اگر به خاطر بیاورید، پیش از شروع این همه‌گیری همراه داشتن لیوان غیریک‌بارمصرف، پسند روز بود و نشان می‌داد چقدر برای محیط زیست اهمیت قائل‌ایم. اگر کسی لیوان یک‌بارمصرف در دست ما می‌دید تا حدودی آبروی‌مان به عنوان انسان نوگرا و امروزی می‌رفت، چون رویه پلاستیکی آن لیوان‌ها تقریباً بازیافت‌ناپذیر بود.

اما فعلاً در گیرودار بحران کرونا به نظر می‌آید محصولات یک‌بار‌مصرف بهداشتی‌تر از محصولات چندبار‌مصرف باشند. دقت این گفته محل تردید است، اما به هر حال همه ما لیوان چندبارمصرف محبوب‌مان را (البته موقتاً) کنار گذاشته‌ایم و خواهی نخواهی لیوان یک‌بار‌مصرف رسماً دوباره به پسند روز تبدیل شده است.   

یک روز که در خانه دورکاری می‌کردم برای تنوع (و خلاص شدن از دست هم‌خانه‌ها) بلند شدم به کافه‌قنادی گیل رفتم. قهوه‌ام را سفارش دادم و طبق معمول لیوان چندبارمصرف‌ام را دادم تا پر کنند. اما گفتند به علت شیوع ویروس کرونا فعلاً مشتریان نمی‌توانند از لیوان شخصی خود استفاده کنند.

کمی جا خوردم و با جستجوی بیشتر فهمیدم کافه‌قنادی گیل تنها جایی نیست که این کار را می‌کند. استارباکس هم «برای رعایت جانب احتیاط» همین سیاست را در پیش گرفته تا به جلوگیری از شیوع کووید۱۹ کمک کند. جاهای دیگر مانند کوستا، پرِتا مانژه و کافه نِرو هم به همین راه رفته‌اند.

باید اعتراف کنم شیرقهوه‌ام را با لیوان کاغذی تحویل گرفتم، اما دست خودم نیست، در این دوره نگران جنبش نه به پلاستیک‌ هستم. فرهنگ استفاده از محصولات چندبارمصرف که زمانی برای محیط زیست سودمند به نظر می‌رسید، حالا ترس از پخش میکروب را به همراه دارد. ایالت نیویورک اجرای طرح نه به مصرف پلاستیک را تا ۱۵ ماه مه به تعویق می‌اندازد و حتی استفاده از زنبیل‌های غیریک‌بارمصرف برای خرید، وجهه عمومی خوبی ندارد.

تازه ۲۰۲۰ قرار بود سال تغییرات اساسی در این راستا باشد. روز به روز بر تعداد شرکت‌هایی افزوده می‌شد که شروع به برداشتن گام‌های مثبتی در این راه کرده بودند و می‌خواستند مصرف محصولات یک بارمصرف را کاهش دهند. مثلاً مک‌دونالد نی کاغذی را جانشین نی پلاستیکی کرده بود. اما فعلاً سبک زندگی قرن بیست و یکمی ما ناغافل متوقف شده و همراه با آن مبارزه من با مصرف پلاستیک نیز به حاشیه رفت. در این دوره تقریباً نتوانسته‌ام مواد غذایی معمول‌ام مانند کنسرو نخود، لوبیا سیاه و میوه و سبزیجات فله بخرم. اما امیدوارم به زودی بتوانم زندگی کاملاً بدون پلاستیک‌ خودم را از سر بگیرم. تا آن وقت باید نگران این باشم که چطور در دوران فاصله‌گیری اجتماعی، سلامت روانم را حفظ کنم و دیوانه نشوم. از شما هم می‌خواهم همین کار را بکنید.