فضاپیمای جئوتیل ناسا پس از ۳۰ سال از کار افتاد

جئوتیل ماموریتش را طی چند دهه انجام داد و شش برابر بیشتر از زمان برنامه‌ریزی‌شده دوام آورد

ناسا

یک ماموریت ۳۰ ساله برای بررسی مغناطیس‌‌سپهر (مگنتوسفر) زمین، ممکن است در پی خراب شدن آخرین [دستگاه] ثبت‌کننده داده‌های فضاپیما سرانجام به پایان برسد.

ماموریت جئوتیل ناسا، با همکاری سازمان فضایی ژاپن، جاکسا، در سال ۱۹۹۴ به همراه مجموعه‌ای از ابزارهای طراحی‌شده برای مطالعه [ناحیه] «دُم» مغناطیس‌سپهر زمین، به فضا پرتاب شد. - ناحیه‌ای از فضای اطراف سیاره ما که تحت تاثیر میدان ژئومغناطیسی زمین قرار دارد.

بنا به گزارش وبلاگ ناسا، مقام‌های ناسا و جاکسا در حال حاضر در حال تصمیم‌گیری‌اند که پس ازکارافتادن آخرین [دستگاه] ثبت‌کننده داده‌ها با فضاپیما چه کنند.

این فضاپیما به دو ثبت‌کننده داده مجهز بود که اولین آن‌ها در سال ۲۰۱۲، پس از ۲۰ سال جمع‌آوری داده از کار افتاد. ثبت‌کننده داده باقی‌مانده تا ۲۸ ژوئن به کار خود ادامه داد و مهندسان نتوانستند این [دستگاه] ثبت‌کننده داده را دوباره به کار بیندازند.

هر اطلاعاتی که جئوتیل درباره محیط فضا رصد می‌کند، بدون وجود یک [دستگاه] ثبت‌کننده داده در حال کار، ضبط‌‌‌‌ و ثبت‌ نشده می‌ماند و بنابراین نمی‌تواند به زمین فرستاده شود.

اما جئوتیل ماموریتش را طی چند دهه انجام داد و شش برابر بیشتر از زمان برنامه‌ریزی‌شده دوام آورد و دم مغناطیس‌سپهر را بررسی کرد. به گفته ناسا، دم [مغناطیس‌سپهر زمین] از سمت تاریک زمین مانند بادنما امتداد می‌یابد و گاهی با مغناطیس‌سپهر نزدیک‌تر به زمین برهم‌کنش می‌کند تا در قطب‌ها شفق‌های [قطبی] ایجاد کند.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

[فضاپیمای] جئوتیل در ابتدا در مداری بسیار بیضی شکل قرار گرفت تا دورترین بخش‌های دم مغناطیس‌سپهر را بررسی  کند و درحالی‌که به ارتفاعات بالاتر می‌رسید ۱۴ گذر نزدیک از ماه انجام داد. پنجمین و نزدیک‌ترین گذر آن از کنار ماه در سال ۱۹۹۲، جئوتیل را به فاصله هشت هزار مایلی (حدود ۱۳ هزار کیلومتری) از سطح ماه رساند. اگرچه که [این ماموریت] به‌عنوان ماموریت علمی [اکتشافی] ماه در نظر گرفته نشده بود، اما [جئوتیل] برای نخستین بار اکسیژن، سیلیکون، سدیم و آلومینیوم را در جو ماه شناسایی کرد.

چهاردهمین پرواز نزدیک به ماه در سال ۱۹۹۴، فضاپیما را برای [قرار گرفتن در] یک سری از مدارهایی که به زمین نزدیک‌تر می‌شوند تنظیم کرد تا دوره‌های فعالیت مغناطیس‌سپهر معروف به «خرد طوفان‌های دم مغناطیسی» را که به شفق‌های قطبی منجر می‌شود، بررسی کند.

با توجه به انبوهی از اطلاعاتی که جئوتیل تولید کرده است و اینکه در ابتدا به‌عنوان یک ماموریت چهارساله در نظر گرفته شده بود، بازنشستگی فضاپیمای معیوب ممکن است برای ناسا و جاکسا یک خبر ساده باشد، اگرچه [این دو] سازمان‌ فضایی هنوز اعلام نکرده‌اند که قصد انجام این کار با فضاپیما را دارند یا نه.

© The Independent

بیشتر از علوم