یک‌بار دیگر مردم ایران شجاعانه در سرتاسر ایران به خیابان آمده‌اند و خواستار برکناری حکومت اسلامی شده‌اند، اما این مسیر می‌تواند دشوار باشد. ایرانی‌ها بارها خواستار اصلاح وضعیت بودند، اما این مطالبه حتی با کشته شدن صدها تن و زندانی‌شدن هزاران نفر به هیچ نتیجه‌ای نرسید. حالا که این قیام همگانی شروع شده است و مردم به خیابان آمده‌اند، معترضان چگونه باید از خود و دیگران مراقبت کنند؟ چگونه با کمترین تلفات و با جلوگیری از تخریب اماکن عمومی می‌توان به هدف رسید؟ چگونه از شناسایی معترضان، آنلاین یا در خیابان‌ها، می‌توان جلوگیری کرد؟
برای جواب این سوال‌ها می‌توان به تجربه‌ها و درس‌های جنبش دموکراسی هنگکنگ و انقلاب کرامت ۲۰۱۴ اوکراین نگاه کرد.
با اینکه جنبش دموکراسی‌خواهی هنگکنگ و انقلاب اوکراین تفاوت زیادی با رویداد‌های کنونی ایران دارند، اما می‌شود از روش‌هایی که در این دو کشور استفاده شده است، کمک بگیریم. جنبش دموکراسی هنگکنگ هنوز به نتیجه نرسیده است، اما مقاومت هنگکنگیها تحسین‌برانگیز است.
انقلاب کرامت ۲۰۱۴ اوکراین موفق بود. این انقلاب مجموعه‌ای از چندین تظاهرات در طول سه ماه بود. ویکتور یانوکویچ، رئیس‌جمهوری وقت اوکراین، دوست نزدیک ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه بود. یانوکویج به مردم اوکراین قول داده بود که اوکراین را به عضویت اتحادیه اروپا درمی‌آورد، اما وقتی زمان انجام این کار فرارسید، زیر قولش زد. این اقدام مردم را عصبانی کرد و باعث برکناری او در نتیجه یک قیام سه ماه شد.
جنبش دموکراسی هنگکنگ با انقلاب کرامت اوکراین تفاوت‌هایی دارد. مردم هنگکنگ با اژدهای بزرگ‌تری روبرو‌یند. به گفته رابرت پاتر، کارشناس امنیت سایبری، حکومت کمونیستی چین در داخل کشور در حال ساخت یک «دولت استبدادی تکنو نظارتی» است. به همین دلیل تظاهرکنندگان هنگکنگی راه‌هایی نو‌آورانه را برای مقابله با دولت سرکوبگر چین پیدا کرده‌اند که می‌توان از این نکات مقابل سرکوب جمهوری اسلامی استفاده کرد. با اینکه هنگکنگیها هنوز به هدف خود نرسیده‌اند، اما می‌شود از تجربه‌ها و شیوه‌های مبارزاتی آن‌ها علیه یک حکومت استبدادی درس‌های زیادی گرفت. روحانیت حاکم بر ایران به‌طور فزاینده‌ای در جست‌وجوی جلب حمایت‌های فناورانه و نظارتی چین برآمده است.
جلوگیری از شناسایی معترضان
جلوگیری از شناسایی شدن در جریان اعتراض‌ها و حتی پس از آن مهم است. حزب کمونیست چین همانند جمهوری اسلامی، پس از اعتراض‌ها مخالفان را با هدف بازداشت، ردیابی می‌کند. در چین نظارت به حدی شدید است که گوش شما می‌تواند برای شناسایی شما مورد استفاده قرار گیرد، اما هنگکنگیها راه‌های خلاقانه‌ای برای محافظت از هويتشان پیدا کرده‌اند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در جهان امروز، امنیت دیجیتال به اندازه امنیت فیزیکی مهم است. دولت چین این فناوری را در اختیار دارد که مکان جغرافیایی تلفن شما را ردیابی کند. جمهوری اسلامی به‌طور فزاینده‌ای استفاده از این فناوری‌ها را آغاز کرده است.
