کارشناس ارشد بیماری «آبله‌میمونی» سازمان بهداشت جهانی گفت به‌رغم گزارش صدها مورد ابتلا به این بیماری تا امروز، انتظار ندارد که این بیماری همه‌گیر شود. با این حال، او اذعان کرد که هنوز موارد زیادی درباره این بیماری ناشناخته‌ است؛ از جمله اینکه دقیقا چگونه گسترش می‌یابد و آیا تعلیق ایمن‌سازی دسته‌جمعی آبله از چندین دهه پیش، می‌تواند سرعت انتقال آن را افزایش دهد یا خیر..

به گزارش اسوشیتدپرس، دکتر روزاموند لوئیس از سازمان بهداشت جهانی، در یک جلسه علنی روز دوشنبه، ۳۰ مه، گفت: «تاکید بر اینکه اکثریت قریب به اتفاق مواردی که در ده‌ها کشور در سراسر جهان مشاهده می‌شود، در مردان همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا، یا مردانی است که با مردان رابطه جنسی دارند، بسیار مهم است تا دانشمندان بتوانند پژوهش‌های بیشتری انجام دهند. این نکته موجب می‌شود تا برای جمعیت‌هایی که در معرض خطر قرار دارند، اقدام‌های احتیاطی بیشتری انجام شود.»

لوئیس که سرپرست فنی سازمان بهداشت جهانی در مورد بیماری آبله‌میمونی است، گفت: «توصیف این موضوع بسیار مهم است، زیرا به نظر می‌رسد که این افزایش در یک روش انتقال است که ممکن است در گذشته کمتر شناخته شده باشد.»

با این حال، او هشدار داد که هر کسی، بدون توجه به گرایش جنسی، در معرض خطر بالقوه این بیماری است.

سایر کارشناسان معتقدند که ممکن است که ارتباط همه‌گیری این بیماری بین مردان همجنس‌گرا و دوجنس‌‌گرا تصادفی باشد.

بر اساس گزارش‌های سازمان بهداشت جهانی، تا امروز در ۲۳ کشوری که قبلا آبله‌میمونی در آن‌ها مشاهده نشده بود، بیش از ۲۵۰ مورد گزارش شده است.

لوئیس گفت که معلوم نیست آبله‌میمونی از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود، یا فقط بر اثر تماس نزدیک بین افرادی که فعالیت جنسی‌ دارند؛ اما در هر صورت تهدید عمومی این بیماری را «کم» ارزیابی کرد.

او افزود: «هنوز مشخص نیست که آیا این ویروس از یک روش انتقال جدید بهره می‌گیرد یا خیر، اما واضح است که به بهره‌‌گیری از روش شناخته‌شده انتقال خود که تماس فیزیکی نزدیک است، ادامه می‌دهد.

 آبله‌میمونی هنگام تماس فیزیکی نزدیک با یک فرد آلوده به ویروس این بیماری، لباس، یا ملحفه او، سرایت می‌کند.

او همچنین هشدار داد که در میان موارد فعلی، شمار افراد مبتلا با ضایعات کمتر، که بیشتر آن هم در ناحیه تناسلی متمرکز شده و تشخیص آن گاهی تقریبا ناممکن است، بیشتر از موارد قبلی است.

اکثر مبتلایان به آبله‌میمونی فقط به تب، بدن درد، لرز و خستگی دچار می‌شوند. افراد مبتلا به بیماری‌های جدی‌تر ممکن است دچار بثورات و ضایعات در صورت و دست‌ها شوند که می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد. البته در شیوع فعلی هیچ مورد مرگ در اثر این بیماری گزارش نشده است.

لوئیس گفت هرچند موارد قبلی آبله‌میمونی در آفریقای مرکزی و غربی نسبتا مهار شده است، هنوز مشخص نیست که آیا افرادی بدون داشتن عوارض و نشانه‌های این بیماری هم می‌توانند آن منتقل کنند، و اینکه آیا این بیماری می‌تواند مانند سرخک یا کووید-۱۹ از طریق هوا هم منتقل شود، یا خیر.

آبله‌میمونی زیرمجموعه بیماری آبله است، اما نشانه‌های خفیف‌تری دارد. پس از اعلام ریشه‌کنی آبله در سال ۱۹۸۰، کشورها برنامه‌های ایمن‌سازی انبوه خود را به حالت تعلیق درآوردند؛ اقدامی که برخی کارشناسان معتقدند ممکن است به گسترش آبله‌میمونی کمک کند، زیرا در حال حاضر ایمنی گسترده به بیماری‌های مرتبط، وجود ندارد. واکسن‌های آبله می‌توانند افراد را در برابر آبله‌میمونی هم محافظت کنند.