طبق یک بررسی جدید، جهانیان نمی‌توانند سخت‌ترین اهداف اقلیمی را بدون کمتر گوشت خوردن محقق کنند.
طبق این تحقیق حرکت جهانی به سوی «برنامه غذایی پُرگیاه»، بیشترین نقش را در کاهش انتشار گازهای گلخانهای ناشی از تولید موادغذایی ایفا می‌کند.
طبق نتایج یک پژوهش جدید، جهان نمی‌تواند به بلندپروازانه‌ترین اهداف اقلیمی خود دست یابد، مگر آن که از خوردن گوشت بکاهد. این تحقیق که در مجله «ساینس» منتشر شده است، چگونگی تاثیر راهبردهای گوناگون و از جمله سامانه غذایی را در کاهش انتشار گازهای گلخانهای بررسی کرده‌اند. طبق این بررسی، حرکت جهانی به سوی برنامه غذایی «پُرگیاه»، کاهش پس‌ماندهای غذایی و کارایی‌افزایی کشاورزی، از جمله راهبردهایی است که می‌توان پیش گرفت.
طبق این پژوهش، حتی اگر انتشار گازهای گلخانهای ناشی از مصرف سوخت‌های فسیلی فورا متوقف شود، باز هم اندکی تغییرات در عادات غذایی لازم است تا بتوان خوش‌بینانه‌ترین هدف پیمان پاریس را، یعنی نگه داشتن گرمایش زمین در حدی که بیش از ۱.۵ درجه سانتی‌گراد از دوران پیشاصنعتی بالاتر نباشد، محقق کرد.
دکتر «مایکل کلارک»، پژوهشگر اثرات زیست‌محیطی سامانه غذایی در دانشگاه آکسفورد و نویسنده اصلی این تحقیق، در مصاحبه با ایندیپندنت گفت: «اگر در سامانه‌‌های غذایی تغییر ایجاد نشود، حتی اگر تمامی عوامل دیگر انتشار گازهای گلخانهای از بین برود، احتمالا در عرض ۳۰ تا ۴۵ سال، هدف ۱.۵درجه سانتی‌گراد و در عرض ۱۰۰ سال، هدف ۲ درجه سانتی‌گراد را زیر پا خواهیم گذاشت. هیچ تغییری به تنهایی کفایت نمی‌کند. اگر در رعایت هدف ۱.۵ درجه سانتی‌گراد جدیت داریم، یعنی به مرحله‌ای رسیده‌ایم که باید هر کاری را که از دستمان برمی‌آید، انجام دهیم.»
در حال حاضر حدود یک‌چهارم گازهای گلخانهای جهان توسط صنایع تولید مواد غذایی منتشر می‌شود که سهم تولیدات مرتبط با گوشت و لبنیات در انتشار کل گازهای گلخانهای، مشخصا ۱۴.۵ درصد است. به‌ویژه تولید گوشت قرمز، بسیار آلاینده است، زیرا گاو و گوسفند «نشخوارکننده» هستند و به هنگام گوارش، مقدار زیادی گاز گلخانهای متان را از دهان خود بیرون می‌دهند. صاف کردن اراضی جنگلی برای کاشت غذای دام یا ایجاد چراگاه نیز به انتشار گازهای گلخانهای دامن می‌زند.
در این تحقیق جدید، چگونگی تاثیر پنج راهبرد مختلف در کاهش انتشار گازهای گلخانهای ناشی از صنایع تولید مواد غذایی جهان با استفاده از مدل‌سازی بررسی و فرض بر آن گذاشته شده است که این راهبردها از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۵۰ «تدریجا به اجرا درآید.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
نخستین راهبرد، رفتن جهانیان به سوی «برنامه غذایی پُرگیاه» حاوی مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه و غلات، و نیز مصرف متعادل لبنیات، تخم‌مرغ و گوشت است.
چهار راهبرد دیگر عبارتند از حرکت جهانی به سوی خورد و خوراک بهداشتی (برنامه رعایت مصرف کالری معینی در هر روز)، افزایش بهره‌وری کشاورزی با استفاده فناوری، کاهش پسماند مواد غذایی به میزان ۵۰ درصد در جهان و حرکت به سوی کشاورزی با کارایی بالا.
