اکثر رهبران بلندپایه سیاسی کشمیر با محکوم کردن تصمیم یک سال و اندی پیش نارندرا مودی مبنی بر لغو وضعیت ویژه و خودمختاری این منطقه، گرد هم آمده‌اند تا ائتلافی علیه دولت مرکزی هند به رهبری وی، تشکیل دهند.
در این نشست، تمام احزاب منطقه‌ای دولت سابق جامو و کشمیر حضور داشتند که اخیراً به سختی می‌کوشیدند تا در انتخابات محلی پیروز شوند.
نشست روز پنجشنبه پس از آن میسر شد که محبوبه مفتی، رئیس حزب پی‌دی‌پی و استاندار (وزیر ارشد) سابق، روز سه‌شنبه پس از یک سال و اندی سرانجام از حصر خانگی آزاد شد.
احزاب حاضر در این نشست که به میزبانی فاروق عبدالله، رئیس حزب فراهمایی ملی (National Conference) برگزار شد، در مورد همکاری برای برگرداندن کشمیر به وضعیت قبلی که دهلی در ۵ اوت ۲۰۱۹ لغو کرده بود، به توافق رسیدند.
آقای عبدالله که در گذشته سه بار وزیر ارشد این ایالت در وضعیت گذشته بود و اکنون نماینده مجلس است، به خبرنگاران گفت که احزاب حاضر گروهی به نام «اتحاد خلق» تشکیل می‌دهند.
«مبارزه ما مطابق قانون اساسی است. برای بازگشت به وضعیتی مبارزه می‌کنیم که از جامو و کشمیر و لاداخ گرفته‌اند. دوباره جلسه برگزار خواهیم کرد.»
نصیر سوگامی، عضو ارشد حزب فراهمایی ملی، نیز در مصاحبه با ایندپندنت گفت: «برای به دست آوردن حق خودمان مبارزه می‌کنیم؛ برای آنچه قانون اساسی تضمین کرده بود و از ما گرفته‌اند.»
سخنگوی حزب پی‌دی‌پی هم گفت که نام «اتحاد خلق» مورد قبول همه بوده است: «این اتحاد برای برگرداندن جامو و کشمیر به وضعیت ۴ اوت و منطبق با قانون اساسی مبارزه می‌کند.»
در کشمیر چه رخ داد؟
آخرین نشست تمام احزاب منطقه کشمیر که از ورود انبوه نیروهای شبه‌نظامی دولت مرکزی نگران شده بودند، در ۴ اوت ۲۰۱۹ برگزار شده بود. دولت مرکزی به گردشگران هم اعلام کرده بودند که آن منطقه را ترک کنند.
سپس این احزاب که پیش‌بینی می‌کردند چه رویدادی در حال رخ دادن است، بیانیه‌ای را امضا کردند که اکنون به بیانیه گوپکار معروف است و مخالفت خود را با هر گونه تغییر دادن وضعیت کشمیر بدون رایزنی، اعلام کردند.
روز بعد از آن نشست، دولت مودی دو بند قانون اساسی هندوستان، یعنی بندهای ۳۷۰ و ۳۵الف را ملغی کرد. طبق آن بندها، کشمیر از قانون اساسی کوتاهی مختص خود برخوردار بود و افراد ساکن خارج از آن ایالت، حق خرید و مالکیت زمین در آن را نداشتند.
با آن که این منطقه قبلاً هم نظامی‌ترین منطقه جهان به شمار می‌رفت، بعد از ۵ اوت محدودیت‌ها در آن تشدید شد و دسترسی به اینترنت را ماه‌های متمادی مختل کردند و ترددهای عمومی تحت نظارت شدید قرار گرفت. اوضاع داشت در اوایل امسال رو به بهبود می‌گذاشت که همه‌گیری کووید۱۹ از راه رسید و کشمیری‌ها بار دیگر دچار وضعیت قرنطینه سراسری شدند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
دولت مودی در ماه اوت گذشته نیز این ایالت را به دو منطقه به هم پیوسته تقسیم کرد که به نظر کارشناسان، باعث شده است ساختار دولت محلی تضعیف شود و نظارت مستقیم مرکز بر این منطقه از طریق فرماندار، حالت دایمی به خود گیرد.
لغو وضعیت ویژه کشمیر، سالیان سال در دستور کار حزب حاکم بی‌جی‌پی قرار داشت و در هر دو انتخابات سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۹ که به پیروزی بزرگی دست یافت، جزو برنامه انتخاباتی آن بود.
چرا جامو و کشمیر وضعیت ویژه‌ای دارند؟
کشمیر منطقه‌ای است که از سال ۱۹۴۷ تا کنون بین هند و پاکستان، و از سال ۱۹۶۲ تا کنون بین هند و چین محل مناقشه بوده است. پس از جدایی این منطقه، مهاراجه سینگ، شاهِ هندوهای این دره، تصمیم گرفت به هندوستان بپیوندد و از آن زمان تا کنون این ایالت که اکثریت ساکنانش مسلمان هستند، مرکز سه جنگ بین این سه کشور بوده است.
بعدها در سال ۱۹۷۲ که این دره با خط نظارتی بین هند و پاکستان تقسیم شد، شاهد درگیری‌های نظامی درون خود بود و ساکنان آن خواستار «آزادی» این منطقه از سلطه هند بودند. هند، پاکستان را به ایفای نقش هواداری از این جدایی متهم کرده است، حال آن که طرفداران استقلال کشمیر می‌گویند قرار بوده است حین الحاق، راجع به این موضوع از خود مردم این ناحیه نظرسنجی کنند.
کارشناسان می‌گویند ماده ۳۷۰ علاوه بر آن که وجود وضعیت ویژه در این منطقه را قانوناً تضمین می‌کند، به مردم کشمیر نیز احساس هویت می‌دهد.
© The Independent
