به گفته کارشناسان طبق شواهد انکارناپذیر مبتنی بر نقشه‌برداری‌ها و عکس‌برداری‌های ماهواره‌ای در حال حاضر در آستانه افزایش «ویرانگرانه» سطح آب دریاها هستیم.

طبق کامل‌ترین تصاویری که از اضمحلال ورقه‌های یخی قطب جنوب تا کنون گرفته شده است، سرعت ذوب کلاهک‌های یخی قطب و ورقه‌های یخی گرینلند نسبت به دهه ۱۹۹۰ شش برابر شده است.

این آهنگ سریع ذوب شدن، با مدل «بدترین وضعیت» گرمایش جهان انطباق دارد که هیئت بین‌دولتی تغییرات اقلیمی (آی‌پی‌سی‌سی) تنظیم کرده بود و به معنای آن است که اگر انتشار گازهای گل‌خانه‌ای به صورت کامل مهار نشود، سطح آب دریاها در کره زمین فقط در عرض ۸۰ سال به میزان ۱۷ سانتی‌متر بالا می‌آید و حدود ۴۰۰ میلیون نفر از جمعیت مناطق ساحلی زمین، هر سال در معرض خطر آب‌گرفتگی قرار خواهند داشت.

طبق تحقیقی که گروهی متشکل از ۸۹ کارشناس مناطق قطبی از ۵۰ سازمان بین‌المللی انجام داده‌اند، آهنگ ترکیبی اضمحلال یخ از سالی ۸۱ میلیارد تن در دهه‌ ۱۹۹۰، به سالی ۴۷۵ میلیارد تن در دهه ۲۰۱۰ افزایش یافته است، چنان که تاکنون و به طور کلی، یک‌سوم افزایش سطح آب دریاها ناشی از ذوب ورقه‌های یخی قطب بوده است.

گروه هم‌سنجی توازن جرم ورقه‌های یخ(ایمبای) که این تحقیق را انجام داده است، برای سنجش تغییرات جرم ورقه‌های یخی گرینلند و قطب جنوب در بازه ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۸ میلادی، نتایج ۲۶ تحقیق آماری مجزا را با هم تلفیق کرده است.

در این بررسی، داده‌های ۱۱ ماموریت تحقیقاتی ماهواره‌ای مختلف را، شامل اندازه‌گیری تغییرات گرانش، سیلان و حجم ورقه‌های یخی، به کار گرفته‌اند.

یافته‌های این تحقیق حیرت‌آور است و نشان می‌دهد که بین ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۷ میلادی، ۶.۴ تریلیون تن یخ گرینلند و قطب جنوب ذوب شده است و سطح آب دریاهای جهان را ۱۷.۸ میلی‌متر بالا آورده است.

از کل بالا آمدن سطح آب دریاها، ۱۰.۶ میلی‌متر (۶۰ درصد) ناشی از ذوب شدن یخ‌های گرینلند و ۷.۲ میلی‌متر(۴۰ درصد) ناشی از ذوب شدن یخ‌های قطب جنوب بوده است.

اندرو شپرد، استاد ارشد دانشگاه لیدز و یکی از سرپرستان این تحقیق، می‌گوید: «هر سانتی‌متر بالا آمدن سطح آب دریاها باعث زیر آب رفتن نواحی ساحلی و فرسایش در آن نواحی می‌شود و زندگی مردم در سراسر کره زمین را مختل می‌کند.»

«اگر ذوب یخ در قطب جنوب و گرینلند همچنان طبق مدل بدترین وضعیت گرمایشی-اقلیمی پیش برود، تا پایان قرن کنونی ۱۷ سانتی‌متر دیگر هم آب دریاها را بالا می‌آورد. یعنی تا سال ۲۱۰۰ آب‌گرفتگی‌های سالانه نواحی ساحلی، زندگی ۴۰۰ میلیون نفر را به خطر می‌اندازد. این رویدادها نامحتمل و کم‌اثر نیستند و هم اکنون در حال رخ دادن هستند و اثرات ویرانگری برای ساحل‌نشینان دارند.»

به گفته این گروه پژوهشی، تقریباً کل ذوب شدن یخ‌ها در قطب جنوب و نیمی از ذوب شدن یخ‌ها در گرینلند به علت گرمایش اقیانوس‌ها بوده است که ذوب شدن یخچال‌های مجاور آن‌ها را در پی داشته است. افزایش دمای هوا که ذوب رویه ورقه‌های یخی را در پی داشته است، عامل دیگر ذوب شدن یخ‌های گرینلند بوده است.

دکتر اریک اوین، از آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا در کالیفرنیا که همراه با استاد شپرد سرپرستی این تحقیق را بر عهده داشته است، می‌گوید: «رصدهای ماهواره‌ای یخ‌های قطبی برای پایشگری و پیش‌بینی اثرات تغییرات اقلیمی بر ذوب یخ‌ها و بالا آمدن سطح آب دریاها، خیلی مهم است.»

«شبیه‌سازی رایانه‌ای به ما امکان می‌دهد که بر اساس الگوهای تغییرات اقلیمی دست به پیش‌بینی بزنیم و اندازه‌گیری‌های ماهواره‌ای نیز  شواهد مقدماتی و تقریباً انکارناپذیری فراهم می‌کنند. طرح ما نمونه بسیار خوبی از اهمیت همکاری بین‌المللی برای مقابله با مشکلات جهانی است.»

گوفینا آئولگیرسدوتیر، استاد یخچال‌شناسی دانشگاه ایسلند و نویسنده اصلی ششمین گزارش ارزیابی آی‌پی‌سی‌سی که در این تحقیق شرکت نداشته است، می‌گوید: «برآورد تطبیقی گروه آمبای از میزان از دست رفتن یخ‌های گرینلند و قطب جنوب، برای آی‌پی‌سی‌سی به موقع بود. طبق رصدهای ماهواره‌ای‌شان، ذوب و خروج یخ از گرینلند، از آغاز رصدها افزایش یافته است. کلاهک‌های یخی در ایسلند نیز در دو سال گذشته‌ای که وضعیت‌شان را ثبت کرده‌اند، دستخوش ذوب مشابهی شده‌اند. البته تابستان ۲۰۱۹ در این منطقه خیلی گرم بود و سبب شد ذوب یخ افزایش یابد. به نظرم در سال ۲۰۱۹ در گرینلند نیز ذوب یخ افزایش داشته است. برای آن که بفهمیم ذوب ورقه‌های بزرگ سالانه چقدر سطح آب دریاها را بالا می‌آورد، پایشگری آن‌ها خیلی مهم است.»

این یافته‌ها در مجله «طبیعت» منتشر شده است.