خاک یا خاکستر، آتش زدن، یا دفن شدن پس از مرگ بسته به مذهب، فرهنگ، یا باورهای شخصی و بنا به درخواست فرد درگذشته یا تصمیم اطرافیان بدن‌های بی‌جان، به‌گونه‌ای از جلو چشم زنده‌ها ناپدید می‌شود.

 با بیشتر شدن افرادی که طبیعت‌دوستی را جایگزین باورهای مذهبی کرده‌اند، تعداد کسانی که راهی «تمیز و دوستدار محیط زیست» برای مراسم تدفین خود می‌جویند، هر روز بیشتر می‌شود.  اگرچه افراد در همه کشورها این امکان را ندارند که با آزادی کامل درباره بدن خود پس از مرگ تصمیم بگیرند، کسانی که این بخت را دارند، شاید بخواهند درباره «دفن سبز» و تبدیل شدن به کود بیشتر بدانند. 

بازیافت پسماند طبیعی یا «کمپوست کردن»، فقط برای پسماندها و پوست میوه نیست. اکنون می‌توانید بدن خود را پس از مرگ در شرایط خاصی «کمپوست» و آن را به خاکی غنی تبدیل کنید. این کمپوست انسانی، «احاله طبیعی ارگانیک» نامیده می‌شود و در حال حاضر در چهار ایالت آمریکا قانونی است: واشنگتن که نخستین ایالتی بود که آن را در سال ۲۰۱۹ قانونی کرد، کلرادو، اورگان، و اخیرا ورمونت. پیش‌بینی می‌شود که به زودی این مدل تدفین در نیویورک نیز قانونی شود.

با توجه به علاقه شمار فزاینده‌‌ای از مردم به زندگی پایدارتر و سازگار با محیط‌زیست، تعجب‌آور نیست که این آرزو تا انتهای مسیر نیز ادامه یابد.

ریچل گرومن بندر، نویسنده بخش «زندگی» نشریه اینترنتی «یاهو»، برای بررسی این موضوع به سراغ یکی از شرکت‌هایی رفته است که این نوع خدمات را ارائه می‌دهند. 

میکا ترومن، موسس و مدیر اجرایی خانه خاک‌سپاری سبز«بازگشت به خانه» واقع در واشنگتن، به گرومن می‌گوید که تدفین‌های سبز در حال گسترش است. هرچند کمپوست‌سازی انسانی ممکن است «وحشتناک» به نظر برسد یا حال مردم را به هم بزند، ترومن می‌گوید که این احساسات در واقع مربوط به ناراحتی کلی ما از مرگ است. 

او می‌گوید: «ما نمی‌خواهیم در مورد آن صحبت کنیم. اما وقتی سخن از مردن به میان می‌آید، مرگ به هیچ‌یک از ما رحم نخواهد کرد و صحبت درباره آرزوهای پایان زندگی‌تان، گفت‌وگوی واقعا مهمی است.»

 فرآیند کمپوست‌سازی چگونه عمل می‌کند؟

این فرآیند که «تخت‌گذاری» نامیده می‌شود، با قرار دادن چندین سانتیمتر تراشه‌های چوب، یونجه و نی در کف قالب یا ظرفی ساخته شده از فولاد یا چوب با پوشش محافظ، آغاز می‌شود. در مراسم تشییع جنازه «طبیعی»، این ظرف یا قالب حدود ۹۲ سانتیمتر عرض در ۹۲ سانتیمتر عمق، و ۲۱۳ سانتیمتر طول دارد و کمی بزرگ‌تر از یک تابوت سنتی است. سپس، بدن متوفی در این قالب قرار می‌گیرد. یکی از مسئولان این مراکز می‌گوید که بستگان متوفی در صورت تمایل می‌توانند در هنگام انجام این مراحل حضورداشته باشند؛ درواقع حدود ۷۵ درصد از خانواده‌ها تاکنون خواسته‌اند برای این کار حاضر باشند.

 سپس این قالب با تراشه‌های چوب و یونجه بسیار بیشتری پر می‌شود که درواقع در توازن با وزن بدن فرد مشخص می‌شود. سپس در قالب بسته می‌شود.

 میکروب‌های طبیعی در بدن همراه با اکسیژن و لایه‌های آلی، بقایای انسان را به خاک تبدیل می‌کنند. کامپیوتری در داخل قالب قرار دارد که دما و سطوح اکسیژن و رطوبت داخل ظرف را در طول مدت فرآیند کنترل کند، زیرا دمای داخل ظرف باید تا ۷۲ ساعت به ۱۳۱ درجه برسد یا از آن فراتر رود. این آستانه واجد شرایطی است که تضمین می‌کند که هر عامل بیماری‌زا از بین برود.

طی چند هفته، برای اطمینان از رسیدن اکسیژن به همه قسمت‌ها در طول تبدیل‌شدن به خاک، این قالب چرخانده می‌شود. گوشت به‌سرعت تجزیه می‌شود، اما استخوان‌ها چندین دهه باقی می‌مانند؛ هرچند، برخی از آن‌ها در طول فرآیند کمپوست به قطعات کوچک‌تر شکسته و تجزیه می‌شوند. استخوان‌های باقی‌مانده سپس در یک کرمولاتور قرار داده می‌شوند که آن‌ها را به چیزی شبیه به پودر تبدیل می‌کند. این پودر دوباره به محتویات قالب اضافه می‌شود، و سپس فرآیند «پخت» آغاز می‌شود که طی آن، خاک خشک می‌شود و تبدیلش را کامل می‌کند.

 کل فرآیند چقدر طول می‌کشد؟

در برخی از موسسات این فرآیند حدود یک تا دو ماه و گاهی بیشتر طول می‌کشد، و در برخی دیگر تنها حدود دو ماه طول می‌کشد. 

هزینه این مدل تدفین هم از موسسه‌ای به موسسه دیگر متفاوت است. قیمت‌ها از پنج هزار دلار تا هفت هزار و ۹۰۰ در نوسان است و برخی دلیل این تفاوت را زمان و تلاش بیشتری که برای کمپوست کردن برخی اجساد لازم است، می‌دانند.

پس از تکمیل فرآیند کمپوست، چند ده کیلو خاک باقی می‌ماند. کیفیت این خاک ترکیبی فوق‌العاده‌ برای باغ و باغچه است. یک خاک زیبا، غنی و با ظاهر شکلاتی تیره و سرشار از زندگی است و می‌تواند بسته به علاقه بازماندگان یا وصیت متوفی، برای باغبانی یا کارهای دیگر مشابه استفاده شود.