در دو سوی خلیج فارس؛ استقبال از رونالدو و بازداشت سرآشپز کتلت‌پز

روزگاری بود که کره‌جنوبی و ژاپن از میزبانی بازی‌های آسیایی انصراف می‌دادند، اما ایران به‌عنوان اولین کشور برگزارکننده این مسابقات در خاورمیانه، به دنبال میزبانی مسابقات المپیک بود

هم‌زمان با روزهای آغازین زندگی کریستیانو رونالدو و خانواده‌اش در عربستان سعودی و پس از برگزاری مراسم باشکوه استقبال از این ستاره فوتبال جهان در جده، در ایران تحت حکمرانی جمهوری اسلامی، یکی از سربازان قاسم سلیمانی در تلویزیون علیه علی دایی، اسطوره فوتبال ایران و عضو تالار مشاهیر فیفا، نفرت‌پراکنی می‌کند و می‌گوید دایی تنها افتخارش این بود که به‌خاطر قد بلندش، توپ‌ها پس از برخورد به سرش گل می‌شدند.

همچنین هواداران و مریدان قاسم سلیمانی، روز ۱۴ دی‌ماه یک رستوران‌دار و مدرس آشپزی به‌ نام نواب ابراهیمی را در تهران با این اتهام بازداشت و رستورانش را پلمب کردند که در صفحه اینستاگرامش دستور پخت کتلت و میرزا‌قاسمی را منتشر کرده است. یعنی سطح فکر مقام‌های جمهوری اسلامی به حدی رسیده است که معتقدند خوردن کتلت و میرزاقاسمی هم‌زمان با سالروز کشته شدن سلیمانی با شلیک پهپاد آمریکایی، توهین به پیکر متلاشی‌شده فرمانده اسبق سپاه قدس است.

قطر جام جهانی برگزار می‌کند، عربستان سعودی با جذب کریستیانو رونالدو گامی بزرگ را به سوی تبدیل شدن به یکی از قطب‌های گردشگری جهان و البته کسب میزبانی جام جهانی ۲۰۳۰ برمی‌دارد، امارات متحده عربی، بحرین و عمان نیز از مربیان بزرگ و شرکت‌های عظیم اروپایی برای ساخت ورزشگاه و کمپ‌های استعدادیابی و پرورش فوتبالیست با کیفیت دعوت می‌کنند، و همزمان در آن سوی آب‌های خلیج ‌فارس، به‌خاطر سرکوب خشن اعتراضات مردمی‌، لوکادیا، بازیکن هلندی پرسپولیس‌، پس از فرار از ایران اعلام می‌کند که «نمی‌تواند در سرزمینی که شهروندان بی‌گناه را اعدام می‌کنند‌، زندگی کند» و گولسیانی، بازیکن گرجستانی‌، بر سر مردم منت می‌گذارد که «من هم می‌توانستم مانند لوکادیا بروم‌، اما نرفتم.»

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

بازی‌های آسیایی برای اولین بار در خاورمیانه در سال ۱۹۷۴، با حضور بیش از سه هزار ورزشکار از ۲۵ کشور در مجموعه‌های ورزشی آریامهر در تهران برگزار شد. این اولین بار در تاریخ بازی‌های آسیایی بود که در برگزاری آن از فناوری‌های روز دنیا مانند پیست مصنوعی یا دوربین‌های فتوفینیش استفاده شد و همچنین برای اولین بار بازی‌های آسیایی به‌صورت مستقیم و رنگی از تلویزیون‌های دنیا پخش شد، زیرا برنامه حکومت محمدرضا شاه پهلوی، پادشاه فقید ایران، این بود که ایران در سال‌های بعدی میزبان بازی‌های المپیک باشد.

چهار سال قبل از این تاریخ، کره جنوبی به‌دلیل وجود بحران اقتصادی در این کشور، از میزبانی مسابقات آسیایی انصراف داده بود و ژاپن نیز به بهانه برگزاری نمایشگاه اکسپو ۷۰، پیشنهاد میزبانی مسابقات را نپذیرفت تا کمیته ملی المپیک آسیا مجبور شود دو دوره پشت سر هم میزبانی بازی‌ها را به تایلند بدهد.

حالا همان کشورهای حاشیه خلیج فارس، ژاپن و کره جنوبی که در آن سال‌ها اعلام کردند توانایی میزبانی مسابقات آسیایی را ندارند، در چه مرحله و وضعیتی قرار دارند و ایران چگونه است؟

فقط از منظر ورزشی، علاوه بر مرور نکات یاد شده در بالا، غم‌انگیز است که مدیران فوتبال ایران حتی از خرید و نصب سیستم وی‌ای‌آر (کمک‌داور ویدیویی)‌ برای داوری مسابقات ناتوان‌اند، به‌دلیل مشکلات دیگر ازجمله ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه‌ها، اشغال سفارت عربستان سعودی در تهران و کیفیت سخت‌افزاری پایین ورزشگاه‌ها، باشگاه‌های ایرانی نمی‌توانند در مسابقات جام باشگاه‌های آسیا نیز میزبان دیگر گروه‌های غرب آسیا باشند.

اما در ‌سوی دیگر عربستانی‌ها در کنار پروژه‌های اعجاب‌آوری مانند شهر فضایی نئوم یا رقابت با تسلا در تولید خودرو برقی و همچنین کنار گذاشتن قوانین متحجرانه و اعطای آزادی‌های اجتماعی به زنان، کمیسیونی به ارزش ۳۰ میلیون یورو برای انتقال ۲۰۰ میلیون یورویی کریستیانو رونالدو به کشورشان تشکیل می‌دهند.

خیزش سراسری ایرانیان علیه جمهوری اسلامی، دلیلی جز پایان دادن به روند نابودی و تحقیر ایران ندارد. مردم ایران از ۴۴ سال عقب‌ماندگی و ظلم خسته شده‌اند و خواستار بازگشت به دورانی‌اند که اکثر کشورهای جهان دست نیاز به سوی ایران دراز می‌کردند و یک تصمیم سیاستمداران ایرانی موجب سقوط ارزش پول کشوری در آن سوی کره زمین می‌شد.

در ایرانی امن و دموکرات، دیگر دیسکوهای شبانه استانبول و دبی مملو از دختران ایرانی نخواهند شد و پناهنده‌های ایرانی در آب‌های ترکیه و یونان غرق نمی‌شوند. بدون‌شک حکومت اسلام‌گرایان در ایران هم به پایان می‌رسد و پیش‌بینی هوشنگ ابتهاج تحقق می‌یابد که سال‌های آتی را دیده بود؛ «می‌بینم آن شکفتن شادی را، پرواز بلند آدمیزادی را، آن جشن بزرگ روز آزادی را...»

دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مقاله لزوماً سیاست یا موضع ایندیپندنت فارسی را منعکس نمی کند.

بیشتر از دیدگاه