مردم ایران بیش از هشت ماه است که با کمبود و گرانی دارو دست‌وپنجه نرم می‌کنند و مقام‌های دولتی هم این کمبود‌ها و گرانی‌ها را انکار کرده و مدعی‌اند اقلام دارویی موردنیاز داروخانه‌ها و بیمارستان‌‌ها را تامین کرده‌اند.

بحران کمبود و گرانی دارو چند سالی است که گریبانگیر گروه بی‌شماری از بیماران شده و آن‌ها را از ادامه درمان بازداشته است، اما این بحران اکنون دامن عادی‌ترین اقلام درمانی و بهداشتی همچون سرم و آنتی‌بیوتیک و انواع مسکن را هم گرفته است.

مقام‌های جمهوری اسلامی از رنج بیماران برای پیشبرد اهداف سیاسی و بین‌المللی خود سود می‌برند و هرازچندگاه با نمایش درد و رنج آن‌ها، مدعی‌‌ می‌شوند تحریم‌های بین‌المللی جان بیماران در ایران را به خطر انداخته است. این مانور‌های تبلیغاتی بیشتر متوجه بیمارانی است که به دارو‌های خاص خارجی نیاز دارند و تعداد قابل توجهی از آن‌ها هم طی این مدت به دلیل کمبود دارو جان خود را از دست داده‌اند.

برخی دیگر از مقام‌های مسئول هم می‌گویند این افراد در پی ابتلا به کرونا جان باخته‌‌اند؛ بیماری که در ایران قربانیان زیادی گرفت و علی خامنه‌ای با وجود تولید واکس‌های معتبر در جهان، تا مدت‌ها مانع از واردات واکسن آن شد.

مقام‌های جمهوری اسلامی که پیش‌تر تحریم‌های بین‌المللی را عامل اصلی بحران کمبود و گرانی دارو را می‌دانستند، حالا با نایاب شدن معمولی‌ترین دارو‌ها، سیاست انکار را در پیش گرفته‌اند. روزنامه فرهیختگان در شماره روز سه‌شنبه، سوم آبان خود، به این نحوه مواجهه دولتی‌ها با این معضلی پرداخت و در گزارشی نوشت: «انکار مشکل، برای مردم درمان نمی‌شود.»

صاحب یک داروخانه به این روزنامه گفت: «آنتی‌بیوتیک‌، استامینوفن، سوسپانسیون آموکسی‌سیلین و آموکسی‌کلاو از جمله‌ دارو‌های کمیاب در داروخانه‌ها است.» یک داروساز و متصدی داروخانه دیگر هم این مسئله را تایید کرد و افزود: «وضعیت سرم همواره نامشخص بود و از بهمن و اسفند ۱۴۰۰ در تامین سرم مشکل داریم.»

خودداری شرکت‌های داروسازی از توزیع مناسب اقلام دارویی، کاهش پوشش بیمه‌ای دارو‌ها در طرح دارویار و پرداخت نشدن صورت حساب داروخانه‌ها و بیمارستان‌ها از سوی بیمه‌ها از مهم‌ترین عوامل و بستر‌های بروز چنین مشکلاتی اعلام شدند. تکنسین یک داروخانه در این زمینه گفت: «ما می‌دانیم که شرکت‌ها موجودی کافی دارند اما به دلایلی که خود می‌دانند، به داروخانه‌ها نمی‌دهند.»

یک داروساز و متصدی داروخانه هم افزود:‌ «بزرگ‌ترین مشکلی که الان بازار دارویی دارد، کمبود دارو است که یکی از علت‌هایش این است که بیمه‌ها نتوانسته‌اند صورتحساب‌های داروخانه‌ها و مراکز بزرگ مثل بیمارستان‌ها را تسویه کنند.» به گفته او، «خیلی از بیمه‌ها الان هشت‌ ماه است که پولی به داروخانه‌ها نداده‌اند و حتی بیمارستان فیروزگر به‌دلیل انباشت بدهی این سازمان از پذیرش بیماران تحت‌پوشش بیمه تامین اجتماعی خودداری می‌کند».

یک داروساز هم کاهش «اقلام تحت پوشش بیمه برای افراد بزرگسال» را از دیگر عوامل بروز بحران در بازار دارو اعلام کرد. یک فعال حوزه دارو هم گفت:‌ «بزرگ‌ترین مشکل، کمبود دارو در ایران است و بزرگ‌ترین مشکل کمبود دارو این است که کسی این مشکل را قبول نمی‌کند و تا کسی این کمبود دارویی را نپذیرد، درمانی برای آن پیدا نمی‌شود.»

حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت مجلس، مهر ۱۴۰۱ در نامه‌ای خطاب به ابراهیم رئیسی، از کمبود دارو گلایه کرد و از او خواست برای رفع این مشکل اقدام کند. رئیسی هم آن‌طور که رسانه‌ها گزارش کردند، روز شنبه، ۳۰ مهر، مسئولان مربوطه را به تامین سریع دارو و برخورد با مقصران در ماجرای کمبود دارو موظف کرد. دستوری که به نظر می‌رسد به سرنوشت دیگر دستور‌‌هایی که رئیس دولت در یک سال گذشته صادر کرده است، دچار خواهد شد.