دانیل دیروسی: دلاور تیم رم و پایان عشق ۱۸ ساله با مردم

تماشای تیم محبوبش، رم، برای دانیل دیروسی با یک ساندویچ گرم و یک آبجو آن گونه بوده که همیشه تصور می‌کرده است. اما برای ۱۸ سال، دیروسی بیش از آن را تجربه کرده، آنهم حضور بک طرفدار تیم در داخل زمین بازی. قهرمان طلایی و قرمزها (اشاره به پیراهن تیم رم) در فصل آینده، پس از آنکه تیم تصمیم برآن گرفت که کاپیتان خود را در تابستان امسال و در پی انقضای قراردادش، کنار بگذارد، به ناچار به نیمکت تماشاچیان و به عنوان یک هوادار باز خواهد گشت. این تصمیم را با در نظر گرفتن تمامی جنجال و گیر و داری که تیم را فراگرفته و در بهترین حالت، می توان ابلهانه توصیف کرد. اما عده بسیاری که می‌توان احساسشان را درک کرد، این حرکت را با یادآوری سهم به سزای دانیل در پیشبرد تیم در طی دو دهه اخیر "شرم آور" خوانده‌اند.

بی‌شک، در سن ۳۶ سالگی پاهای دیروسی توانمندی و قدرت آنچه که روزگاری بود را ندارند، اما نباید غافل شد که آنها او را در طی ۶۱۴ نبرد در ۱۸ فصل در پایتخت همراهی کرده‌اند – در مقام دوم آن‌هم پشت سرِ هم‌تیمی سابق، فرانچسکو توتی.

برای سالیان متمادی حضور دو "برادر"، تضمینی بود که در میان همه جنجال‌ها، همواره حس "تعلق به رم" و نمایندگی این باشگاه خاص را در اذهان حک کرده بود. اما عزیمت آنان از باشگاه رم در شرایط متضادی خودنمایی کرده است.

"توتی" پرعظمت به‌رغم آنکه قدرت شکوهمندش تقلیل یافته بود، سخت کوشانه جنگید. اما وفادارترین طرفدار وی نیز با اکراه پذیرفته بود زمان خداحافظی برای توتی ۴۰ ساله در سال ۲۰۱۷ پس از ۲۵ سال مهرورزی و عشق فرا رسیده است. اما بعد از اعلام خبر در مصاحبه مطبوعاتی عجولانه روز سه شنبه، دیروسی، پس از یک فصل فوتبال طاقت فرسا، به سرعت هرگونه نشانی از آنکه تصمیم برای جدایی از طرف تیم بوده را رد کرد. پس از واگذاری بازیکنانی چون آلیسون و رجا ناینگولان، صعود افسانه‌ای تیم به دور نیمه نهایی لیگ قهرمانان در فصل گذشته، خاطره‌ای بیش نیست.  تیمی که خالی از شجاعت و عزم شده، و حتی اشاره بیشتری بر شور و شوق دانیل و یا عدم آن برای آنکه تیم بتواند جزو چهار تیم برتر جدول بماند، چراکه در حال حاظر تیم در رده ششم، سه امتیاز عقب تر از آتالانتا با دو بازی باقیمانده قراردارد.

دیروسی، آن زمان که توانمند و قابل استفاده باشد، هنوز بهترین و برترین بازیکن این تیم است، که همین مسئله، با در نظر گرفتن آنکه دگرگونی‌های شدیدتردرتابستان آینده در انتظار باشگاه است؛ عزیمت او را بغرنج‌تر می‌کند. تجارب او برای سرمربی که هنوز مشخص نشده بینهایت حائز اهمیت می‌توانست باشد.

دیروسی اذعان داشت که "تصمیم فقط مال من نباید باشد. باشگاه وجود دارد که اینگونه تصمیمات را در کنار مربیان اتخاذ کند. یک نفر سرانجام باید این تصمیم را بگیرد. من درک می کنم که باشگاه باید تصمیمی برای آینده من می‌گرفت. من تقریبا ۳۶ سال دارم و می‌دانم فوتبال چگونه عمل می‌کند، اما نمی‌خواهم از جام اروپایی و هدف‌مان برای آن منحرف شوم. از مدیران باشگاه برای دعوتشان که به گروه گرداننگان و مدیران بپیوندم سپاسگزارم و قدردانی می‌کنم، ولی در حال حاظر هنوز خود را یک بازیکن می‌دانم."

مدیر عامل باشگاه رم، گویدو فیینگا، زمانی که دیروسی به شوخی گفت اگر یک مدیر بود قراردادش را تمدید می‌کرد، از شرم دست و پای خود را گم کرد. به عوض، دیروسی به خارج از ایتالیا خواهد رفت تا بتواند بیشتر بیاموزد، تا زمانی که برای تشریح بیشتر مطلبی برای گفتن داشته باشد یا به عنوان یک سرمربی به یک باشگاه بازگردد.

دیروسی اولین بار در سن ۱۱ سالگی به باشگاه وارد شده بود و قطعا این حق را داشت که به موقع و با برنامه ریزی خودش از آن جدا شود. تمجید گسترده از او به عنوان یک بازیگر به خاطر تمامی ضعف‌ها و ناخالصی‌های اوست. در سال‌های نخست، یک بازیکن خط میانه با پاهایی که توانایی آنرا داشت که حریف را درهم بکوبد، قدرت تفکرش در زمین و دانش او از محدودیت‌هایش به او قدرت ماندگاری داد. او به یک دفاع میانی تبدیل شد که می‌توانست بازی حریف را به خوبی بخواند و به سرعت به زمین خود بازگردد تا از تیمش محافظت کند.

هیچوقت نتوانست احساسات خود را پنهان کند، چرا که او بیش از اندازه به بازی اهمیت می داد، که بعضی اوقات حتی به زیان تیم خودش تمام می‌شد. پس از شکست در ناپل در سال ۲۰۱۴، و در مقابل حملات تند و گزنده طرفداران به خاطر آن شکست، بارها آرم باشگاه خود را که روی پیراهنش حک شده بود مچاله می‌کرد و آنرا غرق بوسه می‌کرد تا به مردم ثابت کند که هنوز تیم برایش مهم است.

هنوز یک گلگشت نهایی در این سیر و سیاحت باقی مانده، آنهم در ۲۶ ماه مه (۵ خرداد) در مقابل تیم پارما. اما این ماجرای عشقی محکوم است که به یک تراژدی ختم شود.