ناکامی اینترمیلان در جام یوفا؛ کونته باید پذیرش شکست را بیاموزد

به نظر می‌رسید که تنش‌ها بین کونته و روسای باشگاه اینترمیلان فروکش کرده باشد

هفته آینده کونته آماده مذاکرات نهایی در‌باره آینده خودش است، و دلایل بی‌تابی او پیچیده و پرشمارند-Ina Fassbender / POOL / AFP

آنتونیو کونته شاید هنوز یکی از بهترین مربیان دنیا باشد، ولی کمتر مربی‌ای در دنیای فوتبال به اندازه او به مدیریت بی‌اعتنا است.

هفته گذشته به نظر می‌رسید که تنش‌ها بین کونته و روسای باشگاه اینترمیلان فروکش کرده باشد. در کنار رود راین آلمان، وقتی آبی و سیاه پوش‌های میلان بعد از ۹ سال آزگار، در آستانه بالای سر بردن اولین جام قهرمانی بودند، کوتنه به روی دوربین‌ها لبخند می‌زد.

اما جمعه شب در ساتایدوم «راین انرگی» همه چیز عوض شد.«اور بانگا»، بازیکن آرژانتینی تیم سویا، با اشاره به کاشت موی کونته، خشم او را برانگیخت، اما شکست ۲ بر۳ در برابر سویا در فینال جام اروپا (یوفا) اوضاع را بدتر اکرد.

کونته پس از سوت پایان بازی در شهر کلن، به شبکه اسکای اسپورت ایتالیا گفت: «حالا باید به میلان برگردیم، دو سه روز استراحت کنیم، بعد با آرامش و خونسردی، صحبت کنیم.»

«درستش این است که کل فصل را مرور کنیم، همه چیز را با آرامش بررسی کنیم، و برای آینده اینترمیلان برنامه بریزیم، چه با من، چه بدون من.»

او در باره فصل گذشته به طور کلی گفت: «دوران سختی بوده. باید مسایل را حلاجی کنیم.»

«برای من مربی‌گری اینتر محشر بود. از مالکان باشگاه که اجازه دادند این تجربه عظیم را داشته باشم، تشکر می‌کنم. اگر قرار باشد یک چیز بگویم، این است که ارزشش را دارد، و من همیشه از کسانی که به من فرصت این تجربه را دادند، ممنونم.»

پیام روشنی بود، آن‌قدر روشن که کونته نیازی ندید در نشست خبری پس از بازی چندان در باره پاسخ‌هایش توضیح بیشتری بدهد، و در عوض خبرنگاران مطبوعات را به مصاحبه‌های تلویزیونی‌اش ارجاع داد.

صداهایی که از ایتالیا به گوش می‌رسد حاکی از آن است که هفته آینده کونته آماده مذاکرات نهایی در‌باره آینده خودش است، و دلایل بی‌تابی او پیچیده و پرشمارند.

خود کونته به مسایل شخصی اشاره کرده و از یک تهدید مرگ که نوامبر گذشته به دفتر اینترمیلان فرستاده شد، سخنن گفته است. او گفت: «سال خیلی سختی بود. هر چیزی حدی دارد، و اگر بنا باشد زندگی شخصی‌ام به خطر بیفتد، دیگر قابل قبول نیست.»

«من همسر و فرزند دارم و و باید ببینم که آیا فوتبال اولویت خانواده من هست یا نه. چون اگر بنا باشد این وضع روی خانواده‌ام اثر بد بگذارد، دیگر نمی‌توانم ادامه بدهم. هر چیزی حدی دارد. باید ببینم حد خود من کجاست.»

اما عوامل دیگری هم هست که با الگوی کارنامه پر‌التهاب مربیگری کونته سازگاری دارد و چه بخواهد در اینترمیلان بماند چه به تیم دیگری برود، احتمالا در آینده هم مطرح خواهد بود.

علاوه بر تنش‌های معمول با هیئت مدیره باشگاه، رابطه او به‌ویژه با مدیر ورزشی اینتر، پیرو آئوسیلیو، بحرانی بوده است. او و رئیس باشگاه، استیون ژانگ، که از اعضای شرکت «سونینگ» چین است و عمده سهام باشگاه را در اختیار دارد، بیش از حدی که کونته مایل بود به میلان می‌آمدند و در کارها نظر می‌دادند.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

اختلاف میان کونته و جوزپه ماروتا، مدیرعامل تیم هم بالا گرفته‌است. ماروتا به همراه آندرآ آگنلی در آغاز دهه ۲۰۱۰، یوننتوس را به جایگاه برترش در سری آ برگرداندند.

وقتی ماروتا ظاهرا پیشرفت اینترمیلان در سال گذشته را به تمامی بخش‌های باشگاه نسبت داد، کونته از این که «دیگران از این نمد کلاه بدوزند» خوشحال نشد. مربی اینتر، ظاهرا ماروتا را بابت برنامه‌ریزی بازی‌های تیم در اواخر فصل سری آ نکوهش کرد، و گفت که در جلسات برنامه‌ریزی، حضور نداشته است.

البته پول هم عامل مهمی است. کونته اعتقاد دارد که به رغم هزینه کردن ۱۲۰ میلیون یورو از زمان مربیگری او، اینترمیلان می‌توانست در بازار نقل و انتقال بهتر عمل کند. این مبلغ، ۴۰ میلیونی یورویی را که صرف خرید اشرف حکیمی شد یا ۲۵ میلیون یورویی که بابت خرید قرضی نیکولو بارلا از تیم کالیاری هزینه شد، یا دستمزد نسبتا ناچیز انتقال رایگان الکسیس سانچز، شامل نمی‌شود.

کونته از حمایت مالی زیادی برخوردار است؛ چندان که اطرافیانش به شکلی موجه از خود می‌پرسند آیا هرگز می‌شود او را راضی کرد یا نه. در واقع، اگر انتقاد منصفانه‌ای به مدیریت اینترمیلان وارد باشد، این است که هنگام استخدام کونته باید می‌دانستند چه چیزی در انتظارشان است.

حتی پیش از جدایی طولانی کونته از چلسی، او با شکایت از کمبود بودجه و این گلایه که انگار از او می‌خواهند «صورتحسابی ۱۰۰ یورویی را با یک اسکناس ۱۰ یورویی بپردازد»، مدتی در آغاز پیش‌فصل و سه فصل پیاپی پیروزی در سری آ، از یوونتوس بیرون رفته بود.

ولتر حکایتی در باره یک «ایتالیایی خردمند» نوشت که زمانی گفته بود «بهترین دوست، دشمن خوب است.»

کونته نه تنها خردمند، بلکه یک برنده پیاپی است، اما خودداری او از پذیرفتن چیزی کمتر از بهترین، می‌تواند ضعفی باشد درست به همان اندازه قدرتش.

اگر توانایی مربیگری تردیدناپذیر او قرار باشد با یک دوره موفقیت پایدار گره بخورد، این برنده پیاپی باید شکست خوردن و واکنش درست به آن را هم بیاموزد.

© The Independent

بیشتر از ورزش