می‌دانم که قرار است همه ما از برگزیت حمایت کنیم و بوریس جانسون می‌گوید مأموریتش این است که به چیزی که او قدرت جادویی بریتانیا می‌نامد - حالا هر چه که هست - نیرو ببخشد؛ اما در واقع آن‌قدر بزرگ و باارزش نیست.

در واقع، کاملا ممکن است تا 2024، که جانسون دوباره تلاش خواهد کرد بار دیگر نخست وزیر بریتانیا شود، بریتانیا هیچ توافق تجاری معنی‌داری با هیچ کسی امضا نکند؛ و شاید آن زمان، در میانه دو جنگ تجاری شدید باشد.

اول، اتحادیه اروپا. به نظر می‌رسد همه چنین فرض می‌کنند که اتحادیه اروپا و بریتانیا خیلی سریع تا پایان سال جاری یک توافق تجاری ساده امضا خواهند کرد - و هیچ‌گونه تعرفه، سهمیه، دامپینگ (صادرات کالا با نرخ کمتر از نرخ واقعی) وجود نخواهد داشت. تازه، این چیزی است که ما برگزیت سخت می‌نامیدیم و حتی آن‌هایی هم که خواهان خروج از اتحادیه اروپا بودند، از آن می‌ترسیدند. اگرچه جدول زمانی کوتاه و محدود است - در واقع مخصوصاً به خاطر اینکه جدول زمانی کوتاه و محدود و ضرب الاجل تعیین‌شده سفت و سخت است، فشارهای سیاسی و اقتصادی بر هر دو طرف برای حل مشکلات بسیار شدید خواهد بود و توافقی که به دست خواهد آمد، دقیقا مشابه توافق پاییز گذشته خواهد بود.

شاید! سخت است که باور کنیم که چنین اتفاقی بیفتد - اما به هر حال ممکن است پیامدها و عوارضی داشته باشد. هیچ شخصی به اندازه استفان دی رینک صریحا در این مورد هشدار نداده است. بسیاری از ما با این بوروکرات آشنا نیستیم، اما او مشاور ارشد میشل بارنیه، مذاکره کننده اصلی اتحادیه اروپا، و کسی است که بریتانیایی‌ها به دلایلی باید از او بترسند. آقای دی رینک بی‌پروا درباره تحریم‌های نامشخصی صحبت می‌كند كه در صورت عدم پایبندی بریتانیا به تعهدات خود، طبق توافق خروج یا پیمان جدید تجاری و امنیتی بین این کشور و اتحادیه (با فرض اینکه چنین توافقی امضا شود)، اروپایی‌ها می‌توانند علیه این کشور اعمال کنند. مثلاً در ارتباط با کنترل مرزی بین بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی هیچگونه بازگشت به شرایط قبلی اتفاق نخواهد افتاد. مبنای توافق خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا به زودی توسط پارلمان تصویب خواهد شد.

 من همیشه احساس کرده‌ام که بوریس جانسون درباره این مسائل جدی نیست، و ممکن است صرفاً راهی پیدا کند تا آن‌ها را نادیده بگیرد و اتحادیه اروپا نیز تظاهر خواهد کرد که متوجه نشده یا اصلاً اهمیت نمی‌دهد. با وجود این جانسون می‌گوید اصلاً چنین کنترل‌هایی لازم نیست؛ این این اقدامات در داخل قلمرو بریتانیا انجام می‌شوند و بنابراین مقامات بریتانیایی به آسانی می‌توانند آن را اصلاح کنند. انگلیسی خائن؟

دی رینک، که انسان زیرکی است از وجود این خطر آگاه است، از همین حالا به طور علنی می‌‌گوید که اتحادیه اروپا هرگونه عدول از توافق را تحمل نخواهد کرد. اورزولا فن در لاین، رئیس ارشد او، و رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا، نیز همین هشدارها را داده است اگرچه به زبان دیپلماتیک‌تری آن را بیان کرده است. اتحادیه اروپا به همین شیوه در مورد حقوق شهروندان اتحادیه در بریتانیا بعد از برگزیت - در صورتی که این شهروندان نتوانند در مهلت تعیین شده ثبت نام کنند، هوشیار خواهد بود. واکنش اتحادیه اروپا به هرگونه تلاش دیگر بریتانیا برای عدول از استانداردهای اتحادیه اروپا در مورد حقوق کارگران، محیط زیست و غیره نیز به همین شکل خواهد بود.