شما می‌توانید با رنگ کردن صورتتان با نقش زیاد، دوربین‌های نظارت را به اشتباه بیندازید یا در تصاویر شناسایی نشوید. می‌توان ماسک یا عینک استفاده کنید. شما واقعا می‌توانید از هر چیزی که در اختیار دارید برای پنهان کردن هویت خود استفاده کنید. یکی از این اقدام‌ها این است که از لباس‌هایی با رنگ تند استفاده نکنید، زیرا راحت‌تر شما را بین جمعیت شناسایی می‌کنند.
معترضان هنگکنگی همچنین از نشانگرهای لیزری برای پرت کردن حواس پلیس و کورکردن دوربین‌های نظارتی استفاده می‌کنند. هنگکنگیها برای محافظت از هویت خود و حتی در برابر برخی اشیاء در حال سقوط مانند سنگ نیز از چتر استفاده می‌کنند. هنگکنگیها همچنین گاهی اوقات از تعدادی چتر برای ایجاد یک سپر انسانی به منظور جلو رفتن به سمت دوربین‌ها و اسپری پاشیدن به آن‌ها استفاده می‌کنند.
اگر بازداشت شدید، تلفن همراهتان را از خود دور کنید. می‌توانید موبایل خود را به دوستی بدهید یا سعی کنید آن را دور بیندازید یا بشکنید. این اقدام از دسترسی سرکوبگران به اطلاعات شما جلوگیری می‌کند.
معترضان هنگکنگی در موبایل‌هایشان به‌جای استفاده از ابزار تشخیص چهره از رمزهای عبور استفاده می‌کنند. به دلیل اینکه رمز موبایل را به پلیس می‌شود نگفت، اما تصویر چهره شما در دسترس آن‌ها است.
آن‌ها برای اطلاع‌رسانی از امکان «ایردراپ آیفون» استفاده می‌کنند، چون معلوم نمی‌شود فایل ارسالی را چه کسی به اشتراک گذاشته است.
معترضان در هنگکنگ همچنین کارت‌های شناسایی خود را با فویل آلومینیوم می‌پوشانند تا از اسکن شدن آن جلوگیری کنند.
آن‌ها همچنین از گفتن اسم واقعي خود به پليس در هر صورت اجتناب مي‌کنند.
حفظ امنیت معترضان
در انقلاب کرامت اوکراین، هنگامی که نیروهای ضد شورش (بکروت) به تظاهرکنندگان حمله می‌کردند، چندین روش برای مقابله داشتند. معترضان اوکراینی برای جلوگیری از وارد شدن جراحات بیشتر به خود لباس‌های حفاظتی می‌پوشیدند. آن‌ها از وسایل روزمره مانند کلاه ایمنی برای محافظت در برابر آسیب‌های احتمالی به سر استفاده می‌کردند.
هدف هر نیروی ضد شورشی پراکنده کردن تجمع‌ها است. جمهوری اسلامی به اندازه مردم معترض ایران نیروی ضد شورش ندارد. بزرگ‌ترین تهدید علیه حکومت، تجمع میلیون‌ها تظاهرکننده است. باید برای مبارزه با نیروی ضد شورش از تعداد زیاد معترضان کمک گرفت. شما می‌توانید یک نیروی مستحکم و متحد باشید. اوکراینی‌ها تلاش می‌کردند هنگام تظاهرات به‌طور دسته‌جمعی و با تشکیل زنجیره انسانی در کنار هم بمانند.
اطلاع‌رسانی به گروه‌های معترض در دیگر نقاط شهر یا بقیه استان‌ها مهم است. یکی از معترضان هنگکنگی می‌گوید اگر ماشین‌های پلیس را ببینیم که به سمت جمعیت می‌آیند، به آن‌ها اطلاع می‌دهیم که کسانی که در پیشانی اعتراض‌ها قرار دارند آمادگی داشته باشند.
اهمیت با هم ماندن
هر فرد با استفاده از مهارت‌های ویژه‌اش در طول انقلاب اوکراین به جنبش کمک می‌کرد. برای مثال کهنه سربازان از تخصص خود در مورد چگونگی بسیج جمعیت علیه نیروهای دولتی استفاده می‌کردند. داوطلبانی برای معترضان آشپزی و غذای رایگان تهیه می‌کردند. اوکراینی‌ها حتی مرکز کمک‌های خود را برای مجروحان ایجاد کردند. رانندگان تاکسی و رانندگان اتوبوس به معترضان برای حرکت در اطراف منطقه‌ای که تظاهرات جریان داشت کمک می‌کردند.
