نیتی شریف برای هر شرکت مسافرتی ولی واقعا منظورشان چیست؟ شاید در خبرها خوانده باشید که جت‌های بوئینگ ۷۸۷ که شرکت کانتاس برای پرواز مستقیم از لندن به پرت در استرالیا خریده، و می‌توانند ۱۴۴۰۰ کیلومتر بدون توقف پرواز کنند، حالا فقط سفرهای روزانه به مکانی شگفت‌انگیز در نیم‌کره جنوبی انجام می‌دهند. 

نه، منظور جزیره خیره‌کننده تاسمانی نیست – حتا دورتر از آن، یعنی قاره جنوبگان. 

یک شرکت استرالیایی به نام «آنتارکتیکا فلایتز» که تخصصش سفرهای تفریحی به قطب است، جت‌های کانتاس را کرایه کرده تا ۲۰۰ مسافر را به سمت قطب جنوب ببرد و پس از ۱۳ ساعت پرواز به استرالیا برگرداند. 

پس‌زمینه این سفرها: پروازهای تفریحی از استرالیا به جنوبگان دهه‌هاست که برقرار است. هم‌اکنون این پروازها هیجان‌انگیزترین گزینه برای مسافران استرالیایی است که مرزهای کشورشان بسته شده است. 

این شرکت ادعا می‌کند: «تک تک پروازها به جنوبگان، از نظر انتشار کربن خنثا هستند. ما در طرح‌هایی مشارکت داریم که نه تنها منافع مثبتی برای اقلیم دارند، بلکه منافع مشترک اجتماعی و اقتصادی هم به دست می‌آورند.» 

این شرکت بخشی از پول بلیت هر مسافر را (که مبلغ سرسام‌آور ۷۹۹۹ دلار استرالیا یا ۴۳۷۹ پوند است) برای خرید «امتیازهای تایید شده کربنی» به کار می‌برد. گفته می‌شود که این مبالغ برای احیای جنگل‌های بومی در دالان تنوع زیستی «یارا یارا» در غرب استرالیا به کار می‌روند. 

از آن جا که این پروازها داخلی به شمار می‌آیند اما تا دورترین نقطه دنیا می‌روند، مشکلات بوروکراتیک ندارند و این شرکت به نظر مطمئن می‌رسد که مشکل زیست‌محیطی هم ایجاد نمی‌کنند. 

حالا که این طور است، می‌توان با وجدان راحت سوار هواپیما شد. واقعا؟ 

از نظر موسسه «فری فلایت بریتانیا» این طور نیست. آنا هیوز، مدیر این موسسه می‌گوید: «طرح‌های خنثی‌سازی کربن از نظر توانایی در جذب مقدار کربن لازم، ناکارآمد نشان داده‌اند، یا پول شما به طرح‌های موجودی می‌رسد که واقعا جبران کربن منتشرشده در طی پرواز را نمی‌کنند. 

علاوه بر این، طرح‌های خنثی‌سازی کربن به این معناست که مردم حس می‌کنند تاثیر پروازشان بر محیط زیست را جبران کرده‌اند، و به همین دلیل به پرواز ادامه می‌دهند. 

بهترین راه خنثی‌سازی انتشار کربن، منتشر نکردن کربن است.» 

تا پیش از آن که همه‌گیری کرونا بیشتر صنعت هواپیمایی جهان را متوقف کند، گروه‌های کنشگر محاسبه کرده ‌بودند که روی کره زمین به اندازه کافی زمین وجود ندارد که بتوان درختان کافی در آن کاشت تا جبران کربن منتشر شده از پرواز هواپیماها را بکند. 

نظر سایمن جی هم همین است. او دقایقی بعد از آن که گزارش اول من درباره پروازهای جنوبگان منتشر شود، توییت کرد: «یک پروازهایی غیرضروری‌اند، ولی یک پروازهای غیرضروری هم هستند که به شما امکان می‌دهند مکانی را که نابود شده تماشا کنید و در همان حال به نابودی آن اضافه کنید، بدون آن که انتشار کربن به صفر رسیده باشد.» 

وقفه تحمیلی ناشی از کرونا فرصتی است برای ارزیابی راه‌های کاهش آسیبی که صنعت هواپیمایی به کره زمین می‌زند – آسیب‌هایی از سروصدا و ترافیک اطراف فرودگاه‌ها گرفته تا زیان‌های اقلیمی. 

من مشتاقانه از مزایای هواپیمایی برای بشریت دفاع خواهم کرد. از انتقال نسبتا موثر ثروت از کشورهای ثروتمندتر به کشورهای فقیرتر از راه گردشگری، تا افزایش درکی که ارتباط با مردمان دیگر فراهم می‌آورد. 

اما همچنان از مسافران تقاضا خواهم کرد که تصمیم‌هایی بگیرند که زیانی را که وارد می‌کنند کاهش دهد (البته هرگز این زیان به صفر نخواهد رسید)؛ فقط در قسمت اکونومی پرواز کنند، با حداقل بار، با شرکت‌های هواپیمایی که تا ۹۰ درصد گنجایش هواپیماهایشان را پر می‌کنند. 

فقط مدرن‌ترین و کارآمدترین هواپیماها را انتخاب کنید، از جمله بوئینگ ۷۸۷، اما نه برای یک روز دور زدن در مسیری به شکل عدد ۸ لاتین بر فراز جنوبگان. 

همان طور که سایمن جی نوشت: «به جای تماشای جنوبگان از پنجره هواپیما، یک فیلم مستند تماشا کنید.» حتا اگر این تنها کاری باشد که در این چند ماه انجام داده باشید.