نگاهی به سیر شیوع ویروس کرونا از ابتدا

چیزی که اکنون درباره ویروس کرونا می‌دانیم بسیار متفاوت از چیزی است که در آغاز می‌پنداشتیم

کشورهای بسیاری در سراسر دنیا در تلاش برای تولید واکسن کرونا هستند-Douglas MAGNO / AFP

با بالا گرفتن آمار ابتلا و مرگ‌های حاصل از کووید-۱۹و شنیدن داستان‌های ناامیدی و نابرابری در دسترسی به خدمات بهداشتی، من به دژاوو دچار شده و روزهایم را به عنوان یک دانشجوی پزشکی در دانشگاه نیویورک و دوره کارآموزی در بیمارستان عمومی سن‌فرانسیسکو به یاد می‌آورم که شروع بیماری عالم‌گیری اچ‌آی‌وی/ایدز بود، ویروس آران‌ای دیگری که عرصه پزشکی را متحول کرد. [دژاوو به حالتی گفته می‌شود که فرد با مشاهده شرایط فعلی احساس می‌کند قبلا آن محیط و صحنه‌ها را تجربه کرده است.]

در آغاز شیوع این بیماری جدید چیزهای زیادی بود که درباره آن نمی‌دانستیم.

بیماران به مریضی وخیمی مبتلا می‌شدند و بعد کمی بهبود می‌یافتند ولی هنوز مسری بودند، بعد این بیماری مسری پیشرفت کرده و با تبدیل به ایدز کل سیستم ایمنی بدن را از کار می‌انداخت. دارو و درمان در آن زمان که بعضا با دوزهای بالا تجویز می‌شد عوارض جانبی جدی داشت. ما بر این باور بودیم که واکسنی برای این بیماری به زودی کشف و تولید خواهد شد.

درمانگاه‌های پر از بیماران اچ‌ای‌وی و پذیرش بیمارانی که به ایدز مبتلا بودند در بیمارستان، بخش مهمی از دوران کارآموزی و تعلیمات من بود. تمام این موارد امروز نیز آشنا به نظر می‌رسند: افتتاح درمانگاه‌های مختص کووید-۱۹ در سراسر کشور. دکترانی که تازه فارغ التحصیل و وارد کار شده امروز همان تجربه من و همکارانم را در چندین و چند سال قبل خواهند داشت.

عدم قطعیت درباره این که کووید-۱۹ چگونه سرایت می‌یابد درست مانند همان سؤالاتی است که ما درباره اچ‌آی‌وی داشتیم که آیا می‌توان صرفا با لمس یک نفر یا یک سطح به آن مبتلا شد؟ امروز این ویروس کرونای جدید اجتماعات سراسر دنیا را درگیر کرده، عدم قطعیت و ترس از این که چه باید انجام داد و نداد تا از خود و دیگران محافظت کرد، فکر و رفتار ما، یا حداقل بعضی از ما، را درگیر خود کرده است.

در روزهای آغازین اچ‌آی‌وی/ایدز ما سعی کردیم همکاران خود و عموم مردم را درباره رفتارهای ایمن مطلع ساخته و ترس و پیش‌داوری موجود را کاهش دهیم. چالش بزرگی برای ما بود. به یاد دارم دکتر فاوچی بود که این پیام‌ها را با عموم مردم به اشتراک می‌گذاشت، درست مانند کاری که امروز انجام می‌دهد. مدتی طولانی برای عموم مردم طول کشید تا درک کنند اچ‌آی‌وی نمی‌تواند از طریق در آغوش گرفتن فرد مبتلا سرایت یابد یا بفهمند این بیماری فقط در بین مردان هم‌جنسگرا شیوع نمی‌یابد. کودکانی که از طریق دریافت خون آلوده یا در دوران جنینی در رحم مادر به این بیماری مبتلا شده بودند با تبعیض زشتی مواجه بودند، این پیش‌داوری‌ها درباره جامعه هم‌جنسگرایان و دگرباشان جنسی امروزه پدیده‌ای کاملا آشنا و شرم‌آور است.

با تصویب قانون رایان-وایت و اقدامات آموزشی فعالانه، عموم مردم به تدریج با طبیعت اچ‌آی‌وی آشنا شدند. اما زمان زیادی صرف شد و کنشگری خستگی‌ناپذیر فعالانی که واقعا برای حفظ جان و زندگی خود در مبارزه بودند نهایتا باعث این تغییر شد.

