بر اساس پژوهش‌های اخیر، با آب شدن مناظر منجمد احتمال دارد «ویروس مسری زامبی» که هزاران سال زیر زمین مدفون شده بود، آزاد شود.

سطح زیرین یک‌چهارم نیمکره شمالی زمین به طور دائمی یخ‌زده است و به دلیل بحران تغییرات اقلیمی، این آب شدن برگشت‌ناپذیر است. این منظره رو به زوال دی‌اکسیدکربن و متان در جو آزاد می‌کند و دمای زمین را بالاتر می‌برد.

در این مطالعه جدید که به سرپرستی ژان ماری آلمپیک، میکروب‌شناس مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه، انجام شد، نمونه‌های جمع‌آوری‌شده از منطقه یخبندان دائمی واقع در استان سیبری روسیه بررسی شدند. دانشمندان توانستند از میان این نمونه‌ها، ۱۳ ویروس جدید را بیدار کنند که آن‌ها را «ویروس زامبی» نامیدند– از جمله ویروسی که بعد از بیش از ۴۸ هزار و ۵۰۰ سال در عمق منطقه یخبندان دائمی همچنان مسری است.

در این پژوهش، که هنوز داوری علمی نشده، آمده است که روی ویروس‌های «زنده» موجود در منطقه یخبندان دائمی پژوهش‌های محدودی انجام شده است.

این گروه نوشت: «این امر به‌اشتباه، این تصور را ایجاد می‌کند که چنین رخدادهایی نادرند و ویروس‌های زامبی تهدیدی برای سلامت عمومی به حساب نمی‌آیند.»

ویروس‌هایی که در این مطالعه بررسی شدند، قادرند آکانتامبا– یک موجود زنده میکروسکوپی تک‌سلولی را آلوده کنند.

به گفته پژوهشگران، استفاده از آکانتامبا به عنوان طعمه ویروسی انتخاب درستی بود؛ چون نه تنها «همه‌جا» در خاک، آب شیرین و آب دریا وجود دارند، بلکه در استخرها، آب شیر، زهکشی‌ها، آکواریوم‌ها، فاضلاب‌ها و نیز در استخرهای آب‌درمانی، سیستم‌های خنک‌کننده، هواکش‌ها و واحدهای مراقبت ویژه [آی‌سی‌یو] هم پیدا می‌شوند.

در این مطالعه آمده است: «شناسایی ویروس آن‌ها می‌تواند آزمایش مفیدی باشد که حضور هر ویروس زنده دیگری را در محیطی مشخص نشان بدهد.»

این گروه تاکید کرد در حالی‌ که خطر زیست‌شناختی احیای ویروس‌های آلوده‌کننده آمیب پیشاتاریخ «به کلی قابل چشم‌پوشی» است، این یافته‌ها نشان می‌دهد که یک ویروس آزادشده از منطقه یخبندان دائمی در آینده برای جمعیت حیوانات یا انسان‌ها یک خطر محسوب می‌شود– به‌ویژه با تغییرات غیرمنتظره و سریع ناشی از بحران تغییرات اقلیمی.

در این مطالعه می‌خوانیم: «بنابراین احتمال می‌رود که با آب شدن منطقه یخبندان دائمی باستانی (که در نهایت قدمتش بسیار بیشتر از ۵۰ هزار سال است، چون این حد با محدوده اعتبار تاریخ‌گذاری رادیو کربن به دست آمده است) این ویروس‌های ناشناخته آزاد شوند. پیش‌بینی اینکه این ویروس‌ها تا چه مدت بعد از آنکه در معرض شرایط بیرونی (نور فرابنفش، اکسیژن، گرما) قرار گرفتند، همچنان واگیردار باشند و اینکه چقدر احتمال دارد در این بازه زمانی به یک میزبان مناسب منتقل شوند و او را آلوده کنند، هنوز ممکن نیست. اما در زمانی که گرمایش جهانی آب شدن منطقه یخبندان دائمی را شتاب می‌دهد و افراد بیشتری برای سرمایه‌گذاری‌های صنعتی در قطب شمال ساکن می‌شوند، این خطر افزایش می‌یابد.»