رژیم ایران از زمان تأسیس تا کنون در رابطه به قضیه فلسطین دیدگاه‌ها و موضع‌گیری‌های ویژه‌ای خود را داشته که بر مبنای آن گهگاه برنامه‌ها و طرح‌هایی هم برای حل آن ارائه کرده است.

در ارتباط به معامله قرن یا طرح صلح دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، مقامات ایرانی ابراز مخالفت کردند، محمد جواد ظریف وزیر خارجه، اعلام کرد: «معامله قرن شکست خواهد خورد» و تأکید کرد که جمهوری اسلامی ایران تا آزادی کامل فلسطین به مردم فلسطین کمک خواهد کرد.

رسانه‌های رژیم ایران دیدگاه آیت الله خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی را که در ژوئیه ۲۰۱۸ معامله قرن را «سیاست شیطانی» خوانده بود، باز پخش کردند. خامنه‌ای هم‌چنان در مناسبت‌های مختلف منازعه در خاورمیانه را «بزرگ‌ترین چالش جهان اسلام» خوانده و پیش‌نهاد کرده است که برای تعیین سرنوشت همه ساکنان فلسطین اشغالی اعم از مسلمانان، یهودیان و مسیحیان، باید همه پرسی صورت بگیرد.

از جانب دیگر، عباس موسوی سخن‌گوی وزارت خارجه ایران، در واکنش به معامله قرن اظهار داشت: «ایران آماد‌گی دارد تا صرف نظر از اختلافات خود با برخی کشورهای منطقه برای وحدت جهان اسلام به منظور مقابله با خطر بزرگی‌که کیان امت اسلامی را به خطر افگنده است، در هر سطحی همکاری کند.»

معنای سخن وی این است که ایران در صدد ایجاد مشترکاتی برای نزدیک شدن با کشورهای عربی است.

این در حالی است که کشورهای اسلامی هم به طرح صلح ترامپ روی خوش نشان ندادند و هم اتحادیه کشورهای عربی با اجماع ۲۲ کشور عضو، طرح یاد شده را رد کرد.

از این جهت موضع ایران با موضع اتحادیه کشورهای عربی در ظاهر فرقی ندارد، اما تفاوت در این است که رژیم جمهوری اسلامی از زمان تأسیس در ۱۹۷۹ تا کنون، در باره تشکیل دولت آینده فلسطین چیزی نمی‌گوید و برای حل مشکل فلسطین طرح عملی خاصی ارائه نمی‌کند.

حقیقت این است که فلسطین نظر به جایگاه دینی و تاریخی که دارد، نه تنها برای عرب‌ها و مسلمان‌ها بلکه برای همه مردم جهان از اهمیت و جایگاهی ویژه‌ای برخوردار می‌باشد و بسیاری از ملت‌های جهان، از نگاه اخلاقی و عاطفی طرفدار فلسطینی‌ها هستند.

از این جهت رژیم ایران همواره تلاش کرده است تا در گفتمان خود نسبت به مستضعفین جهان، از عنوان کردن قضیه فلسطین و نابود کردن اسرائیل از نقشه جهان، به عنوان یک سوژه جذاب تبلیغاتی به منظور جلب افکار عمومی عرب‌ها، مسلمانان و جهانیان استفاده کند.

البته ایران از یک تعداد گروهای فلسطینی مانند حماس و جهاد اسلامی حمایت مالی و تسلیحاتی نیز می‌کند. ایران با این کار می‌خواهد نشان دهد که کمک‌هایش منحصر و محدود به شیعیان نیست، بلکه شامل سنی‌ها نیز می‌شود.

 هم‌چنان ممکن است ایران از این کمک‌ها، در جهت کسب معلومات نظامی و امنیتی از درون اسرائیل استفاده کند و اگر احیانا میان ایران و اسرائیل رویارویی در جنوب اسرائیل رخ دهد، ایران بتواند توسط این گروه‌ها جبهه‌ای در شمال اسرائیل نیز بگشاید.

از جانب دیگر، اسرائیل در واکنش به تحرکات و مداخلات ایران، نه تنها با برنامه اتمی ایران مخالفت نشان می‌دهد، بلکه در برابر نفوذ ایران در لبنان، سوریه و عراق، نیز مبارزه می‌کند. چنان‌چه بنیامین نتنیاهو نخست وزیر اسرائیل چندین بار اعلام کرد که: «اسرائیل در هیچ جا ایران را در امان نخواهد گذاشت و بر ضد دولتی‌که تلاش در نابودی آن دارد در همه عرصه‌ها، خواهد جنگید».

از این رو سرائیل، برای جلوگیری ایران از رساندن سلاح به گروه‌های نیابتی اش مانند حزب الله و ابو الفضل عباس در سوریه، پایگاه های ایران را در سوریه مکررا هدف قرار داده است. هم چنان‌ پس از آن‌که ایران موشک‌های بالستیک به عراق ارسال کرد، انبارهای اسلحه حشد شعبی را در عراق، هدف قرار داد و اعلام کرد که حشد شعبی تهدیدی برای اسرائیل به شمار می رود.

از این جهت، مداخله ایران در قضیه فلسطین، نه تنها سودی به حال فلسطینی‌ها ندارد، بلکه بر پیچیدگی آن می‌افزاید و صف فلسطینی‌ها را از درون دچار اختلاف و چند پارچگی می‌سازد.

یحی رحیمی مشاور نظامی رهبر ایران، به صراحت اعلام کرد که: «ایران تلاش می‌کند تا نیروی مقاومت فلسطینی را در کرانه غربی، کمک تسلیحاتی کند» چون به گفته وی: «کمک ایران به فلسطینی‌ها یکی از اصول انقلاب اسلامی به حساب می‌رود و این کمک‌ها تا نابودی کامل رژیم صهیونیستی ادامه خواهد یافت.»

اما واقعیت این است که ایران از قضیه فلسطین به عنوان یک مسأله ایدئولوژیک و به حیث یک برگه بازی در سیاست‌های توسعه طلبانه خود در منطقه‌ بهره برداری می‌کند. در حالی‌که نتیجه اش جز پیچیدگی اوضاع در فلسطین و اختلاف و چند پارچگی در میان فلسطینی‌ها، چیزی دیگری نیست.

https://www.independentarabia.com