طبق یافته‌های این تحقیق، با تغییرجهت به سمت برنامه غذایی پُرگیاه، بیشترین کاهش در قیاس با هر یک از راهبردهای دیگر به دست خواهد آمد. اگر تمامی عوامل دیگر انتشار گازهای گلخانهای ناشی از مصرف سوخت‌های فسیلی هم فورا از بین برود، با همین راهبرد به تنهایی می‌توان به احتمال حدودا ۵۰ درصدی برای حفظ گرمایش زمین در کمتر از هدف ۱.۵ درجه سانتی‌گراد دست یافت.
اما طبق این تحقیق، برای افزایش احتمال رسیدن به این هدف، احتمالا باید هر پنج راهبرد را به اجرا درآورد و تغییرات گسترده بیشتری هم در بخش‌هایی مثل ترابری، انرژی و صنعت اعمال کرد.
دکتر کلارک در مصاحبه با ایندیپندنت گفت: «زمان، ارزش اساسی دارد. هر چه بیشتر زمان بگذرد، تغییرات شدیدتر و ریشه‌ای‌تری لازم خواهیم داشت. هم‌اکنون باید اجرای خط‌‌مشی‌ها را شروع کنیم؛ هر چند که حالت مطلوب آن بود که ۱۰ سال پیش این کار را می‌کردیم.»
به گفته دکتر کلارک، تدوین خط‌‌مشی‌هایی برای تشویق مردم به کاهش مناسب مصرف گوشت و اتلاف مواد غذایی، «چالشی واقعی» است. او افزود: «نصب برچسب زیست‌محیطی روی موادغذایی از جمله این خط‌‌مشی‌ها است، زیرا در این صورت است که می‌توان به مصرف‌کننده در مورد میزان انتشار گازهای گلخانهای در تولید غذا اطلاع‌رسانی کرد.»
به گفته دکتر «هلن هاروات»، محقق ارشد در مؤسسه «چاتمن هاوس» و محقق خط‌‌مشی غذایی و زیست‌محیطی در مدرسه عالی حقوق هاروارد که در این تحقیق شرکت نداشته است، این تحقیق نشان داد که جهان «باید با سرعت و شدت انتشار گازهای گلخانهای ناشی از تولید موادغذایی را کاهش دهد.» او تاکید کرد: «اگر بخواهیم گرمایش زمین طی دهه آینده از هدف ۱.۵ درجه بالاتر نرود، رعایت این نکته اهمیت ویژه‌ای دارد.»
او افزود: «حرکت به سوی الگوهای خوردوخوراک گیاهی از همه مهم‌تر است، اما تنها روش مهم نیست. باید طی سال آینده تعهدات پیمان پاریس را بازنگری کنیم و سامانه‌‌های غذایی را هم در آن‌ها بگنجانیم.»
استاد «پیت اسمیت»، صاحب کرسی علوم گیاه و خاک دانشگاه آبردین، در مصاحبه با ایندیپندنت گفت که طبق این یافته‌ها ضرورت «متحول‌سازی اساسی در سامانه غذایی» مشخص شده است. او گفت: «این نخستین پژوهش نیست که نشان می‌دهد برای رسیدن به اهداف ۱.۵ یا ۲.۵ درجه سانتی‌گراد باید سامانه غذایی را تغییر داد و از مصرف گوشت و لبنیات دوری کرد، اما این تحقیق به خوبی نشان داد که حتی اگر انتشار گازهای گلخانهای ناشی از مصرف سوخت‌های فسیلی هم فورا متوقف شود، سامانه غذایی کنونی ما سبب می‌شود آن اهداف را زیر پا بگذاریم.»
پیش‌بینی انتشار گازهای گلخانهای از سال ۲۰۲۰ تا ۲۱۰۰ برای کسب‌وکار عادی و تغییرات مختلف منجر به کاهش انتشار در سامانه غذایی (کلارک و دیگران (۲۰۲۰)/ساینس)
© The Independent
