وقتی پروین اعتصامی برای سنگ مزارش سرود «این که خاک سیهش بالین است - اختر چرخ ادب، پروین است...» آیا فکر می‌کرد همین بیتش روزی بکار آغاز سروده‌ای می‌آید درباره تبعیض نژادی که هشتاد سال پس از رفتن او، هنوز دنیا درگیر یکی از ناعادلانه‌ترین روابط انسانی است؟
عکس مأمور پلیس آمریکا که با زانو چندان بر گردن سیاه‌پوست بی‌دفاع فشار آورد تا جان او را گرفت، دل همه را لرزاند. و با چه وقاحتی دست در جیب به دوربین زل زده بود!
***
این‌که زانوش چنین سنگین است
قاتل جرج، دِرِک چاوین است
آن‌چنان ژست گرفته ست به خویش
که تو انگار کنی فردین است
افسری هست سلیمانی-کیش
آدمی خامنه‌ای-آئین است
گفت این مرد چرا مظلوم است؟
گفت این پوست چرا رنگین است؟
گفت ارباب من آقای ترامپ
دلش از این طبقه چرکین است
پس به او مژده این قتل دهید
که برایش خبری شیرین است
***
ولی آقای دِرِک درک نکرد
خلق بیزار ازین تفتین است
او نفهمید بنی‌آدم را
این خبر مُدهش و دردآگین است
او نفهمید بهم خواهد ریخت
دستگاهی که مرامش کین است
پس جهان یکسره در جوش آمد
وین سزاوار بسی تحسین است
دید تبعیض نژادی در آن
هرکه را دیده روشن‌بین است
ملت هم‌وطن جرج فلوید
نعره‌زن شد که جنایت این است
پرسش این بود که در آن بالا
چه کسی آمر این پائین است؟
همه گفتند که فرمانده او
توی کاخ است و پس ِ پرچین است
رفت و در زیرزمین پنهان شد
آنکه امنیّت او تأمین است
زرد شد جامه و پیجامه او
آنکه موی سر او زرین است!
از همان‌جا به کلیسا بشتافت
متظاهر که دلش با دین است
***
در خفا داد پیامش عُظما
که برای تو دلم غمگین است
تو، یکی رهبر و من، یک رهبر
سر ما هر دو به یک بالین است
پس شما فرض بگیر این غوغا
از گران‌تر شدن بنزین است!
گر چنین فرض کنی، تکلیفت
کلاً از جانب من تعیین است
کشتن خلق خودی، جان ترامپ
بهر هر دیکتاتوری تسکین است
شب بزن پیر و جوان را با تیر
که فقط راه حکومت این است
صبح فردا همه را حاشا کن
که در این کار مرا تمرین است
«بله این توطئه دشمن ماست
مثلاً روسیه، فرضاً چین است!»
بکُش و تکیه بزن بر جایت
که بله، قدرت ما همچین است
بی‌خیالش که از آن پس وضعت
نفرتی حل شده در نفرین است
جای شکر است که روی من و تو
سنگ‌پا صادره از قزوین است
خوش بود گر بروی راه نجات
بعد از آن هم بفرستی صلوات
