صبح روز ۲۴ فروردین ۱۴۰۰ برابر با ۱۳ آوریل ۲۰۲۱، یک کشتی خودروبر اسرائیلی به نام هایپِریون رِی (Hyperion Ray) متعلق به یک شرکت حمل‌ونقل دریایی اسرائیلی به همین نام، پیش از لنگر انداختن در بندر فجیره در آب‌های دریای عمان، مورد اصابت یک موشک ضدکشتی قرار گرفت. بر اساس گزارش رسانه‌های عربی، این موشک ضدکشتی را نیروی دریایی سپاه پاسداران شلیک کرد. در رابطه با این واقعه، رسانه‌های اسرائیلی چندین گزارش منتشر کردند و بسیاری از کارشناسان اسرائیلی آن را پاسخ ایران به حمله سایبری روز ۲۲ فروردین واحد ۸۲۰۰ ارتش اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای نطنز، اعلام کردند.
اما به نظر می‌رسد هدف قرار گرفتن این کشتی اسرائیلی، بیش از آن که پاسخ به حمله سایبری اسرائیل به تاسیسات نطنز باشد که به انهدام بخش گسترده‌ای از سانتریفیوژهای آی‌آر-۱ تعبیه شده در مرکز غنی‌سازی شهید احمدی روشن منجر شد، در حقیقت پاسخی به حمله یک زیردریایی کلاس دلفین نیروی دریایی اسرائیل به کشتی تجاری ساویز نیروی دریایی سپاه پاسداران در تاریخ ۱۷ فروردین (۶ آوریل) است. کشتی ساویز، مهمترین شناور نیروی دریایی سپاه دریای سرخ است و از آن به عنوان یک پایگاه مقدم دریایی و یک مرکز جاسوسی رادیویی برای رصد فعالیت نیروهای دریایی کشورهای منطقه و فرامنطقه‌ای دریای سرخ استفاده می‌شود.
حمله به کشتی ساویز درست در روزی انجام شد که مذاکرات هسته‌ای بین مقامات وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی و همتایان اروپایی، چینی و روس آن‌ها در وین آغاز شده بود و به همین دلیل، در راستای تاثیر منفی نگذاشتن این واقعه بر مذاکرات یاد شده، نیروی دریایی سپاه نمی‌توانست حمله‌ای تلافی جویانه در مدت‌زمانی کوتاه انجام دهد. حالا به نظر می‌رسد به دنبال افزایش تنش‌های نظامی و امنیتی بین ایران و اسرائیل در پی حمله ارتش این کشور به تاسیسات هسته‌ای نطنز، امکان این حمله و توجیه آن برای جمهوری اسلامی فراهم شده باشد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
چرا نیروی دریایی سپاه نمی‌توانست حمله به ساویز را بی‌پاسخ بگذارد؟
ساویز، راهبردی‌ترین شناور یا کشتی نیروی دریایی سپاه پاسداران دریای سرخ است؛ نه تنها به دلیل آن که در ارسال تسلیحات به شبه‌نظامیان حوثی در یمن نقش مهمی ایفا کرده است بلکه اهمیت آن در انجام طیف گسترده‌ای از مأموریت‌های شنود رادیویی و جاسوسی است. از شناسایی موقعیت قایق‌های تندروی دزدان دریایی سومالیایی در خلیج عدن در پشتیبانی از عملیات‌های مقابله با دزدی دریایی گرفته تا شناسایی و رصد فعالیت‌های نیروهای دریایی کشورهای حاشیه خلیج‌فارس، نیروی دریایی ایالات‌متحده آمریکا و اسرائیل.
به عنوان مثال پس از آن که نیروی دریایی اسرائیل، یک زیردریایی کلاس دلفین مجهز به سلاح اتمی خود را از طریق کانال سوئز در تاریخ سوم دی ۱۳۹۹ (۲۳ دسامبر ۲۰۲۰) به دریای سرخ وارد کرد و رسانه‌های اسرائیلی از اعزام آن به آب‌های جنوبی ایران خبر دادند، این خدمه کشتی ساویز بودند که با استفاده از سامانه‌های جاسوسی خود وظیفه شناسایی موقعیت این زیردریایی اسرائیلی را بر عهده داشتند تا در صورت حرکت این زیردریایی به سمت آب‌های دریای عمان، نیروی دریایی ارتش و سپاه پاسداران را مطلع سازند.
اگرچه اعزام زیردریایی اسرائیلی به آب‌های جنوبی ایران به کلی منتفی شد، اما به دنبال افزایش احتمال انجام حملات پهپادی شبه‌نظامیان حوثی از یمن به اسرائیل در سالگرد کشته شدن قاسم سلیمانی و پس از آن، نیروی دریایی اسرائیل این زیردریایی را در آب‌های دریای سرخ عملیاتی نگه داشت تا در صورت تلاش نیروی دریایی سپاه پاسداران برای انتقال تسلیحاتی چون موشک‌های بالستیک سوخت جامد به خاک یمن، بتواند از جنوب اسرائیل، شناورهای ایرانی حامل آن تسلیحات را هدف قرار دهد.
