روز جمعه درجه حرارت جنوبگان به بالاترین حد خود رسید و از ۲۰ درجه سانتیگراد فراتر رفت. هفته گذشته، دمای هوا در قاره قطب جنوب به رکورد بی‌سابقه ۱۸ درجه سانتیگراد رسید، که بالاترین دما از حالت مشابه در مارس ۲۰۱۵  به این سو است. کلیر نولیس، سخنگوی سازمان جهانی هواشناسی، به خبرنگاران گفت:‌ «این دمای هوایی نیست که معمولا در قطب جنوب شاهد باشیم، حتی در تابستان.» 

با تداوم ذوب شدن یخچال‌های طبیعی و افزایش دما، دانشمندان یک بار دیگر درباره تاثیر افزایش سطح آب دریاها هشدار داده‌اند. پیش‌تر در ماه جاری میلادی نیز، شبکه خبری بی‌بی‌سی گزارشی درباره ذوب «یخچال آخرزمانی توایتز» در جنوبگان تهیه کرد. این یخچال به اندازه مساحت بریتانیا است و مسئول چهار درصد افزایش سالانه سطح آب دریا است. این یخچال آنقدر بزرگ است که آب ناشی از آن به تنهایی می‌تواند منجر به افزایش نیم متری سطح آب دریا در جهان شود. 

با واکنش سیستم‌های عظیمی چون جنوبگان به گرم شدن کره زمین، جامعه علمی، دولت‌ها و شرکت‌هایی را محکوم کرده‌اند که با تعلل و بی‌عملی و ‌ثروت‌اندوزی از اقتصاد جهانی با اتکا به سوخت‌های فسیلی، در این میان مقصرند. سال گذشته، سازماندهندگان فستیوال علمی ادینبرو، ممنوعیت گسترده‌ و فراگیری را علیه قراردادهای تجاری با شرکت‌های سوخت فسیلی اعمال کردند و در توضیح این تصمیم، تاکید ورزیدند که «سرعت بخش نفت و گاز، برای رسیدن به اهداف مربوط به تغییرات اقلیمی، کافی نیست.»

با افزایش انتقادها، فریاد اعتراض علیه مسئولان این وضعیت نیز افزایش می‌یابد. این هفته مدیر کمپانی بریتیش پترولیوم به شبکه اجتماعی اینستاگرم پیوست و به جهان اعلام کرد که این شرکت انتقادها را می‌شنود، و از طریق کاهش تولید گازهای کربن تا سال ۲۰۵۰، میزان (تولید) کربن را به صفر خواهد رساند. اما الیس بل، در نگاهی جنجالی به این سخمان مدیر  بی‌پی، می‌گوید، همه ما باید «مراقب مدیران نفتی در لباس فعالان محیط زیست باشیم. شاید فقط دنبال این باشند که انرژی را مصادره کنند و آن را در جهت منافع خود درآورند‌:‌ تداوم مصرف سوخت‌های فسیلی.»

تغییر آب‌وهوای ما، نتیجه گرمایی است که از تولید گاز دی‌اکسیدکربن ناشی از مصرف سوخت‌های فسیلی، ایجاد شده است. همان سوخت‌های فسیلی که دولت‌ها برایش سوبسید در نظر می‌گیرند، و شرکت‌ها آن را استخراج می‌کنند. با این حال، داریم به مرز محدودیت نزدیک می‌شویم. امروز، اخبار مربوط به تغییرات آب و هوا بیش از همیشه شنیده می‌شود. اما همزمان، رکورد بالاترین دمای ثبت‌شده، مدام در جهان شکسته می‌شود، طوفان و سیل بریتانیا را درنوردیده است، و امواج گرما و اختلالات ناشی از آن دیگر عادی شده است. 

 می‌دانیم که مردم بریتانیا به شدت درباره تغییرات آب‌وهوا حساسند. نظرسنجی‌ای که سال گذشته شرکت «گرین نیو دیل یو.کی»‌ انجام داد، نشان داد که اکثریت مردم بریتانیا و تقریبیا نیمی از رای‌دهندگان محافظه‌کار، از یک طرح سخت‌گیرانه اقتصادی برای مقابله با بحران ‌آب‌وهوا حمایت می‌کنند. از نظر دولت آمریکا، این امر همزمان شده است با زمانی که بسیاری از جوامعی که از تغییرات اقلیمی تاثیر می‌گیرند، کماکان زیر بار یک دهه فقر و اقتصادی که برایشان کار نمی‌کند، در رنج و عذابند. ما یکی از کشورهای ثروتمند جهانیم، اما با این حال ۱۴ میلیون نفر از ما در فقر به سر می‌برند. 

نیازی نیست که اقدام درباره حفظ محیط زیست، به بهای نقض شکوفایی انسان باشد. ما می‌توانیم در جهانی زندگی کنیم که امنیت اقتصادی و حفاظت از طبیعت را همزمان با هم داشته باشد. برنامه‌ای مثل قرارداد جدید سبز، یک برنامه اقدام ملی ده ساله و بلندپروازانه، برای تحول اقتصاد و حفاظت از آب‌وهوای قابل زیست، و همزمان، ایجاد جامعه‌ای عادلانه، پاسخ این مشکل است.

با تعهد چندین کاندیدا به قرارداد جدید سبز در ماه دسامبر در انتخابات مقدماتی دمکراتیک، و همچنین تعهد کارزارهایی که در سرتاسر جهان وجود دارد، اجرای چنین برنامه‌ای به این معنی خواهد بود که ما می‌توانیم حقوق اولیه بشر مانند انرژی، خانه، و حمل‌ونقل را بهبود دهیم و در کنار آن اشتغال‌زایی کنیم، هزینه‌ها را کاهش دهیم، و کنترل مردم بر زندگی خود را افزایش دهیم. 

این کار، همچنین به معنای یک برنامه ساخت مسکن و تغییر کاربری است تا خانه‌ها بیشتر با اهداف محیط زیستی و کاهش مصرف انرژی منطبق باشند. قبض انرژی پرداختی ما کاهش می‌یابد و کسی مجبور نخواهد بود که سرما، خشکی یا رطوبت را تحمل کند. شاهد توسعه شبکه حمل‌ونقل عمومی ارتقایافته‌ای خواهیم بود که ایمن‌تر و تمیزتر است، و بدون آن که کره زمین را آلوده سازد، افراد را منتقل می‌کند. 

 تاریخ نشان داده است که نمی‌توانیم راحت بنشینیم و به سیاستمداران اتکا کنیم تا تحولات مورد نظر ما را ارائه دهند. فشار عموم مردم و جنبش‌های اجتماعی، همواره در تغییر و بهبود جوامع ما نقش حیاتی داشته است. از مبارزه برای حقوق زنان و رنگین‌پوستان و همجنس‌گرایان گرفته، تا سقوط رژیم‌های سرکوب‌گر در جهان، و از حداقل حقوق و حق داشتن تعطیلات هفتگی گرفته، تا حفاظت از محیط زیست. 

بر ماست که این جنبش را درست کنیم. جنبشی که می‌تواند حقیقت سیاره دستخوش تغییر ما را به خود جذب کند، و سپس، موازنه قدرت را طوری تغییر دهد تا باعت شود که تغییرات آب‌وهوا، موجب اقدام سیاسی در سطوح مختلف شود. 

هانا مارتین معاون «گرین نیو دیل» در بریتانیا است