بنابراین، اگر بریتانیایی‌ها تصمیم بگیرند حقوق کارگران را تضعیف کنند و به سوی چارچوب بازار کار و سبک استخدام و اخراج آمریکایی بروند، ممکن است اتحادیه اروپا به این نتیجه برسد که این «دامپینگ اجتماعی» (استفاده از نیروی کار ارزان) است که باعث کسب نوعی «هزینه فایده» مصنوعی و ناعادلانه می‌شود. در چنین شرایطی ممکن است اتحادیه اروپا احساس کند که لازم است برای بازگرداندن توازن به زمین بازی، تعرفه‌هایی را بر برخی کالاهای بریتانیایی اعمال کند یا مجوز دسترسی به برخی بازارهای خدمات را لغو کند. اگر در تولید محصولات غذایی بریتانیا از غلات آمریکایی که دستکاری ژنتیکی شده‌اند استفاده شده باشد، ممکن است اتحادیه اروپا واردات مواد غذایی از این کشور را ممنوع کند. چنین احتمال‌هایی ممکن است موضوع را به سازمان تجارت جهانی بکشاند. اما این نهاد اساساً در حال مرگ است و حتی اگر این‌گونه هم نباشد سال‌ها طول می‌کشد تا یک اختلاف در آنجا حل و فصل شود. 

و موضوع بدتر از این، جنگ تجاری هم‌زمان با آمریکاست. این برخلاف تصور، چندان دور از انتظار نیست چون همین حالا هم در آستانه روی دادن است. بریتانیایی‌ها مثل همیشه بی‌باکانه عرض اندام کرده‌اند و می‌گویند برنامه وضع مالیات دیجیتال بر شرکت‌های بزرگ آمریکایی مانند آمازون گوگل و اپل را پیش خواهند برد. آمریکایی‌ها نسبت به این موضوع ابراز نارضایتی کرده‌ و تمایل خود را برای وضع مالیات تنبیهی بر واردات خودرو از بریتانیا نشان داده‌اند. بریتانیایی‌ها همچنین گفته‌اند که اجازه نمی‌دهند مرغ کلرزده و مواد غذایی‌ای که دستکاری ژنتیکی شده‌اند وارد بریتانیا شود. در این مورد نیز، ایالات متحده چنین اقداماتی را ناعادلانه، تبعیض‌آمیز و غیر قابل تحمل می‌داند. خدمات بهداشت عمومی بریتانیا نیز ظاهرا فروشی نیست. در این صورت، توافق تجاری نفع زیادی برای واشینگتن ندارد. این‌گونه نیست؟

 به دلایل دیگری «اعتماد به ترامپ» سیاست بسیار ضعیفی است. اول اینکه، نمی‌توان به شخصی اعتماد کرد که علنا می‌گوید «اول آمریکا» و نمی‌خواهد با شما توافقی امضا کند که به نفع هرکسی باشد جز ایالات متحده. دوم، ممکن است پس از انتخابات نوامبر امسال، او دیگر رئیس جمهوری آمریکا نباشد. اگرچه ترامپ سروصداهای مثبتی درباره توافق تجاری بریتانیا و ایالات متحده کرده است، هنوز مشخص نیست که اگر یکی از رقبای او، یعنی وارن، بایدن، یا سندرز رئیس جمهوری آمریکا شود، چه تصمیمی خواهد گرفت.

آن‌ها ممکن است موضع محافظه‌کارانه‌تری بگیرند (و بدون شک، کنگره چنین موضعی خواهد گرفت)، و از دیدگاه باراک اوباما، هنگامی که دیوید کامرون از او خواست تا در کارزار همه‌پرسی 2016 به کمک او بیاید، پیروی کنند. در آن زمان او گفت: «احساس می‌کنم می‌خواهید از زبان رئیس جمهوری آمریکا بشنوید که به نظر من ایالات متحده چه کار خواهد کرد.»

او تاکید کرد: «و مثلا در مورد این موضوع، به نظرم منصفانه است که بگویم در نهایت ممکن است یک توافق تجاری بین بریتانیا و ایالات متحده امضا شود، اما به این زودی‌ها اتفاق نمی‌افتد، چون تمرکز ما بر بلوک بزرگ‌تر اتحادیه اروپا است تا یک توافق تجاری امضا کنیم… بریتانیا در انتهای صف خواهد بود.»

به عبارت دیگر، اگر دموکرات‌ها رهبری آمریکا را در دست بگیرند، به همان موضعی باز خواهند گشت که از دهه 1960 در مورد بریتانیا و اتحادیه اروپا اتخاذ کرده‌اند - یعنی اروپای واحد، و بریتانیا را به عنوان یک هم‌پیمان مهم در داخل اتحادیه اروپا، ترجیح می‌دهند. بریتانیای مستقلی که جداگانه عمل کند، حتی اگر به شکل یک دولت خراج‌گزار آمریکا باشد، منافع استراتژیک ایالات متحده را به بهترین شکل تأمین نمی‌کند.

بنابراین، در چارچوب برگزیت نه تنها نمی‌توانیم هم خرما را داشته باشیم و هم آن را بخوریم، بلکه ممکن است خود خرما را هم از دست بدهیم. همان‌طور که همه تلاش می‌کنند به بریتانیایی‌ها بگویند، گزینه‌ها، هزینه‌ها و بده بستان‌های بی‌نهایتی وجود خواهد داشت. متأسفم که این را می‌گویم، اما هرگز نمی‌توانیم فرآیند برگزیت را تمام کنیم.