دانشمندان می‌گویند چیزی را یافته‌اند که به عقیده آنها منبع تغذیه ابرسیاهچاله‌های سیری‌ناپذیر در آغاز شکل‌گیری جهان هستی بوده است.

این پرسش همواره برای دانشمندان مطرح بوده که این عجایب گرانشی عظیم، چگونه در فاصله زمانی کمی پس از آغاز هستی، تنها ظرف چند صد میلیون سال، این‌گونه رشد کرده‌اند؛ یعنی در همان زمانی که کهکشان‌های اطراف آن‌ها نیز توانستند شکل بگیرند.

اکنون آنها پس از بررسی هسته بیش از بیست کهکشان، که حدود 12.5 میلیارد سال پیش ظاهر شدند، فکر می‌کنند جواب این پرسش را یافته‌اند.

محققان در مقاله‌ای که در مجله «استروفیزیکال جورنال» منتشر شده است، می‌گویند منبعی که جهان هستی در ابتدا برای شکل‌گیری خود از آن تغذیه کرده است ذخایر عظیم هیدروژن بوده است.

آنها پس از بررسی 31 اختروش متوجه شدند که 12 مورد از آن‌ها، با ابرهای غلیظ و سردی از گاز احاطه شده‌اند که منبع تغذیه بی‌نظیری برای سیاهچاله‌ها بوده‌اند.

اختروش‌ها مجموعه‌ای بسیار نورانی از مواد چرخان هستند که تصور می‌شود سیاهچاله‌های کلان‌جرم را در مرکز برخی از کهکشان‌ها احاطه کرده‌اند. اگرچه یافتن اختروش‌ها به خاطر درخشندگی زیادشان آسان است، مشاهده ابر گاز سرد موجود در اطراف کهکشان‌های آن‌ها چندان آسان نیست.

دانشمندان از طیف‌نگار «میوز» در تلسکوپ وی‌ال‌تی - واقع در رصدخانه جنوبی اروپا، برای انجام مشاهدات خود استفاده کردند.

دکتر امانوئل پائولو فارینا، از انستیتوی نجوم ماکس پلانک در آلمان، می‌گوید: «وجود این غول‌های اولیه، با جرمی چند میلیارد برابر جرم خورشید ما، یک راز بزرگ است. اکنون می‌توانیم برای اولین بار نشان دهیم که کهکشان‌های اولیه در محیط خود از غذای کافی برخوردارند تا منبع تغذیه لازم برای رشد سیاهچاله‌های بسیار عظیم و همینطور شکل‌گیری ستاره‌های پرانرژی را فراهم کنند.»

او در ادامه توضیح می‌دهد: «با فقط چند ساعت کار روی هر یک از اهداف تعیین شده، توانستیم با دقت محیط اطراف عظیم‌ترین و سیری‌ناپذیرترین سیاهچاله‌های موجود در کیهان جوان را بررسی کنیم. با اینکه اختروش‌ها خود درخشان‌اند، مشاهده ذخایر گاز اطراف آن‌ها آسان نیست. اما طیف‌نگار میوز توانست روشنایی ضعیف گاز هیدروژن موجود در این هاله‌ها را شناسایی کند، و به ستاره‌شناسان این امکان را داد که در نهایت منبع تغذیه این سیاهچاله‌های کلان‌جرم در آغاز جهان هستی را کشف کنند.»