توضیح علمی پدیده «گشادنشینی مردان» 

آن دسته از افرادی که هنوز از ورود «مردفهم‌کردن» به دایره واژگان متعجب هستند، نگران نباشند، چرا که این کلمه، فقط اصطلاح و نامی جذاب برای نکوهیدن غرور مردانه نیست.  

یک تحقیق جدید نشان داده که ۸۲ درصد از زنان بریتانیایی مورد «مردفهم‌کردن» قرار گرفته‌اند که به گفته لغت‌نامه مریام وبستر، طی آن یک مرد، «با نگاه از بالا به پایین و برتری‌طلب، چیزی که در آن دانش اندکی دارد را به فرد دیگری (به‌ویژه یک زن) توضیح می‌دهد.»  

عمل «گشادنشینی مردانه» با آن که کمتر شناخته شده، اما به درستی چنان جرم تهاجمی است که در مادرید ممنوع اعلام شده است.  

 دیکشنری آنلاین آکسفورد، معنی «گشادنشینی مردانه» را این گونه شرح می‌دهد: «عملی که طی آن مرد با پاهای باز می‌نشیند، به نحوی که فضای صندلی کناری را نیز اشغال می‌کند.» این رفتاری است که عموما در وسائل حمل‌ونقل عمومی به چشم می‌خورد.  

اکنون، کارشناسان در توجیه این عمل، آن را با توجه به تفاوت‌های فیزیولوژیک مردان و زنان، به نیاز غریزی مرد به گسترش خود نسبت می‌دهند.  

بسیاری خیلی زود این «عمل» را اولین بار و زمانی که در سال ۲۰۱۴ موضوع بحث‌ها شد، به عنوان یک عمل از بالا به پایین مردانه و ضدزن، محکوم کردند و یا موقعیتی که مردی در وسائل نقلیه عمومی برای تاکید بر قدرت و به تبع آن تحقیر حق زن برای جا، تا جای ممکن فضا اشغال می‌کند.  

در سال ۲۰۱۵، وب‌سایت میک، ویدیویی منتشر کرد که نشان می‌دهد وقتی زنی در متروی نیویورک عمل «گشادنشینی مردانه» («گشادنشینی زنانه»!) را انجام می‌دهد، در مقایسه با وقتی که این عمل از یک مرد سر می‌زند، چه اتفاقی می‌افتد.  

جالب این بود که مردم در هنگام مشاهده این کار، به زنان بیش از مردان چپ‌چپ نگاه می‌کنند.  

سپس در سال ۲۰۱۶ مسؤولان حمل‌ونقل متروپولیتن نیویورک، حتی یک کارزار رسمی ضد-گشادنشینی مردانه به راه انداختند و متروسوارها را به نشان دادن «آداب حمل‌ونقل عمومی» ترغیب کردند. 

با این که این مودبانه‌ترین روش نشستن یک فرد نیست اما آیا عمل «گشادنشینی مردانه» واقعا، همان طوری که میک نشان داد، به هر فردی که فضا را «ذاتا جنسیتی» ببیند، مشروعیت می‌دهد؟ این در واقع موردی است که در آن مردها به دلیل آن چه که غریزه تعیین کرده، فضای زنان را منحصر به خود می‌کنند؟ یا این که آیا علم بیش از آن چه که ما فکر می‌کنیم در این میان نقش دارد؟ 

جان ساتکلیف، جراح اعصاب و نخاع، توضیح می‌دهد که رفتار «گشادنشینی مردانه» در واقع می‌تواند بیش از آن که به غرور ربط داشته باشد، یک امر فیزیکی باشد.  

او به ایندیپندنت گفت: «عرض لگن به طور کلی در زنان نسبتا پهن‌تر است و زاویه گردن استخوان ران تندتر است. این فاکتورها می‌توانند حالت نشستن با زانوهای بسته را برای مردان دشوارتر کنند.»  

ساتکلیف گفت: «به نظر من بیشتر مردها توضیح گشاد نشستن خود را پرهیز از فشار به بیضه‌ها از سوی ماهیچه‌های ران توضیح می‌دهند. چرخش لگن به نوعی باعث کاهش فشار از هر دو جنبه می‌شود.»  

تفاوت‌های آناتومی تنها دلیل تفاوت نشستن  مردان و زنان نیست.  

یک مقاله اخیرا در وبسایت وایس می‌گوید دلیل نحوه نشستن ما ممکن است ناشی از امری به سادگی دلایل جغرافیایی باشد.  

لهستان یکی از کشورهایی است که افراد در آن جا دچار دیسپلازی یا رشد ناهنجار کفل‌اند که طی آن کفل‌های فرد از حفره بیرون می‌زند و به عبارت دیگر بسیاری از لهستانی‌ها «گشادنشین» هستند. همچنین در افرادی که سلتی هستند و کفل سلتی دارند، احتمال این که از ساییدگی کفل رنج ببرند بالا است، چرا که دایره حرکت به دلیل حفره عمیق‌تر کفل، محدود می‌شود. به عبارت دیگر، این برای «گشادنشین‌ها»یی که ورزش اسکوات می‌کنند خبری خوب است و برای «گشادنشین‌»های دائمی، خبری بد. 

 با این توضیح، با پذیرش خطر افزودن سوخت «مردفهم‌کردن» به آتش «گشادنشینی مردانه»، بیایید قبل از آن که مردان «مردفهم‌کن» در وسائل نقلیه عمومی یک صدا بگویند، «خانم‌ها! دلیلش علمی است» آداب اولیه را رعایت کنیم.  

با آن که ما زنان صاحب لگن‌های پهن، با شما ابراز همدردی می‌کنیم و می‌گوییم که نشستن با پاهای بسته راحت‌ترین حالت برای مردان نیست، اما فیزیولوژی پایه به خودی خود با گشادنشینی هر روز صبح تمام هری‌ها و دیک‌ها و تام‌ها در مترو کنار نمی‌آید.  

جای نشستن محدود است و قطارها پر از مسافرند. به همه گشادنشین‌ها در همه جا می‌گوییم: دست‌ها و (باسن‌هایتان) را برای خودتان نگه دارید. 

(این گزارش، اولین بار در سال ۲۰۱۷ منتشر شده است)