آخرین بازی فصل فوتبالی ایران، که فینال جام حذفی بود، به افتضاحی تاریخی تبدیل شد. بازی‌ای که بنابر اعلام قبلی قرار بود راس ساعت ۹ شب در استادیوم «فولاد آرنا»ی اهواز، بین تیم‌های پرسپولیس و داماش گیلان برگزار شود، در نهایت با دخالت وزیر ورزش نیم ساعت قبل از نیمه شب، با دو و نیم ساعت تاخیر، آغاز شد.
جنجال از آنجا آغاز شد که مدیرعامل و مسئولان تیم داماش گیلان، پس از آنکه متوجه شدند چند صدنفر از هواداران آنها پشت در استادیوم مانده و نتوانسته‌اند وارد استادیوم شوند، اعلام کردند، تا زمانی که همه هواداران داماش که از رشت راهی اهواز شده بودند، وارد استادیوم نشوند و جا برای نشستن نداشته باشند، وارد زمین مسابقه نخواهند شد و بازی نخواهند کرد. این در حالی بود که استادیوم از ساعت‌ها قبل از آغاز بازی پر شده بود و بیشتر صندلی‌هایش در تسخیر هواداران پرسپولیس قرار گرفته بود.
بلیط فروشی این مسابقه از طریق باجه‌های بلیط فروشی در بیرون استادیوم صورت گرفته بود و الکترونیک نبودن بلیط‌ها تفکیک تماشاگران را سخت می‌کرد، چون تماشاگران تیم پرسپولیس پس از تمام شدن بلیط‌‌های بخش اختصاص داده شده به آنها، به راحتی می‌توانستند به باجه بلیط فروشی تیم رقیب بروند و بلیط ورود به استادیوم را تهیه کنند. واقعیت این است که نمی‌توان انتظار داشت که از تک تک خریداران پرسید که طرفدار کدام تیم هستید. به خصوص اینکه درهای استادیوم از زمانی که باز شد و بلیط فروشی آغاز شد، هواداران فراوان پرسپولیسی، خیلی زودتر از مسافران گیلانی به باجه‌های بلیط فروشی دسترسی داشتند. معادله پیچیده‌ای نبود، چون هواداران داماش باید چند صد کیلومتر راه را می‌پیمودند تا به اهواز برسند، اما پرسپولیس که در همه شهرهای مختلف هواداران محلی خود را دارد، با حضور همان خوزستانی‌ها و یا شهرهای نزدیک به راحتی ظرفیت استادیوم را پر می‌کردند.
اما سو مدیریت در برگزاری یکی از مهم‌ترین بازی‌های یک فصل فوتبالی، یعنی فینال جام حذفی، دلیل اصلی همه آنچه بود که در اهواز اتفاق افتاد، وگرنه فلسفه برگزاری جلسات هماهنگی قبل از بازی و حضور چندین ارگان برای هماهنگی مسئولیت‌ها و وظایف، به منظور برنامه‌ریزی برای چنین مواردی است که حق همه تیم‌ها رعایت شود. برای مثال مشخص کردن دقیق سهم تیم‌ها از سکوها، و برنامه‌ریزی برای چگونگی اجرای آن یکی از ابتدایی‌ترین کارهای چنین جلساتی است. آن هم نه فقط یک بازی معمولی، که همه بازی‌ها باید درست و دقیق برگزار شود، اما فینال یک تورنمنت، ویترین یک دوره است و ناتوانی در برگزاری آبرومندانه آن، نشان از یک مدیریت ناکارآمد دارد.
بازی جنجالی اهواز، چندین قربانی به جا گذاشت که سعید فتاحی رئیس کمیته مسابقات لیگ، در صدر آن قرار گرفت. اطلاعیه کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال که در پی اتفاقات اهواز صادر شد از برکناری یک مقام و احضار چند نفر دیگر خبر داد: «با توجه به بی‌کفایتی و بی‌تدبیری رخ داده در فرآیند برگزاری مسابقه فینال جام حذفی بین تیم های پرسپولیس تهران و داماش گیلان که منجر به بی‌نظمی، ایجاد هرج و مرج و لطمه به اعتبار و حیثیت فوتبال ملی گردیده، سعید فتاحی تا اطلاع ثانوی از هر گونه فعالیت در حوزه فوتبال محروم و حیدر بهاروند و عبدالکاظم طالقانی برای ارائه توضیحات در خصوص وقایع رخ داده در جریان مسابقه مذکور، روز دوشنبه ١٣ خرداد به کمیته اخلاق احضار شدند».
آنچه در اهواز روی داد تبعات دیگری هم برای فوتبال ایران به دنبال خواهد داشت که در روزها و هفته‌های آینده به تیتر خبرها تبدیل خواهد شد. اما هر چه بود، در پایان این مسابقه، که باید یکی از طولانی‌ترین مسابقات تاریخ فوتبال باشگاهی ایران نامید، پرسپولیس با گل علی‌علیپور، که در دقیقه ۲۲، از روی یک ضربه ایستگاهی تماشایی به ثمر رسید، سومین جام این فصل خود را به دست آورد. فصلی رویایی برای قرمز‌های پایتخت که با کسب سوپرجام فوتبال ایران آغاز شد و با نایب قهرمانی در آسیا ادامه یافت و با فتح جام قهرمانی لیگ برتر به اوج رسید و حالا با بالا بردن جام حذفی به پایان رسیده است. پرسپولیس امسال همه جام‌های داخلی را درو کرد تا برانکو ایوانکوویچ در چهارمین سال حضورش در پرسپولیس، ششمین جام (دو سوپرجام، سه لیگ برتر و یک جام حذفی) را به ویترین افتخارات پرسپولیس اضافه کند.
در روزی که گلزن بازی (علیپور) به تیم ملی هم دعوت شد، سید جلال حسینی، کاپیتان پرسپولیس، که در روزهای اخیر شایعه شده بود در پایان این بازی از فوتبال خداحافظی می کند، جام حذفی را بالای سر برد.
