بنا به تحقیقی تازه، مقدار زیادی ذرات ریز پلاستیک در قاره جنوبگان(قطب جنوب) و کوه‌های آلپ پیدا شده است.
این یافته‌ها نشان می‌دهند که ذرات آلاینده از راه هوا به برخی از دورترین نقاط کره زمین می‌رسند.
دانشمندان مرکز هلمهولتز برای تحقیقات قطبی و دریایی، برف‌های نقاط مختلفی، از جمله مجمع‌الجزایر اسوالبارد در قطب شمال و متعلق به نروژ را بررسی کردند.
گروه تحقیق که شامل دانشمندان آلمانی و سوئیسی است، ۱۴۴۰۰ ذره پلاستیک در هر لیتر از نمونه برف اسوالبارد پیدا کرد.
پژوهشگران اعتقاد دارند که ذرات پلاستیک از راه هوا مسافت‌های درازی را طی می‌کنند.
سپس بارندگی باعث می‌شود ذرات در نقاطی دوردست به زمین بیفتند.
یافته‌های این گروه مسئله آلودگی هوا با پلاستیک را به آلودگی زمین و دریا هم می‌افزاید.
ذرات پلاستیک یا میکروپلاستیک‌ها کوچک‌تر از پنج میلیمترند و از تجزیه موادی که به دست انسان ساخته شده‌اند به وجود می‌آیند.
دانشمندان بیشترین غلظت ذرات پلاستیک را در کوه‌های آلپ ایالت باواریای آلمان یافتند. آنها در هر لیتر از نمونه برفی که از نزدیکی جاده‌ای روستایی در باواریا جمع‌آوری شد، ۱۵۴ هزار ذره پلاستیکی پیدا کردند.
ملانی برگمن، بوم‌شناس دریایی که از مولفان این گزارش است، گفت: «ما انتظار یافتن میکروپلاستیک را داشتیم ولی غلظت عظیم آن باعث تعجب ما شد.»
تحقیق این گروه نشان می‌دهد که ذرات پلاستیک ممکن است مثل گرد و خاک و گرده گل‌ها، از طریق هوا منتقل شوند.
مارتین واگنر، زیست شناس دانشگاه علم و فن نروژ که در این تحقیق شرکت نداشت گفت که غلظت‌های بسیار بالای ذرات پلاستیک را می‌توان تا اندازه‌ای به روش‌های مطالعه پژوهشگران ربط داد.
روش‌های تحقیق به این گروه امکان داد ذراتی به کوچکی یک صدم میلیمتر، یعنی باریکتر از موی انسان، را پیدا کنند.
برگمن گفت: «این نتیجه مهمی است، زیرا بیشتر مطالعات تا کنون در پی یافتن میکروپلاستیک‌های خیلی بزرگ‌تری بوده‌اند.»
«بر این اساس، من نتیجه می‌گیرم که ما میزان میکروپلاستیک‌های موجود در محیط زیست را خیلی کمتر از میزان واقعی تخمین زده‌ایم.»
مطالعات قبلی، میکروپلاستیک‌ها را در هوای پاریس، تهران و دونگ‌گوان در چین یافته‌اند.
خانم برگمن گفت که بسیاری از نمونه‌های میکروپلاستیک یافت شده در جنوبگان در طی مطالعات قبلی هم احتمالا از طریق جو به آنجا منتقل شده‌اند.
او گفت: «حالا که مشخص شده مقادیر زیادی میکروپلاستیک هم می‌تواند از طریق هوا جابه‌جا شود، طبیعتا این سئوال پیش می‌آید که ما چقدر ذرات پلاستیک تنفس می‌کنیم.»
نمونه‌های یافت شده در تحقیق جدید شامل لاک الکل، ذرات لاستیک، و موادی است که ممکن است منشاءشان پارچه یا مواد بسته‌بندی باشد.
خانم برگمن و گروهش اعتقاد دارند که انتقال میکروپلاستیک‌ها از راه هوا باید در طرح‌های استاندارد اندازه‌گیری آلودگی هوا در نظر گرفته شود.
او گفت: «ما واقعا باید تاثیر میکروپلاستیک‌ها بر انسان را درک کنیم، به‌ویژه اگر در هوایی که تنفس می‌کنیم باشند.»
این تحقیق در مجله پیشرفت‌های علمی منتشر شد.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
