پس از اعلام کارخانه نستله مبنی بر خروج از بنیاد تجارت مشروع بریتانیا و ایرلند، عایدی حدود ۲۷ هزار کارگر مزارع کاکائو و نیشکر، معادل ۱.۶ میلیون پوند، به خطر افتاده است.

از ماه اکتبر به بعد، کاکائو مورد استفاده در کیت‌کت از مزارع تحت مدیریت خود نستله و بخش اعظم شکر آن عمدتا از بریتانیا و بقیه از فرانسه تأمین خواهد شد. نستله طی یک برنامه حفاظتی کاکائو به نام «طرح کاکائو» که مورد تایید سازمان رین فارست آلیانس قرار گرفته است، به کشت و بهره‌برداری از کاکائو می‌پردازد.

این کارخانه شکلات‌سازی قصد دارد پس از یک دهه از «بنیاد تجارت مشروع» خارج شود. این بنیاد یک سازمان غیرانتفاعی است که به بررسی کیفیت محصولات و مواد اولیه آنها پرداخته و مطمئن می‌شود که خرید از کشاورزان با قیمت عادلانه‌ای صورت می‌گیرد. به گفته مایکل جیندی، رئیس بنیاد تجارت مشروع «این خبر عمیقا مأیوس‌کننده بود.»

وی می‌گوید، «کشاورزان زیر سایه تعهدات نستله و حمایت از بنیاد در این ده سال، راه تجارت را آموخته و از فقر فاصله گرفته بودند. بیرون رفتن نستله تاثیر عمیقی بر جای خواهد گذاشت. کشاورزان خیلی واضح از نستله خواستند که بر اساس تعهدات خود به بنیاد، خریدهایش را از آنها انجام دهد. نستله گفته است که مایل است از آنها خرید کند، ولی نه با شرایط بنیاد.»

طبق شرایط تجاری بنیاد تجارت مشروع، کشاورزان کاکائو حداقل دستمزدی برابر ۱۹۰۰ پوند به ازای هر تن دانه کاکائو دریافت می‌کنند. بر اساس این شرایط، در صورت افزایش قیمت کاکائو در بازار، کشاورزان دستمزد بالاتری خواهند گرفت تا در مقابل نوسانات بازار از آنها حمایت شود. علاوه بر این، بنیاد تجارت مشروع سالانه حق بیمه‌ای معادل ۱۹۰ پوند به ازای هر تن دانه کاکائو برای شرکت تعاونی کشاورزان کنار می‌گذارد، که به نیت بهبود کیفیت و بهره‌وری، در طرح‌های اجتماعی نظیر ساخت مدرسه یا مراکز درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مطابق طرح کاکائو نستله، کشاورزان حق بیمه‌ای معادل فقط ۴۷.۸۰ پوند به ازای هر تن می‌گیرند. این حق بیمه توسط سازمان رین فارست آلیانتس تعیین شده است که اختلاف آن سال گذشته به ۱.۵۷ میلیون پوند رسید. نستله، که سال گذشته بیش از ۱۰ میلیارد پوند سودآوری داشت، یک سرمایه‌گذاری ۱.۵ میلیون دلاری برای این جا‌به‌جایی ظرف دو سال آینده انجام خواهد داد، اما در این سرمایه‌گذاری قیمت خرید از کشاورزان تضمین نشده است.

۲۳ پنی، عایدی متوسط روزانه زنان کشاورز در مزارع کاکائو در ساحل عاج و غنا 

سایمون بیلینگتون، مدیر فنی شرکت جهانی نستله، می‌گوید: «ما آگاهیم که این اقدام روی کشاورزان تأثیر خواهد گذاشت و داریم تلاش می‌کنیم تا راه حلی پیدا کنیم.»

به گفته یک سخنگوی نستله، این شرکت در فصل ۲۰-۲۱ بیشتر از هر زمان دیگری برای کاکائو هزینه خواهد کرد، چرا که بر اساس حکم دولت‌های ساحل عاج و غنا، باید «مابه‌تفاوت هزینه زندگی» را نیز، که حدود ۲.۲ میلیون پوند می‌شود، به کارگران پرداخت کند. البته شرکت‌های زیر پوشش تجارت مشروع نیز مابه‌تفاوتی ۴۰۰ دلاری برای هر تن را پرداخت خواهند کرد.

نستله تأکید دارد که حق بیمه جدید مستقیما به دست کشاورزان می‌رسد، که به گفته آنها به کارگران «قدرت می‌دهد.»

