بخش بزرگی از ایرانی‌ها دچار کم‌تحرکی‌اند، زنان بیشتر از مردان و کل جامعه از ۱۰ سال پیش کم‌تحرک‌تر شده است. موضوعی که از یک‌سو با گسترش افسردگی در جامعه ایران و از سوی دیگر به منابع حداقلی در حوزه فراهم‌سازی فضاهای عمومی برای ورزش‌های همگانی مربوط است‌. ۵۳.۳ درصد ایرانی‌ها ورزش نمی‌کنند، مسئله‌ای که بر کیفیت زندگی و سلامت جامعه تاثیر مستقیم دارد. البته آن بخشی از مردم هم که ورزش می‌کنند بیشتر از محل سکونت یا مکان‌های عمومی برای ورزش کردن استفاده می‌کنند. 

نایب رئیس فدراسیون ورزش‌های همگانی، سال گذشته اعلام کرد، سهم هر ایرانی از بودجه ورزش همگانی برای یک سال حدود شش هزار تومان است. بودجه فضاهای عمومی و ورزش‌های همگانی از آن جهت اهمیت دارد که با گسترش مشکلات اقتصادی، بخش کمتری از مردم امکان استفاده از سالن‌های ورزشی خصوصی را دارند. حدود ۲۱.۹ درصد ایرانی‌ها در پارک‌ها و ۱۱.۳ درصد نیز در فضاهای عمومی ورزش می‌کنند. این بخش‌ها، کمترین بودجه سالانه را به خود اختصاص می‌دهند که نشان می‌دهد سلامت و تحرک اجتماعی، جزو اولویت‌های بودجه‌ریزی کشور قرار ندارد.

خبرگزاری ایسنا، پیش از این بر مبنای نتایج یک پژوهش نوشت میزان فعالیت‌های ورزشی در استان‌های لرستان با ۳۵.۵ درصد و سیستان و بلوچستان با ۲۰.۲ درصد به مراتب در کمترین سطح ممکن نسبت به دیگر استان‌ها قرار دارد. استان‌هایی کمتر برخوردار که به‌طور میانگین از شاخص‌های ضعیف‌تری در سطح درآمد و شاخص‌های اقتصادی برخوردار‌ند.

گزارش‌هایی که مرکز آمار سالانه از گذران وقت ایرانی‌ها منتشر می‌کند، نشان می‌دهد ایرانی‌ها بیش از چهار ساعت و ۲۷ دقیقه در روز را به بخش فرهنگ و فراغت اختصاص می‌دهند که سهم تمرین‌های ورزشی از این گذران وقت، حداقلی است.

مرکز پژوهش‌های مجلس، در گزارشی اعلام کرد میزان کم‌تحرکی مردم ایران در طول ۱۰ سال گذشته بیش از ۲۵ درصد افزایش یافته است؛ در این میان حدود ۶۴ درصد زنان دچار کم‌تحرکی‌اند. این گزارش حاکی از آن است که بیش از ۴۲ میلیون نفر از ایرانی‌ها هیچ‌گونه فعالیت ورزشی ندارند. بی‌تحرکی یا کم‌تحرکی موضوعی است که متخصصان آن را به عواملی ازجمله افسردگی و روزمرگی گره می‌زنند.

در همین خصوص، کیومرث شرافتی، جامعه‌شناس، به ایلنا گفته بود که کم‌تحرکی، نه تنها سلامت روان فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد، بلکه می‌تواند در سطح کلان، بر جامعه نیز تاثیر بگذارد. به گفته او این کم‌تحرکی به‌ویژه زمانی که بخشی از جمعیت جوان جامعه را در برگیرد، به افزایش آسیب‌های اجتماعی و افسردگی گسترده در جامعه منجر خواهد شد.

پیش از این افشین ملایی، رئیس فدراسیون ورزش‌های همگانی، نیز گفته بود که کم‌تحرکی و ورزش نکردن باعث شده است بیش از ۳۲ درصد دانش‌آموزان و حدود ۶۰ درصد مردم ایران اضافه وزن داشته باشند. او همچنین عنوان کرده بود که بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی‌، میزان چاقی مردم ایران در سال ۱۹۹۰ بین ۵۰ تا ۶۰ درصد بوده، اما این رقم به ۶۰ تا ۷۰ درصد رسیده است که نشان می‌دهد سرعت رشد چاقی و اضافه وزن و کم‌تحرکی در ایران زیاد شده است.

مرکز پژوهش‌های مجلس اعلام کرد که سرانه ورزشی هر ایرانی معادل ۷۰ سانتی‌متر است و ۹۲ درصد اماکن ورزشی وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و نهادها در اختیار عموم مردم قرار ندارند؛ اما همین مرکز در کنار پایین بودن سرانه ورزشی برای ایرانی‌ها به دیگر عوامل موثر بر ورزش نکردن در مراکز ورزشی نیز اشاره کرده است؛ ازجمله آن که افزایش هزینه‌های ورزش در کشور به‌ویژه در شرایط تورمی، عاملی موثر بر کاهش سرانه ورزش در ایران بوده است.

گزارش‌هایی که نهادهای رسمی از تحول‌های بودجه خانوارها منتشر می‌کنند، نشان می‌دهد در سال‌های گذشته هم‌زمان با رشد هزینه‌ها، بخش عمده درآمد خانوارها به تامین کالاهای اساسی در حوزه مواد خوراکی و مسکن تخصیص پیدا کرده است. براین اساس، هر چه سهم نیازها و کالاهای اساسی از سبد درآمدی خانوارها افزایش یافته، سهم کمتری به بخش آموزش، تفریح و ورزش اختصاص پیدا کرده است.