به گفته اختر شناسان، تلسکوپ فضایی هابل نشان میدهد که جهان در مسیر پسا بیگبنگ، با سرعتی بیش از ۹درصد از آن چه پیشبینی میشد، گسترده میشود که احتمال خطای این رقم فقط یک در ۱۰۰،۰۰۰ تخمین زده شده است. اثبات این کشف جدید شاید دانشمندان را وادار کند تا به منظور توضیح این پدیده شگفتآور کیهان، به دنبال مطرح کردن نظریههای جدید فیزیکی باشند.
آدم ریس، استاد برجسته فیزیک و نجوم در دانشگاه جان هاپکینز، برنده جایزه نوبل و رهبر این پروژه گفت: "این ناپیوستگی علمی که در حال رشد بود، اکنون به نقطه ای رسیده است که انکار آن ناممکن است و ما هرگز انتظار چنین اتفاقی را نداشتیم."
سرعت گسترش جهان که به نام ثابت هابل یاد میشود، بخش عمدهای از فیزیک و درک ما از کیهان است. اما بارها دیده شده است که روند این سرعت، به طور غیر منتظره ای تغییر میکند. هر قدر دانش و پژوهش اخترشناسان در این زمینه بیشتر میشود، اشتباه بودن این نظریه نیز بیشتر میشود. پیچیدگی این مسئله دانشمندان را وادار میکند تا در اساس تئوری گسترش کیهان، شک و تردید داشته باشند.
پژوهشهای جدید این حدس و گمان ها را تأیید میکند که لازم است برای درک بهتر چگونگی گسترش جهان، تحقیقات و مطالعات بیشتری انجام شود.
پروفسور ریس و گروه کاری او در این تحقیق، تابش نوری ۷۰ ستاره را در یکی از کهکشانهای همسایه، که ابر بزرگ ماژلانی نامگذاری شده، مورد مطالعه قرار دادند. این مطالعه، با شیوه جدید علمی انجام شد که دانشمندان را قادر به پیگیری و اندازهگیری سریع ستارگان میکند.
به طور معمول تلسکوپ هابل، در هر چرخش مداری ۹۰ دقیقهای به دور زمین، میتواند تنها به یک ستاره خیره شود اما روش جدید، هابل را قادر میسازد تا در یک زمان واحد ده ها ستاره را مشاهده کند.
با استفاده از این دادهها، محققان توانستند درک ما از "نردبان فاصله کیهانی" را تأیید کنند، که به ما امکان میدهد فاصلهها را در سراسر جهان تعیین کنیم. دانشمندان موفق شدند از این اطلاعات برای محاسبه ثابت هابل استفاده کنند و ببینند که کیهان در حال گسترش است.
با دقت پژوهش در زمینه "نردبان فاصله کیهانی" دانشمندان دریافتند که سرعت گسترش کیهان با آن چه میپنداشتند، متفاوت است.
دانشمندان پیشبینیهای ثابت هابل را براساس دادههای ماهواره پلانکِ آژانس فضایی اروپا انجام دادند که میتواند شرایط جهان اولیه را تنها ۳۸۰،۰۰۰ سال پس از به وجود آمدن مشاهده کند.
پس از تکرار پژوهش دانشمندان دریافتند که دو عدد با هم برابری ندارند و این امر باعث شد تا آنها متوجه احتمال خلل در برداشت ما از چگونگی جهان در آغاز و امروز شوند.
پروفسور ریس گفت: این تنها نتیجه مختلف دو آزمایش نیست. ما چیزی را اندازهگیری میکنیم که اساسا متفاوت است. همانگونه که میبینیم، یکی اندازهگیری دقیق سرعت گسترش جهان در حال حاضر است. اما مسئله دوم، پیشبینی مبتنی بر فیزیک جهان اولیه و اندازهگیری سرعت فرض شده برای گسترش در همان دورههای آغازین پیدایش است.
از این رو، اگر مقادیر به دست آمده همسان نباشند، احتمال بسیار زیادی وجود دارد که مدل کیهانی که دو دوره را به هم پیوند میدهد، ایرادهایی دارد.
پروفسور ریس و همکارانش نمیتوانند علت تفاوت موجود را دریابند. آنها امیدوارند با ادامه پژوهشها، این مسئله روشن شود تا شک و تردیدها در مورد ثابت هابل، برطرف شود.
© The Independent