اوکراینی‌ها اعتصاب سراسری کردند و میلیونی به خیابان آمدند. مرد، زن، پیر و جوان در اعتراض‌ها شرکت کردند. آن‌ها سپس به‌طور مسالمت‌آمیز به سمت ساختمان‌های اداری اوکراین راهپیمایی کردند. هدف آن‌ها این بود که تا زمانی که درخواست‌هایشان شنیده شود در آنجا بمانند. دولت اوکراین این راهپیمایی‌ها را به مدت سه ماه سرکوب کرد تا وقتی که ویکتور یانوکویچ از ترس بازداشت به دست مردم، شبانه فرار کرد. ایران ازنظر اداری بسیار گسترده‌تر از اوکراین است، بنابراین مردم هر استان باید جداگانه بسیج شوند و ساختمان دولتی محلی خود را اشغال کنند.
هنگکنگیها روش‌های مخفیانه‌ای برای شناسایی جاسوس درگروه‌های تظاهرکننده دارند. یک معترض هنگکنگی می‌گوید ما یک روش برای شناسایی جاسوس‌های حکومت در گروه معترضان داریم. اسم این روش «پیدا کردن روح» است. او به دلایل امنیتی توضیح بیشتری درباره این روش نمی‌دهد، اما نکته‌اش این بود که جاسوسان را باید شناسایی کرد و از گروه بیرون انداخت. این روش می‌تواند با پرسیدن تعدادی سوال از فرد مورد ظن انجام شود و هدف این است که دنبال نشانه‌های مشکوک در او باشیم.
سرنگونی حکومت یک پروسه است
عناصری در این دو جنبش سیاسی وجود دارد که می‌تواند مورد استفاده معترضان ایرانی قرار گیرد. به‌عنوان مثال اوکراینی‌ها از میدان اصلی شهر برای دیدار و سازماندهی اعتراض‌ها برای سه ماه استفاده می‌کردند. تا زمانی که مطالباتشان برآورده نشد از میدان خارج نشدند. آن‌ها هر روز از میدان مرکزی همچون نقطه شروع اعتراض‌ها استفاده می‌کردند و از میدان به نقاط دیگر شهر می‌رفتند.
اوکراینی‌ها ساختمان‌های اداری دولت را در دست گرفتند، اما به‌جای سوزاندن آن‌ها، ساختمان‌ها را اشغال کردند تا زماني که درخواستشان برآورده شد.
معترضان اوکراینی از نیروهای ضد شورش خواستند که به آن‌ها بپیوندند. اگر ارتش به مردم معترض بپیوندد، اعتراض‌ها قوی‌تر و امکان موفقیت آن بیشتر خواهد شد.
فلسفه معترضان اوکراینی این بود که اعتراض‌ها صلح‌آمیز باقی بماند و پلیس ضد شورش را تحریک نکنند. هدفشان این بود که سعی کنند در شرایط دشوار به صورت قانونی عمل کنند. مهم این است که به این نکته اشاره کنیم که معترضان زمانی که از زور علیه آن‌ها استفاده می‌شد از زور استفاده می‌کردند و این همان دفاع مشروع است.
آن‌ها اهداف خاصی را تعیین کردند و در پی دسترسی به هدف‌های ساده و پیروزی‌های کوچک، اما متوالی برای انرژی دادن به جمعیت بودند.
پس از سرنگونی دولت فعلی باید به سرعت همه شهروندان حاضر شوند و برای یک دولت جدید رای‌گیری کنند. در غیر این صورت خلأ قدرت را بازیگران فرصت‌طلب مانند نظامیان در انقلاب‌های بهار عربی پر خواهد کرد.
آزادی، دموکراسی، عزت؛ هنگکنگیها، اوکراینی‌ها و ایرانی‌ها برای همین ارزش‌ها می‌جنگند. ایرانیان با استفاده از این روش‌ها و تطبیق آن‌ها با وضعیت خاص ایران یعنی بومی‌سازی این روش‌ها می‌توانند حکومت کنونی را سرنگون کنند و انتقال قدرت را با کمترین هزینه انسانی و آسیب تامین کنند تا در نهایت شعار انقلاب نوین ایران یعنی «زن، زندگی و آزادی» محقق شود.
