فریده کوچی، سناتور پیشین افغانستان، از طرف طالبان تهدید به مرگ شد

این سناتور پیشین افغانستان، اعلام «عفو عمومی» طالبان را دروغ خواند

فریده کوچی، نماینده قوم کوچی‌ها و سناتور پیشین مجلس سنای افغانستان که پس از ساقط شدن کابل و به قدرت رسیدن دوباره طالبان نتوانست از این کشور فرار کند، در پیامی ویدیویی می‌گوید که طالبان او را تهدید به مرگ کرده است و شب و روز به خانه‌‌اش می‌آیند و از او اسلحه می‌خواهند.

فریده کوچی در این پیام ویدیویی به زبان پشتو می‌گوید: «می‌گفتیم طالبان بیایند صلح می‌کنیم، اما حالا که آمده‌اند تمام روز مردم را تهدید می‌کنند. افراد مسلح طالبان به در خانه من می‌آیند و به روی من و پسرم اسلحه می‌کشند و می‌گویند سلاح بدهید و برایمان سلاح پیدا کنید. من بارها به آن‌ها گفتم که سلاح ندارم. از کجا بیاورم اما قبول نمی‌کنند.»

بانو کوچی گفت: «طالبان خودرو شخصی‌ام را با خود بردند و اسلحه بیشتر نیز از من درخواست دارند، ندارم از کجا بیاورم. باید این ظلم طالبان خاتمه پیدا کند.»

بانو کوچی، جانش را در خطر می‌داند و از وضعیت بد سلامتی‌اش خبر می‌دهد. او می‌گوید که طالبان به او هشدار داده است که چرا زمانی همراه با ژنرال عبدالرازق، فرمانده پیشین قندهار در برابر آنان سلاح برداشته و جنگیده است. فریده کوچی می‌گوید: «من در برابر طالب نه، در برابر ارتش پاکستان که می‌خواست در امتداد مرز سیم‌کشی کند، جنگ کردم.»

این سناتور پیشین افغانستان اعلام «عفو عمومی» طالبان را دروغ خواند و از فرار افغان‌ها از این کشور پس از به قدرت رسیدن طالبان نیز استقبال کرد. او خطاب به طالبان گفت: «افغانستان در یک وضعیت بسیار بدی قرار دارد، قیمت گاز، تیل و مواد خوراکی بالا رفته است. شما باید به این موضوع توجه داشته باشد و به مردم رسیدگی کنید نه این‌که دنبال تهدید مردم باشید.»

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

فریده کوچی، سناتور پیشین دولت افغانستان، تنها فردی نیست که از سوی طالبان تهدید به مرگ شده است. طالبان پس از به قدرت رسیدن در افغانستان، جست‌وجوی خانه به خانه را برای یافتن کسانی آغاز کرده است که در دولت گذشته این کشور یا نهادهای خارجی کار کرده‌اند.

طالبان پس از جست‌وجو شماری را دستگیر و تیرباران کردند و شمار دیگری را با خود بردند که تاکنون از سرنوشت آنان خبری نیست. مانند فریده کوچی، شماری از کارکنان دولت پیشین افغانستان و نهادهای خارجی هنوز هم در این کشور گیر افتاده‌اند و خود را از چشم طالبان پنهان کرده‌اند. آنان با فرستادن پیام‌ به رسانه‌های جهانی خواهان انتقال از افغانستان هستند تا به دست طالبان کشته نشوند.

دولت جدید طالبان هرچند عفو عمومی اعلام و تاکید کرده که با هیچ شخصی کاری ندارد، اما در عمل دیده می‌شود که در پی دستگیری مخالفان خود است. حتی گفته می‌شود که شماری از آنان را به نام اعضای داعش می‌کشد. این گروه در ظاهر تاکید دارد که در پی ساخت دوباره نظام افغانستان و اتحاد مردم است، اما در عمل دیده می‌شود وضعیت در این کشور نسبت به گذشته هر روز بدتر می‌شود. در چنین شرایطی بسیاری می‌کوشند از افغانستان خارج شوند تا جانشان را نجات دهند.

نوید بیش از ۱۵ سال در دولت پیشین افغانستان کار کرده و اکنون بیکار است و در خانه پنهان شده است تا به دست طالبان نیفتد. او به ایندیپندنت فارسی می‌گوید: «کسی نباید عفو عمومی طالبان را باور کند. این حرف‌ها فریب و نیرنگ است. ما خبرهای بسیار بدی را از گوشه و کنار افغانستان می‌شنویم که طالبان حتی اعضای خانواده کارمندان دولت گذشته را تیرباران کردند. طالبان اگر به شکل رسمی به قدرت برسد به هیچ کسی رحم نمی‌کنند. در پیشانی هر کسی یک تاپه خواهد زد و تیربارانش خواهد کرد، تمام. خداوند نجات دهد. راهی دیگر نیست.»

صدیق، خبرنگاری که در کابل گیر افتاده است، می‌گوید: «عفو عمومی نیست، اعلام کشتن عمومی است. شب و روز جست‌وجوی خانه به خانه جریان دارد و کسی هم نیست که سوال کند. طالب جز کشتن چیزی دیگر بلد نیست.»

شماری از شهروندان افغانستان که هیچ‌گاه در نظام پیشین و نهادهای خارجی در این کشور کار نکرده‌اند و پیشه آزاد داشته‌اند نیز از زندگی زیر سلطه طالبان دل خوش ندارند و نگران جان و آینده‌شان هستند. آنان می‌گویند: «با آمدن طالبان قحطی، خشکسالی، بیکاری و همه بدبختی‌ها آمده، نمی‌دانیم چه کنیم و به کجا برویم.»

میرویس که شغل اصلی‌‌اش رنگ‌مالی و تعمیرات است، به ایندیپندنت فارسی می‌گوید: «اگر تهدیدی برای مردم نباشد چرا فرار کنند. با فرار مردم به ویژه سرمایه‌داران همه چیز نابود می‌شود که در حالی نابودی است. هر روز می‌شنوی که طالب یکی را کشت و دیگری را با خود برد. وضعیت اقتصادی مردم بسیار خراب است. من دو ماه کامل است که کار نکرده‌ام، صبح تا شب منتظرم که کار بیابم که نیست. واقعا وضعیت نگران‌کننده است، راه گم شدیم که چه کنم. اگر دو یا سه ماه دیگر وضعیت چنین ادامه پیدا کند در تمام افغانستان فاجعه کلان انسانی رخ خواهد داد.»