برای صدها هزار نفری که در بیروت هستند، انفجار مهیب سه‌شنبه شوکی بود که مدت‌ها طول می‌کشد از آن بیرون بیایند، اما برای خدمه سابق کشتی روسی که از اواخر سال ۲۰۱۳ در بندر رها شده، این ویرانه‌ها کمتر شوک‌برانگیز است.
عصر سه‌شنبه رسانه‌های محلی از انفجاری خبر دادند که عامل آن دو هزار و ۷۵۰ تن ماده منفجره نیترات آمونیوم بود. این مواد در سال ۲۰۱۴ با کشتی باری روسوسRhosus به بندر بیروت حمل شده‌بود.
کشتی روسوس پرچم مولداوی را حمل می‌کرد اما گزارش‌ها حاکی از آن است که مالک آن فردی به نام ایگو گرچوشکین، اهل خاباروفسک در منتهی‌الیه شرقی روسیه است. خدمه این کشتی روسی و اوکراینی بودند.
بر اساس گزارش‌های اخیر، این کشتی قرار بوده در اواخر سال ۲۰۱۳ بارش را از بندر باتومی گرجستان به بندر بیرا در موزامبیک ببرد. اما در طول راه مشکل فنی پیدا می‌کند و نمی‌تواند معاینات فنی را در بیروت بگذراند. مدتی بعد، که صاحب کشتی پولی نداشته یا حاضر به پرداخت هزینه‌های بندر نشده، این کشتی توقیف می‌شود.
در ماه ژوئیه ۲۰۱۴، در حالی که خدمه به نوعی گروگان گرفته شده‌بودند و ضروریات زندگی‌شان رو به اتمام بود، کاپیتان بوریس پروکوشف نسبت به خطرات این کشتی باری هشدار داد: «ما از ماه اکتبر این‌جا هستیم، در کنار باری از نیترات آمونیوم که قابلیت انفجار دارد.»
او در گفت‌وگو با روزنامه‌نگاری از روزنامه Ukrainian Sailor ادامه‌داد: «ما رها شده‌ایم. ده ماه است که بدون هیچ حقوقی روی مواد منفجره زندگی می‌کنیم.»
روزنامه روسی که گزارش این شرایط را منتشر کرد تیتری زده بود که امروز مرور آن ترسناک است: «خدمه کشتی باربری آرسوز روی عرشه یک بمب شناور گروگان هستند.»
به گفته کاپیتان پروکوشف، صاحب این کشتی در نهایت بیش از ۲۰۰ هزار دلار دستمزدهای خدمه را پرداخت نکرد. بر اساس پست‌هایی که در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد، آقای گرچوشکین و شرکتش، کشتیرانی تتو، در موارد دیگری هم حقوق کارکنانش را پرداخت نکرده‌بود.
ناتالیا کلام، مدیر بنیاد آسول که در اودیسا واقع است و به ملوانان در آن زمان کمک می‌کرد، به ایندیپندنت گفت: «شرایطی که این مردان گرفتارش بودند، برای افراد دیگری هم پیش آمده‌بود.»
او افزود: «کشتی توقیف می‌شود، حقوق‌ها پرداخت نمی‌شود، خدمه دستگیر می‌شوند، افراد گم می‌شوند. ما هر روز با چنین شرایطی برخورد می‌کنیم.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
خانم کلام گفت: «این افراد وقتی در نهایت آزاد شدند خوشحال بودند. اما این اتفاق مربوط به شش سال پیش است و خیلی غیرعادی نیست که چیزهای وحشتناک را درباره این کشتی به خاطر نداشته باشیم.»
در پی مداخله دیپلمات‌های اوکراینی، مقام‌های محلی با آزادی پنج ملوان موافقت کردند. کاپیتان روسی و سه خدمه ارشد اوکراینی در کشتی ماندند و تا سپتامبر ۲۰۱۴ نتوانستند به خانه‌هایشان بروند.
حوالی همان زمان، مقام‌های مسؤول اجازه دادند که برای «حفظ ایمنی»، بار کشتی در انبار شماره ۱۲ بندر بیروت تخلیه شود. دو وکیل در اکتبر ۲۰۱۵ در مقاله‌ای در Arrest News به انتقال این بار اشاره کردند.
مواد منفجره به مدت شش سال در بندر ماند و به تراژدی روز سه‌شنبه ختم شد. مدارکی که چهارشنبه صبح درز کرد، و گفته می‌شود نامه‌هایی است که مقام‌های گمرک در فاصله سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ به یک قاضی بدون نام و نشان نوشته‌اند، نشان می‌دهد که مقام‌های لبنان به خوبی از «خطرات جدی» این محموله آگاه بوده‌اند.
میشل عون، رئیس‌جمهور لبنان، ناتوانی در رسیدگی به این مواد منفجره انبار شده را «غیرقابل قبول» خواند و گفت که «سخت‌ترین تنبیه‌ها» در انتظار مسببان آن خواهد بود.
اکنون یک کمیته تحقیقاتی تشکیل شده که انتظار می‌رود یافته‌هایش را ظرف پنج روز ارائه دهد.
گزارش‌های اولیه حاکی از آن است که این انفجار به‌دلیل انجام کارهای تعمیراتی در بندر رخ داده‌است. جرقه‌های جوشکاری باعث آتش گرفتن مواد محترقه نامشخصی شده و در پی آن، نیترات آمونیوم منفجر شده‌است.
© The Independent
