با توجه به افزایش بی سابقه ای بحران های داخلی و خارجی، شاید بتوان گفت که دولت ایران در حال حاضر یکی از دشوارترین مراحل تاریخ خود را می پیماید و با چالش های سخت داخلی و خارجی رو به رو است. آمادگی کشورهای اروپایی برای پایان دادن به آخرین مرحله حمایت از ایران، پیچیده شدن حل اختلافات مرتبط به برجام و احتمال انتقال پرونده برنامه های هسته ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل، گوشه ای از چالش های است که ایران را در سطح بین المللی زیر فشار دارد، به ویژه این که کشورهای اروپایی تهران را پیوسته متهم به عبور از خطوط قرمز تعیین شده در برجام می کنند. افزون بر آن، روسیه و چین نیز دیگر نمی توانند از حق وتو در مقابله با اعمال مجدد تحریم های بین المللی علیه ایران، استفاده کنند.

تداوم تنش میان ایران و آمریکا در منطقه که پس از کشته شدن قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس، اوج بیشتری یافت و تهران در واکنش به این حادثه پایگاه های نظامی عین الاسد در استان انبار و پایگاه الحریر در استان اربیل عراق که نیروهای آمریکایی در آن ها مستقر می باشند را هدف حمله موشکی قرار داد، فشار دیگری بر رژیم ایران تلقی می شود.

علاوه بر آن، پیامدهای سقوط هواپیمای اوکراین و شیوه برخورد مقامات ایران با این حادثه و طفره روی از پذیرش مسئولیت شلیک موشک به هواپیما که منجر به برانگیخته شدن خشم شدید همگان شده و مردم ایران را بار دیگر به خیابان ها کشاند تا مخالفت خود را با عملکرد دولت نشان دهند، ضربه ای دیگری به رژیم ایران محسوب می شود.

موضع گیری های ضد و نقیض مقامات ایران در پیوند به سقوط هواپیمای اوکراین نه تنها حقیقت پنهان کاری های دولت ایران را آشکار کرده بلکه به صراحت نشان داد که رژیم ایران توانایی مدیریت بحران و مقابله با چالش ها را ندارد و بدیهی است که ملت ایران این گونه دولت بی عرضه ای را نمی خواهد. البته شعارهای معترضان ایرانی در تظاهرات اخیر، نمایانگر این حقیقت بود و توده های مردمی به صورت آشکار خواستار برکناری دولت بودند.

تردیدی نیست که پس از اوج گیری چالش ها و افزایش بی سابقه وخامت اوضاع سیاسی و اقتصادی در ایران، رژیم این کشور برای بیرون رفت از دشواری های کنونی بایستی سیاست ها و موضع گیری های خود را مورد بازنگری قرار می داد، اما متأسفانه رژیم ایران نه تنها حاضر به این اقدام نشده بلکه موضع گیری های آن در خارج و داخل هر روز شدیدتر می شود.

به نظر می رسد که رژیم ایران در این اندیشه است که هر گونه انعطاف پذیری در مقابله با فشارهای داخلی و خارجی، دولت را وادار به عقب نشینی از سیاست های قبلی می کند و تداوم این روند می تواند با گذشت زمان، قدرت را از دست از نظام کنونی بیرون کند. در این میان، سپاه پاسداران نسبت به هر نهاد دیگری به این نتیجه رسیده است که انعطاف پذیری و نرمش در برابر خواسته ها و فشارها، از هیبت سپاه می کاهد، بنابر این فرماندهان سپاه سعی می کنند هر گونه اعتراض و نافرمانی را با خشونت پاسخ دهند.

علاوه بر آن، اصول گرایان حاکم تلاش دارند از نزدیک شدن طرف های که خود را به عنوان میانه رو توصیف می کنند به مراکز تصمیم گیری جلوگیری کنند تا سیاست های خشن دولت در آینده با مخالفت رو به رو نشود. در همین راستا، شورای نگهبان در یک اقدام بی سابقه حدود یک سوم از نمایندگان کنونی مجلس را رد صلاحیت کرده است و این نمایندگان در دور آینده مجلس حق نامزد شدن را نخواهند داشت. شورای نگهبان در این تصمیم گیری، تفاوتی میان نمایندگان اصلاح طلب، میانه رو و حتی محافظه کار قائل نشده و کلیه ای نمایندگانی که سیاست های دولت را مورد انتقاد قرار داده اند را رد صلاحیت کرده است.

حتی افراد برجسته ای همچون علی مطهری، فرزند مرتضی مطهری، علی لاریجانی، رئیس مجلس کنونی، محمد رضا تابش، خواهرزاده سید محمد خاتمی، رئیس جمهور پیشین ایران، الیاس ناداران، دستیار دبیرکل حزب اعتماد ملی و شمار دیگری از شخصیت های بزرگ جناح های اصلاح طلب و محافظه کار از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت شدند و در دوره بعدی مجلس حضور نخواهند داشت. البته تا کنون 120 نفر از نمایندگان کنونی مجلس رد صلاحیت شدند و از 30 نماینده تهران تنها 12 نفر آن ها می توانند در دوره بعدی مجلس شرکت کنند.

اقدامات سختگیرانه اخیر دولت ایران در برخورد با تحولات خارجی و داخلی، نشان می دهد که در پی تشدید فشارها، دولت ایران به جای این که در صدد سازش و انعطاف پذیری باشد، قصد دارد میزان خشونت و جدیت خود را در مقابله با چالش ها افزایش دهد و هیچ روزنه ای را برای بحث و جدل باز نگه ندارد.

با آن که مجلس ایران از سال ها بدین سو، هرگز نتوانسته است در پیوند به تصمیم گیری های بزرگ، آزادانه عمل کند، اما به نظر می رسد که مجلس ایران در آینده با موانع بیشتری رو به رو شود و همین آزادی های اندکی که امروز دارد را نیز از دست بدهد. در واقع، رژیم ایران در مرحله پیش رو نیاز به چنان مجلسی دارد که بدون بحث و جدال به تصویب پیشنهادهای دولت بپردازد و صدای هیچ گونه انتقاد و مخالفت در آن بلند نشود.

https://www.independentarabia.com