رسانه‌های آمریکایی با آب و تاب فراوان کشته شدن دومین فرد مقتدر القاعده را در افغانستان منتشر کردند. ابومحسن المصری فرمانده ارشد القاعده در شبه قاره هند، در یک عملیات ویژه نیرو‌های امنیت ملی افغانستان در شهرستان اندر در استان غزنی کشته شد. او دومین فرد قدرتمند القاعده بود که توسط نیرو‌های امنیتی کشته شد. با کشته شدن او سلسله فعالیت‌های القاعده در افغانستان با گسست روبه‌رو شده است.

به گزارش ایندیپندنت فارسی و به نقل از بیانیه مرکز ملی مبارزه با تروریسم آمریکا: «حذف او از میدان جنگ شکستی بزرگ برای این سازمان تروریستی است که به طور پی در پی در حال تجربه شکست‌های راهبردی است که ایالات متحده و شرکایش موجب شده‌اند.» قبل از این نیز مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا گفته بود که تنها در حدود ۲۰۰ تن از عمال القاعده در افغانستان باقی مانده‌اند. اظهارات مقام‌های آمریکایی در مورد کشته شدن فرد دوم القاعده در افغانستان این سؤال بزرگ را ایجاد می‌کند که آیا ماموریت آمریکا برای مبارزه با تروریسم، با قتل بن لادن و کاهش توانمندی القاعده به خاتمه رسید؟

در سال ۲۰۰۱ و پس از حملات خونین یازدهم سپتامبر، آمریکا با شعار مبارزه جهانی با تروریسم، تعدادی از کشور‌های دیگر را با خود متحد ساخت و به افغانستان حمله کرد. آمریکایی‌ها پس از این که از تحویل بن لادن توسط طالبان و برچیدن پایگاه‌های این گروه در افغانستان ناامید شدند، به افغانستان هجوم بردند. هجوم نیرو‌های آمریکایی و ناتو باعث شد تا طالبان قدرت را در افغانستان از دست داده و به کشور‌های همسایه متواری شوند. نیرو‌های القاعده نیز از مسیر‌های مختلف از افغانستان خارج شدند. اما این دوری از افغانستان زمان زیادی طول نکشید. عدم یک دورنمای روشن برای آینده افغانستان، نبود ظرفیت برای حکومتداری در میان افغان‌ها و راهبرد غلط ناتو در قبال طالبان باعث شد تا این گروه دوباره در افغانستان حضور پیدا کنند. با حضور طالبان، نیرو‌های القاعده که بیشتر در مناطق مرزی با افغانستان، در آن سوی خط دیورند به سر می‌بردند، دوباره به افغانستان برگشتند. آنان مانند گذشته پابه پای طالبان، علیه نیرو‌های آمریکایی و دولت افغانستان جنگ را دوباره در گوشه و کنار افغانستان تشدید کردند. نیرو‌های ناتو با تمام تجهیزات و امکانات تسلیحاتی‌شان نتوانستند طالبان را شکست بدهند. ناگزیر پس از نوزده سال جنگ خونین با یک توافق سیاسی تلاش کردند تا میان طالبان و القاعده فاصله و در صورت امکان تقابل ایجاد کنند.

در توافق سیاسی که در فوریه ۲۰۲۰ میان طالبان و آمریکا به امضا رسید. طالبان تعهد کردند که در مقابل گروه‌های تروریستی مانند القاعده و داعش مبارزه خواهند کرد. یعنی به نحوی طالبان تبدیل به نیرو‌های نیابتی آمریکا برای مبارزه با تروریسم خواهند شد. تعجب‌آور‌ترین مساله در این توافق این بود که طالبان که به عنوان یک گروه تروریستی در فهرست سیاه سازمان ملل متحد آمده است، حالا تبدیل به نیروی بازدارنده تروریسم می‌شود.

البته با تلاش دولت آمریکا بخش عمده‌ای از طالبان از فهرست سیاه سازمان ملل متحد خارج شدند. با این حال بحث اساسی این است که آیا کشته شدن نیرو‌های القاعده در افغانستان به معنای پایان مبارزه با تروریسم است؟

واقعیت این است که نه تروریسم در افغانستان از بین رفته است و نه تروریست‌ها. طالبان ظرفیت بالایی برای جذب نیرو‌های جهادی از سراسر جهان دارند. آنان هنوز هم خود را به عنوان امارت اسلامی می‌شناسند که وظیفه‌اش اشاعه اسلام در سراسر جهان است. امید بستن به توافقی که هنوز یک ماده آن هم عملی نشده است، خیال خامی است که آمریکا خود را با آن فریب می‌دهد. در حال حاضر جنگ در افغانستان شدید‌تر از زمانی که توافق صلحی وجود نداشت، شعله‌ور شده است. حمله انتحاری به آموزشگاه کوثر دانش، بیانگر این است که داعش نیز با قدرت گذشته در افغانستان فعالیت می‌کند. در این چنین وضعیتی اتکا به مبارزه طالبان علیه تروریسم کاملا ساده‌لوحانه‌ است. مهم‌تر از همه این که باور کنیم طالبان رابطه خود را با القاعده بریده‌اند و در مقابل آنان می‌ایستند.