هیجان فوتبال ایران مانند یک شادی ماسیده روی چهره‌ها

نگاهی به اوج جذابیت‌های فوتبال در روزهای تلخ ایران

صحنه‌ای که استراماچونی اشتباه فاحش داور را توضیح می‌دهد. / سایت باشگاه استقلال

واژه «لغو» به کلیدواژه مسابقات ورزشی ایران در هفته‌های اخیر تبدیل شد. از لغو مسابقات به دلایل امنیتی در پی اعتراض‌های مردم ایران در خیابان‌ها تا لغو مسابقات فوتبال به دلیل آلودگی هوا، فضای خبری فوتبال ایران را پر کرد. نوشتن از فوتبال، معنای خود را در جامعه امروز ایران از دست داده است. فوتبال ماجرای زمانه‌ خوشی‌هاست، نه تفریحی که در روزهای خشم و خون و گلوله بتوانید ساعاتی را با آن بگذرانید. گرایش به فوتبال در ایران سنتی و دیرینه است، اما فوتبال هم به عشق‌های دیگری پیوسته است که در روزهای سخت زندگی مردم، آن هم انگار بر باد رفته است و رنگ و مفهوم گذشته را ندارد. همه انگار در مقابل شور و هیاهوی فوتبال به رفتاری شبیه کاوه رضایی بعد از گلش به سنت ترویدون دچار شده‌ایم؛ سکوت به جای شادی گل.

اما چاره‌ای نیست. زندگی باید کرد. تماشای فوتبال مثل ویدیویی از یک موتورسوار در خیابان‌های تهران است که به تعبیر اهالی شبکه‌های اجتماعی «وایرال» یا همه‌گیر شده است: مردی که در این روزهای سخت زندگی در ایران روی موتور نشسته است و پشت چراغ قرمز می‌رقصد. شاید او با رقصش، طعنه‌ای می‌زند به روزگار سختی که می‌گذراند.

اما در همین روزهایی که با لغو بازی‌ها آهنگ برگزاری‌‌های لیگ فوتبال ایران ناکوک است، رقابت تیم‌ها در آن جانانه و پرهیاهو شده است. هنوز تا پایان لیگ زمان زیادی مانده است، اما بازی‌ها شبیه فینال شده‌اند و جدل‌ها در بالای جدول، سرنوشت‌ساز و حساس. با این حال، ورزشگاه‌ها در حساس‌ترین بازی‌ها تعداد پرشماری صندلی خالی دارند و این، یعنی بسیاری از دوستداران فوتبال دیگر رمقی برای تماشای بازی‌ها ندارند. برای فدراسیون فوتبال البته چندان مهم نیست. آنها چند بازی را حتی بدون تماشاگر برگزار کردند. برگزاری بازی فوتبال بدون تماشاگر، از بنیان زیر سوال است. فوتبال را برای تماشاگر بازی می‌کنند، نه برای سکوهای سیمانی و صندلی‌های پلاستیکی.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

برگردیم به لیگ. اول از همه باید درباره استقلال حرف زد؛ تیمی که متعجب‌تان می‌کند و هیچ شباهتی به سال‌های اخیرش ندارد. استراماچونی آنجاست، ردپای او را در تمام صحنه‌های بازی استقلال می‌بینید. استقلال پس از چند هفته درخشش در لیگ برای آن که جایگاهش را در کورس قهرمانی تثبیت کند، نیاز به خودنمایی مقابل سپاهان داشت. تیم استراماچونی آنچنان نمایشی را در اصفهان (شنبه، هفته دوازدهم لیگ برتر) روی صحنه برد که دیگر حرفی باقی نگذاشت. استقلال مقابل سپاهان به تساوی ۲-۲ رسید، اما اشتباهات فاحش داوری و نمایش تماشایی استقلال، تساوی را یک پیروزی برای استقلال معنا کرد. استقلال بهترین نمایش را مقابل سپاهان ارائه کرد تا نشان دهد که در بازی‌های بزرگ هم برای پیروزی نقشه‌هایی دارد.

پرسپولیس اگرچه با یک بازی معوقه تیم چهارم جدول است، اما چندان امیدی به موفقیت در این فصل را به تماشاگرانش هدیه نمی‌دهد. کالدرون همواره مشغول گله کردن از نیروی انسانی تیمش و یافتن توجیه برای نتایج است. پرسپولیس شباهت چندانی به تیم تیغ‌دار فصل‌های گذشته ندارد و اگرچه فاصله امتیازش تا صدر، فاصله‌ای خطرناک برای از کف دادن شانس قهرمانی نیست، اما کالدرون انگار نمی‌تواند بازگشت به صدر را با واکنش‌هایش درباره مسایل مختلف تیم نوید بدهد. کالدرون در همین هفته‌های اخیر در بی‌خبری تا مرز برکناری از پرسپولیس رفته است و برانکو ایوانکوویچ، پیش از آن که گزینه مربیگری تیم ملی ایران شود، گزینه‌ای دور از چشم کالدرون، برای پرسپولیس بود.

سپاهان و شهر خودرو، بالاتر از استقلال، رویای قهرمانی را در سر دارند. امیر قلعه‌نویی مقابل استقلال فهمید که بزرگ‌ترین رقیبش در این فصل، همین تیمی است که استراماچونی ساخته است. او پس از بازی سپاهان - استقلال چاره‌ای نداشت جز آن که بگوید، «استقلال از نظر آمار واقعا بهتر از ما بود.» قلعه‌نویی سرمربی گران‌ترین تیم ایران است و امسال می‌خواهد پروژه جدیدش را در سپاهان به جام برساند.

شهر خودرو را با یحیی گل‌محمدی، باید با نام سابقش صدا زد. آنها پدیده لیگ برتر هستند و در کورس قهرمانی کمتر از دیگر رقبا شانس ندارند. یحیی گل‌محمدی در سال‌های اخیر همیشه مربی موفقی بوده است و اگر بتواند با شهر خودرو مشهد موفق باشد، خود را به عنوان بهترین مربی از نسل جدید مربیان ایرانی معرفی کرده است.

فوتبال ایران دور از این هیاهوی کورس قهرمانی و بازی‌های هیجان‌انگیر، گرفتار بحران‌های مالی است و باشگاه‌ها نمی‌توانند زیر بار هزینه‌ها دوام بیاورند. شاید فقط چند تیم در لیگ برتر باشند که هنوز دغدغه‌های اقتصادی ندارند و بقیه تیم‌ها حتی با بن‌بست‌های مالی مواجه شده‌اند و راهی برای فرار از این وضعیت پیدا نمی‌کنند. چرخ فوتبال در ایران به رغم تمام این ماجراها می‌چرخد، اما معلوم نیست که این شیوه‌های بی‌سرانجام برای گذراندن روزگار در اقتصاد ورشکسته باشگاه‌ها، تا کی جواب بدهند.

فوتبال آیا به رغم این هیجان و جذابیتش، طعم سابق را برای دوستدارانش در ایران خواهد داشت؟ پاسخ این سوال را بعد از وقایع غم‌بار اخیر در شهرهای ایران، شما بهتر می‌دانید.

بیشتر از ورزش