پس از سفر هیئت بلندپایه سازمان ملل متحد به افغانستان، فعالان زن این کشور از نحوه برخورد این هیئت با زنان افغانستان انتقاد کردند و در پیام‌های ویدیویی که سه‌شنبه، چهارم بهمن، در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد، خاطرنشان کردند در حالی که اعضای هیئت سازمان ملل چهار روز در افغانستان بودند و حتی به استان‌های دوردست سفر کردند، با هیچ یک از فعالان زن داخل افغانستان دیدار نکردند.

در گزارش سفر هیئت سازمان ملل متحد که در وب‌سایت این سازمان منتشر شد و در آن فهرست کسانی که این هیئت با آن‌ها ملاقات کرد، آمده است، عبارت «زنان یا فعالان زن» به چشم نمی‌خورد. فعالان زن افغانستان پس از پایان سفر این هیئت، از جا ندادن زنان در فهرست ملاقات‌های هیئت سازمان ملل در حالی که ریاست آن را زنان به عهده داشتند، به‌شدت انتقاد کردند. 

این فعالان معتقدند که هیئت سازمان ملل برای پوشاندن جنایات طالبان به افغانستان آمده بود نه برای بررسی وضعیت حقوق بشری در این کشور. یکی از فعالان زن در پیامی ویدیویی گفت: «اگر برای سفیدنمایی طالبان نبود، پس چرا با زنانی که در یک سال و نیم گذشته مستقیما با طالبان و دستورهای غیرانسانی آن‌ها مبارزه کرده‌اند و قربانی‌های زیادی داده‌اند، دیدار نکردند؟»

در حالی که سازمان ملل متحد هدف از سفر هیئت بلندپایه به رهبری آمنه محمد، معاون دبیرکل، را بررسی وضعیت در افغانستان و ملاقات با رهبران طالبان اعلام کرد، فعالان زن افغانستان مدعی‌اند که این هیئت باید برای بررسی شرایط واقعی، با نمایندگان زنان، به ویژه زنان معترض، دیدار می‌کرد. 

یک هیئت سازمان ملل به رهبری آمنه محمد، معاون دبیرکل این سازمان، شامگاه سه‌شنبه ۲۷ دی‌ به کابل رسید. این هیئت چهار روز در افغانستان بود و به استان‌های هرات و قندهار نیز سفر کرد. بر اساس اطلاعیه سازمان ملل، این هیئت با رهبران طالبان، وزرا و معاونان نخست‌وزیر این گروه ملاقات کرد. هدف اصلی این سفر لغو ممنوعیت کار زنان در سازمان‌های غیردولتی و تحصیل زنان در سطح متوسطه و عالی عنوان شد. 

ترنم سعیدی، مسئول شبکه مشارکت سیاسی زنان افغانستان، در یک پیام ویدیویی گفت که پیام سفر هیئت سازمان ملل به افغانستان این بود که جهان باید به هر نحو ممکن، طالبان را به رسمیت بشناسد. او در ادامه تصریح کرد: «سازمان ملل متحد، سازمان‌های حقوق بشری و مردم جهان باید بدانند که طالبان یک گروه تروریستی‌اند که به زور وارد افغانستان شده‌اند. ما نه حاکمیت طالبان را می‌خواهیم نه حتی درس و تحصیل زیر پرچم این گروه را.»

در همین حال، ده‌ها زن افغان روز سه‌شنبه هم‌زمان با ۲۴ ژانویه، روز جهانی آموزش، در گردهمایی‌های اعتراضی در فضای بسته، اعلام کردند که حتی اگر طالبان به آن‌ها اجازه تحصیل دهند، «تحصیل زیر پرچم طالبان» را نمی‌خواهند.  این در حالی است که آمنه محمد، معاون دبیرکل سازمان ملل، پس از پایان سفرش به افغانستان، در چندین مصاحبه با رسانه‌های بین‌المللی، گفت که امیدوار است طالبان حق کار و تحصیل زنان را به رسمیت بشناسند و در نهایت مشروعیت سیاسی کسب کنند.

حنیفه سلطانی، فعال حقوق زنان در افغانستان، در واکنش به سفر هیئت سازمان ملل و گفته‌های آمنه محمد، در یک پیام ویدیویی اعتراضی، گفت: «خواسته زنان افغانستان تنها حق کار و تحصیل، نیست؛ ما کلا با حکومت و افکار تروریستی طالبان مخالف‌ایم.» او تاکید کرد که سازمان ملل هیچ‌گاه نباید طالبان را به رسمیت بشناسد، بلکه باید به مردم افغانستان برای دستیابی به یک نظام مردمی که مبتنی بر رای و خواست مردم باشد، کمک کند.

فعالان زن افغانستان در روز جهانی آموزش در پیام‌های اعتراضی خود از داخل و خارج از افغانستان، خواستار سرنگونی طالبان و ایجاد یک حکومت فراگیر شدند. نکته مشترک در پیام‌های اعتراضی زنان افغانستان این بود: «آموزش و کار زیر پرچم طالبان را نمی‌خواهیم.»