه راه افتاده بود و سنگینی بار غربت و دوری از وطن تازه داشت از دوش آن‌ها سبک‌تر می‌شد، جنگی دیگری در گرفت. این بار، جنگ آن‌ها را در کشوری دنبال کرد که فکر می‌کردند تا زمانی که دلشان بخواهند می‌توانند در آن زندگی کنند. حمله روسیه به اوکراین بار دیگر اجمل و خانواده‌اش را خانه به دوش کرد.

اوایل این هفته و پس از افزایش بمباران نیروهای روسیه در خاک اوکراین، اجمل رحمانی و خانواده‌اش با طی کردن ۱۱۱۰ کیلومتر، خودشان را به لهستان رساندند. اجمل و خانواده‌اش ۳۰ کیلومتر این مسیر را پیاده طی کردند.

 اجمل به آژانس خبری فرانسه گفت: «من از یک جنگ فرار کردم و به کشور دیگری آمدم. اینجا هم جنگ شروع شد. این خیلی بدشانسی است.»

آژانس خبری فرانسه نوشت که در چهار روز گذشته، صدها هزار نفر از اوکراین به کشورهای لهستان، رومانی، و مجارستان گریخته‌اند. در حالی که بیشتر پناه‌جویان اوکراینی‌اند، در میان آنان شماری از شهروندان افغانستان، هند، نپال، و جمهوری دموکراتیک کنگو نیز هستند. بیشتر این افراد در اوکراین پناه‌جو، کارگر، و دانشجو بوده‌اند.

به گفته مقام‌های لهستان، در چهار روز نخست درگیری میان روسیه و اوکراین، ۲۱۳ هزار نفر از اوکراین وارد لهستان شده‌اند. شماری از افغان‌ها، مانند اجمل رحمانی، نیز با وجود آن که ویزای لهستان را نداشتند، اجازه یافتند از مرز عبور کنند.

توماس پیترزاک، مدیر سازمان خیریه رستگاری که به مهاجران رسیدگی می‌کند، گفت که اکنون اجمل رحمانی و خانواده‌اش ۱۵ روز فرصت دارند که خودشان را در لهستان به عنوان پناه‌جو ثبت‌نام کنند. این امدادگر افزود که نیاز است لهستان قوانین خود را در زمینه پذیرش و حمایت از پناه‌جویان در این مرحله حساس اصلاح کند.

با این حال، اجمل رحمانی که با از دست دادن خانه و زندگی جدیدش در اوکراین، نگران آینده است، از استقبال گرم داوطلبان و مقام‌های لهستان که به پناه‌جویان کمک می‌کنند، خوشحال است. او گفت: «آن‌ها به ما انرژی مثبت دادند.»

چند هفته قبل، و پس از افزایش تدارک نظامی روسیه در مرز با اوکراین، بسیاری از کشورهای غربی، شهروندانشان را از اوکراین خارج کردند. برخی از کشورهای آسیایی نیز با فرستادن هواپیماهایی، شهروندانشان را اوکراین خارج کردند. اما کشورهایی مانند افغانستان که دولتی ندارند یا دولت‌هایشان توانایی چنین اقدامی را ندارند، کاری برای حفاظت از شهروندان خود انجام ندادند.

شمار دقیق افغان‌های ساکن اوکراین مشخص نیست، اما در آمار سال ۲۰۱۲، شمار آنان بیش از ۲۰ هزار نفر ذکر شده است. مهاجرت افغان‌ها به اوکراین از سال ۱۹۹۵ آغاز شد. بیشتر افغان‌های ساکن اوکراین، مشغول فعالیت‌های تجاری‌اند. در جریان فروپاشی دولت پیشین افغانستان در پانزدهم اوت ۲۰۲۱، صدها نفر که زندگی‌شان در خطر بود، از افغانستان به اوکراین رفتند. این افراد که در شش ماه گذشته در هتل اقامت داشته و در تدارک انتقال به کشورهای سومی بوده‌اند، اکنون در جنگ دیگری گیر افتاده‌اند. شماری از این افراد، به دلیل آشنا نبودن با شهر و کشور جدید، در پی وقوع حمله روسیه به اوکراین از محل اقامتشان خارج نشدند و هنوز در هتل‌ها یا زیرزمین‎ها هستند، اما شماری از آنان به کمک آشنایان و دولت اوکراین، برای خارج شدن از آن کشور راهنمایی شده‌اند.

با این حال، تا کنون دولت اوکراین و سازمان ملل متحد هنوز هیچ‌کدام گزارش روشنی از سرنوشت پناه‌جویان افغان در اوکراین منتشر نکرده است. طالبان نیز مدعی است که با وزارت امور خارجه اوکراین و سازمان ملل متحد برای پیگیری سرنوشت پناه‌جویان افغان در اوکراین در تماس است. البته این ادعای طالبان بیشتر تبلیغات رسانه‌ای به نظر می‌رسد، چون دولت اوکراین در شش ماهی که از سلطه این گروه بر افغانستان می‌گذرد، هیچ‌گونه تماسی با آنان نداشته و سفارت افغانستان در کی‌یف نیز در این مدت تعطیل بوده است.