متعهد نبودن به «توافق پاریس» ضربه‌ای بر پیکر سیاسی بوریس جانسون

بریتانیا نمی‌تواند ضرب‌العجل سازمان ملل متحد را برای اضطرار زیست‌محیطی رعایت کند

آگاهی‌بخشی فعالین حوزه محیط‌ زیست در لندن با نشان دادن جنازه‌هایی نمادین از مرگ‌هایی که به واسطه بحران اقلیمی و گرمایش زمین به سراغ بشر خواهند آمد - Tolga AKMEN / AFP

انتظار می‌رود همه کشورهای جهان تا پایان سال جاری اقدامات سختگیرانه‌تری در مورد«تعهد ملی آب و هوا» (ان دی سی -  تعهد هر کشور برای حفظ توافقنامه پاریس برای جلوگیری از افزایش گاز های گلخانه‌ای) تنظیم کنند.  اما آلوک شارما، وزیر بازرگانی بریتانیا، بارها از دادن هرگونه تعهد در این زمینه سر باز زده است.

در عوض، او به نمایندگان پارلمان بریتانیا گفت که این کشور «خواهد دید چه می‌تواند بکند» و افزود: «تلاش خودمان را برای آنچه از دستمان بر می‌آید خواهیم کرد.»  

این تعویق احتمالی، پس از انتقاد و سرزنش از دولت برای فقدان طرحی برای انجام وظیفه قانونی‌اش برای کاهش گاز دی اکسید کربن به صفر تا سال ۲۰۵۰، مطرح می‌شود. 

این امر همچنین نکته‌ای بالقوه شرم‌آور برای بریتانیاست که قرار است پس از یک تاخیر یک ساله به علت اپیدمی کرونا، میزبان کنفرانس آب و هوای سازمان ملل، «کاپ ۲۶» در گلاسکو باشد.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

اگر قرار باشد توافق پاریس برای جلوگیری از یک فاجعه زیست‌محیطی به هدف برسد، تعهد کشورها در کاهش گازهای گلخانه‌ای‌ و کنترل افزایش دمای زمین «به زیر ۲ درجه سانتیگراد»، حیاتی است.

انتظار می‌رود دولت‌ها توضیح دهند که چگونه درنظر دارند میزان تولید گاز کربن خود را کاهش دهند تا کنفرانس «کاپ ۲۶» پس از برگزاری با شکست رو‌به‌رو نشود.

هفته گذشته، پاتریشیا اسپینوزا، رئیس اداره تغییرات آب‌وهوایی سازمان ملل هشدار داد که احتمال دارد  تنها حدود ۱۹۷ کشور امضاکننده توافق پاریس در سال ۲۰۱۵ برنامه‌های به‌روز شده خود را در سال ۲۰۲۰ عرضه کنند. 

آقای شارما در پاسخ به سئوال کمیته نظارت بر محیط زیست مجلس عوام دایر بر آن که آیا بریتانیا در میان این کشورهاست یا نه، گفت که او «به خوبی به این نکته آگاه است» که جایی که بریتانیا «خواستار بلندپروازی از جانب دیگران است»، خود نیز باید وارد عمل شود.

او افزود: «ما همچنین خواهیم دید چه می‌توانیم بکنیم. می‌خواهیم در این راه به بهترین وجه  تلاش کنیم.»

اما او سپس تلویحا به نمایندگان پارلمان گفت که ممکن است بریتانیا ضرب‌العجل سازمان ملل را رعایت نکند: «کشورهای مختلفی هستند که به خاطر همه گیری کرونا نمی‌توانند تا پایان سال (به تعهداتی که سپرده‌اند) عمل کنند.» 

آقای شارما خود را به این که آیا بریتانیا کاهش گازهای دی اکسید کربن ناشی از کشتیرانی و پرواز هواپیماها را در بودجه آب و هوای آینده جای خواهد داد یا خیر، متعهد نکرد.

 آقای شارما همچنین نتوانست بگوید که در چه تاریخی راهبرد دولت برای مناطق پوشیده از ذغال سنگ خام و مواد آلی گیاهی که دو سال عقب افتاده است، منتشر خواهد شد و این امر موجب اعتراض کارولین لوکاس از حزب سبز شد. 

در هفته جاری انستیتوی اتاق فکرهای دولت هشدار داد که دولت هیچ طرح موثری برای کاهش گازهای گلخانه‌ای به صفر ندارد، زیرا به رغم گذشت زمان، «هیچ مدیریتی در این مورد موجود نیست.»

وزرای کابینه از «هر اقدامی که خطر مخالفت مردم را در بر داشته باشد پرهیز می‌کنند» و از راهبرد «همه چیز مطابق معمول همیشگی» جدا نمی‌شوند.

حتی پیش از شیوع ویروس کرونا، انتصاب آقای شارما برای مدیریت تدارکات برگزاری «کاپ ۲۶» همراه با وظایفش به عنوان وزیر بازرگانی، مورد انتقاد قرار گرفته بود.

قرار است این کنفرانس که به گفته سازمان ملل «آخرین شانس» برای مقابله با اضطرار زیست‌محیطی است، در پاییز آینده پس ازیک سال تاخیر، در شهر گلاسکوی اسکاتلند برگزار شود.

© The Independent