همان طور که در مقدمه این گزارش ذکر شد، سرانجام با آغاز مذاکرات هسته‌ای در وین، نیروی دریایی اسرائیل به کشتی ساویز حمله کرد. حمله‌ای که بسیاری از مقامات آمریکایی آن را پاسخی به حمله پیشین نیروی دریایی سپاه به یک کشتی تجاری و کانتینربر اسرائیلی به نام لوری (Lori) در دریای عرب شمالی تلقی کردند که در تاریخ پنجم فروردین ۱۴۰۰ صورت گرفته بود.
ایران ۳ - اسرائیل ۱۴؛ نتیجه دو سال جنگ دریایی بین دو کشور
در ماه‌های گذشته حداقل ۱۲ و حداکثر ۱۴ کشتی تجاری و نفت‌کش ایرانی در راه سوریه، از جمله نفت‌کش سابیتی و کشتی کانتینربر شهرکرد، به ترتیب در آب‌های دریای سرخ و مدیترانه هدف نیروی دریایی اسرائیل و همچنین نیروی هوایی این کشور واقع شده‌اند. این حملات عمدتا به دنبال ناکامی دولت آمریکا در جلوگیری از صادرات دو میلیون و ۱۰۰ هزار بشکه نفت خام به مبلغ ۱۴۰ میلیون دلار با نفت‌کش گریس-۱ (Grace 1) یا آدریان دریا در پاییز سال ۱۳۹۸ و در راستای اخلال در روند ارسال محصولات نفتی و فرآورده‌های پتروشیمی ایران به سوریه، آغاز شد.
مقامات نظامی و سیاسی جمهوری اسلامی، تا مدت‌ها از منشأ دقیق این حملات مطلع نبودند و حتی به اشتباه، کشورهای حاشیه خلیج‌فارس از جمله عربستان سعودی را به انجام این حملات متهم کردند. اما سرانجام، با روشن شدن نقش نیروی دریایی اسرائیل در این حملات، نیروی دریایی سپاه ماموریت یافت کشتی‌های تجاری اسرائیلی حاضر در آب‌های سرزمینی کشورهای منطقه‌ای و همچنین آب‌های بین‌المللی را شکار کند اما تاکنون تنها توانسته است سه کشتی اسرائیلی از جمله کشتی‌هایپِریون رِی را مورد حمله قرار دهد. حملاتی که عمدتا با هدف ایجاد عملیات روانی و آسیب اقتصادی به شرکت‌های دارنده کشتی‌های تجاری موردنظر انجام می‌شود و در جریان آن‌ها تلاش می‌شود تا به کشتی موردنظر آسیب شدید وارد نیاید.
همه‌چیز با حمله به کشتی تجاری و خودروبر اسرائیلی هلیوس رِی (Helios Ray) در آب‌های دریای عمان در تاریخ هشتم اسفند ۱۳۹۹ آغاز شد. پس از آن که نیروی هوایی اسرائیل در تاریخ ۲۱ اسفند ۱۳۹۹ با انجام یک حمله پهپادی و انهدام چند کانتینربر روی کشتی تجاری ایرانی «شهرکرد» در شرق دریای مدیترانه به آن حمله پاسخ داد، نیروی دریایی سپاه نیز در تاریخ پنجم فروردین ماه ۱۴۰۰ به کشتی کانتینربر لوری متعلق به یک شرکت اسرائیلی حمله کرد. همانطور که در بالا ذکر شد، پاسخ اسرائیل به حمله سپاه به کشتی لوری، از طریق حمله به کشتی راهبردی ساویز در ۱۷ فروردین ماه امسال صورت گرفت.
حالا نیروی دریایی سپاه در پاسخ به حمله به کشتی ساویز خود، به کشتی هلیوس رِی حمله‌ای مشابه کرده و در حقیقت سومین کشتی اسرائیلی را در حدود شش هفته گذشته مورد حمله قرار داده است. حمله با استفاده از یک موشک ضد کشتی احتمالا با سر جنگی بسیار کوچک یا برخلاف آنچه رسانه‌های عربی می‌گویند با مین چسبان یا Limpet Mine انجام شده است.
به نظر نمی‌رسد که نبرد دریایی پنهان ایران و اسرائیل پایانی داشته باشد. در پاسخ حمله به کشتی‌هایپِریون رِی، نیروی دریایی اسرائیل ممکن است به زودی دوباره به کشتی ساویز که هنوز در موقعیت خود دریای سرخ قرار دارد حمله کند یا به جای آن، یک نفت‌کش یا یک کشتی کانتینربر ایرانی در راه سوریه را، در دریای مدیترانه، هدف قرار دهد.