بیشتر ۲.۵ میلیون خرده مالک کاکائو در آفریقای غربی در فقر مفرط به سر می‌برند. کشاورزان مرد در ساحل عاج و غنا، که ۶۰ درصد کاکائوی جهان را تأمین می‌کنند، درآمد متوسط روزانه‌ای حدود ۷۵ پنی دارند، که پایین‌تر از خط فقر است. کشاورزان زن حدود ۲۳ پنی در روز درآمد دارند.

طبق آخرین برآوردها، حدود ۵ درصد قیمت یک بسته شکلات نصیب کارگران کاکائو می‌شود، در حالی که سهم بزرگی معادل ۴۰ درصد نصیب تولیدکنندگانی نظیر نستله می‌شود و ۳۵ درصد به فروشندگان می‌رسد.

نستله تنها شرکتی نیست که از بنیاد تجارت مشروع خارج می‌شود. شرکت ماندلز نیز با حذف علامت تجارت مشروع از روی شکلات شیری کادبری، طرح «زندگی کاکائویی» خود را در سال ۲۰۱۶ به اجرا درآورد. دو محصول دیگر این شرکت به نام‌های گرین و بلکس نیز در سال ۲۰۱۷ علامت تجارت مشروع را پاک کردند.

بنیاد تجارت مشروع هنوز با ماندلز همکاری دارد و تحقیقات مرکز بین‌المللی یورو مانیتور نشان می‌دهند که بنیاد تجارت مشروع ۲۰ درصد فروش آنلاین شکلات‌های شیری کادبری را در سال ۲۰۱۹ طلب کرده است.

فقط ۶ درصد کاکائوی جهان تحت شرایط بنیاد ساخته می‌شود که آن را هم بنیاد با بوق و کرنا چنین وانمود می‌کند که اجازه داده است تا کارگران خودشان تصمیم بگیرند، نه این که دیگران پشت درهای بسته به جای آنها فکر کنند.

به گفته کاترین هیگز، رئیس بخش سیاست غذایی شرکت کو آپ، «تولیدکنندگان همواره به ما می‌گویند که بنیاد تجارت مشروع بهترین تضمین برای آنها و خانواده‌های آنهاست. قیمت بنیاد برای تولیدکنندگان کاکائو همه چیز است، اما برای مصرف‌کننده بسیار اندک است، کمتر از دو پنی برای هر قطعه شکلات، که قیمت کمی برای تضمین آینده‌ای منصفانه برای تولیدکنندگان شکلات ما است.»

گزارش سالانه بنیاد تجارت مشروع نشان می‌دهد که در سال ۲۰۱۹، فروش کاکائو ۲۳ درصد رشد داشته است، که بیشتر به این دلیل است که کو آپ، ویتروس و جان لوئیس، ۱۰۰ درصد کاکائوی محصولات خود را از طریق بنیاد تهیه می‌کنند.

تحقیقات یورو مانیتور در سال ۲۰۱۸ نشان داد که طرح‌های خود ساخته‌ای چون «زندگی کاکائویی» کادبری یا «طرح کاکائو»ی نستله، مصرف‌کننده را به اشتباه انداخته‌اند. بسیاری از طرح‌های داخلی هنوز جا نیفتاده‌اند و مصرف‌کنندگان نمی‌دانند که روابط کاری بین تضمین‌کنندگان و تولیدکنندگان در حال تغییر است.

به گفته تریشنا شاه، مشاور تغذیه یورو مانیتور، «ما اینجا با تعدد اطلاعات مواجهیم و اگر یک‌دستی و اتحاد میان شرکت‌ها ایجاد نشود، مصرف‌کننده اعتمادش به استانداردها را از دست می‌دهد».

طرح‌های حفاظتی نیز بیش از حد زیاد شده‌اند، چنان که تعداد مزارع کاکائو تحت حمایت، به دو برابر افزایش یافته و همین امر باعث کم‌اعتبار شدن گزارش‌های آماری در این حوزه شده است.

گزارش اخیر تجارت مشروع نشان می‌دهد که نزدیک به نیمی از طرح‌های حفاظتی روی هم رفته مدعی هستند که بیش از ۱۵۰ درصد کارگران آفریقای غربی را تحت پوشش دارند. این نشان می‌دهد که برخی کارگران از چند طرح سود می‌گیرند، و دلیل آن هم ناهماهنگی میان مجریان طرح‌های حفاظتی است.

به اعتقاد هیگز از شرکت کو آپ، «بیشترین هزینه این ناهماهنگی‌ها را آسیب‌پذیرترین قشر در زنجیره تولید غذا دارد می‌پردازد».