ما اکنون شاهد هستیم بیماران مبتلا به کووید-۱۹ هفته‌ها یا ماه‌ها بعد از پاسخ مثبت آزمایش در ابتلا به ویروس کرونا یا حتی پادتن آن، با علائم بیماری بیشتر و شدیدتری دست و پنجه نرم می‌کنند. آیا این یک بیماری مزمن است که دوباره منجر به فعال شدن ویروس می‌شود یا واکنش سیستم ایمنی بدن را خنثی می‌کند؟ یا این مساله به خاطر عفونت جدیدی است که در اثر بیماری اول ایجاد شده است؟ ما جواب این سؤالات را نمی‌دانیم. دقیقا مانند روزهای آغازین اچ‌آی‌وی، هر بیمار اطلاعاتی تازه از ویروس جدید ارائه می‌داد که ما می‌توانستیم برای نجات افراد از آن یاد گرفته و می‌آموختیم باید با آن زندگی کرده و رفتارهای خود را مطابق با آن تغییر دهیم.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

کووید-۱۹ مزمن ممکن است بر هر سیستمی در بدن انسان اثر گذارد همان طور که نشانه‌هایی نظیر بریدگی نفس، درد در قفسه سینه، بدن درد، سرگیجه، خارش و اختلال در حافظه در میان علائم فراوان آن است و می‌تواند برای افراد در هر سن و سالی عواقبی بسیار وخیم به همراه داشته باشد. دوباره این هم درست مانند چیزی است که ما در روزهای آغازین اچ‌آی‌وی شاهد بودیم، ما دلیل بروز این علائم جدید را نمی‌دانیم ولی این را می‌دانیم که بیماران از این بیماری رنج خواهند برد. اما نکته مثبت ماجرا این است که درست همان طور که از اچ‌آی‌وی آموختیم، در این مورد هم می‌توانیم با اتخاذ تمهیدات اساسی نرخ شیوع این بیماری را کاهش دهیم.

ما باید خبررسانی به عموم مردم را به نحوی بهتر انجام دهیم چرا که واقعیات و اطلاعات موجود در این باره، و همچنین سیاست‌ها و اقداماتی که باید اتخاذ شود همواره در حال تغییر و تحول است. برای مثال، در روزهای آغازین به مردم گفته شد نیازی به ماسک زدن یا پوشاندن صورت خود نیست. اکنون این پیام برعکس شده و اطلاعات موجود تایید می‌کند استفاده از ماسک صورت می‌تواند میزان شیوع و انتقال ذرات مسری را کاهش دهد. اما هنوز افرادی در سطح رهبری کشور و در بین عموم مردم وجود دارند که حاضر نیستند این واقعیت را قبول کنند و به سیاست‌ها و اقدامات جدید گردن نهند. ما باید این نکته را صراحتا اظهار کنیم که با دستیابی به اطلاعات جدید بهترین راه واکنش و اقدام سریع و درخور است، این روشی علمی است که همواره برقرار بوده است.

دست آخر: ما اکنون به واقعیاتی کافی درباره یک موضوع مهم دسترسی داریم: استفاده از ماسک یا پوشش صورت به نفع همه است. شاید اگر مردم از معلولیت برای مدتی طولانی یا حتی سراسر زندگی خود می‌ترسیدند آنگاه صورت خود را می‌پوشاندند.

وقت آن رسیده که تمام کشورها پوشیدن ماسک در اماکن عمومی را در تمام اوقات اجباری کنند. این پیام می‌تواند باعث اتحاد دنیا شده و جان بسیاری از افراد و اقتصاد کشورها را نجات دهد. دهه‌ها طول کشید تا یاد بگیریم چگونه باید با اچ‌آی‌وی زندگی کنیم اما در رابطه با کووید-۱۹ از چنین موهبت زمانی برخوردار نیستیم.

سارالین مارک مشاور ارشد پزشکی سابق کاخ سفید، وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده و ناسا بوده و نویسنده کتاب «پزشکی درخشان: سفری به جهان سلامت زنان» (Stellar Medicine: A Journey Through the Universe of Women's Health) است.
این مقاله ترجمه صحیح و صادقانه از منبع اصلی است و نظرات ابراز شده لزوما نمایانگر نظرات ودیدگاه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.

© The Independent

بیشتر از دیدگاه