تیم ملی فوتبال ایران هنوز نمی‌داند در جام جهانی چه لباسی به تن می‌کند و به نظر می‌رسد خرید لباس برای تیم ملی بدون یک قرارداد تجاری درآمدزا یا استفاده از لباس‌‌های تولیدکنندگان داخلی همخوان با شعارهای سیاسی دولت در حمایت از تولید داخلی، در انتظار تیم ملی است و فدراسیون فوتبال مثل همیشه حتی در انتخاب یک لباس استاندارد برای تیمی که به جام جهانی صعود کرده هم ناموفق است.

لباس تیم‌های ورزشی در ایران اغلب دارای کیفیتی نازل‌اند که اعتراض مربیان و ورزشکاران را در پی دارد. یکی از پرسروصداترین آن‌ها اعتراض‌ کارلوس کی‌روش، سرمربی سابق تیم ملی فوتبال، به کیفیت نامطلوب لباس‌های ورزشی بود که در جدالی طولانی، کشدار و بی‌نتیجه مطرح شد. کی‌روش به کیفیت لباس‌های اولشپورت اعتراض داشت و پس از اینکه روی این موضوع دست گذاشت، رسانه‌های ورزشی در ایران هم درباره تقلبی بودن لباس‌های تیم ملی گزارش دادند.

ماجرای اولشپورت و تیم ملی ایران بسیار پیچیده بود و زوایای تاریک آن هرگز روشن نشد؛ نه درباره تقلبی بودن لباس‌ها توضیح قانع‌کننده ارائه شد و نه ادعای نمایندگی اولشپورت در ایران که درخواست کی‌روش برای پورسانت یا حق تبلیغات را افشا کرد، بر مبنای اطلاعاتی دقیق و موثق بود.

تیم ملی فوتبال ایران در دوران ریاست مهدی تاج بر فدراسیون فوتبال، از فروشگاه‌های غیررسمی آدیداس در ایران لباس می‌خرید؛ کاری غیرمتعارف برای تیم ملی فوتبال یک کشور.

حالا فدراسیون فوتبال ایران در آستانه جام جهانی قطر، در جنگ‌ داخلی بین اعضای هیئت رئیسه خود درگیر است و با سرپرست موقت اداره می‌شود. اوضاع در فدراسیون به قدری آشفته است که انتخاب لباس برای تیم ملی هم به موضوعی حاشیه‌ساز برای اعضای هیئت رئیسه تبدیل شده و هر کدام از اعضای این هیئت به دنبال جذب یک شرکت تولیدکننده لباس ورزشی‌اند.

احتمالا تیم ملی ایران در جام جهانی قطر از لباس ایرانی استفاده خواهد کرد تا خود را با شعارها و حرف‌های نمایشی مقام‌های سیاسی جمهوری اسلامی که پی‌در‌پی از حمایت از تولید داخلی دم می‌زنند، هماهنگ جلوه دهد. در مراسم افطاری ورزشکاران با ابراهیم رئیسی، فدراسیون فوتبال پیراهن شماره ۸ تیم ملی را به رئیس‌جمهوری هدیه داد. این پیراهن، تولید شرکت پوشاک ورزشی «مجید» بود و این تصور را پیش آورد که لباس تیم ملی در جام جهانی را این شرکت تهیه خواهد کرد؛ با این حال فدراسیون فوتبال هنوز از لباس جدید تیم ملی رونمایی نکرده است.

بعید است فدراسیون این‌ بار هم در انتخاب لباس تیم ملی به حقوق خود توجهی کند و درآمدی به دست بیاورد و همین که برای خرید لباس پولی پرداخت نکند، مایه خرسندی مسئولان فدراسیون است. پشت پرده این قراردادها که منافع تیم ملی در آن هیچ اهمیتی ندارد، همیشه شائبه‌هایی را پدید می‌آورد.

از حریفان تیم ملی ایران در مرحله گروهی جام جهانی، یکی تیم ملی آمریکا است که قرارداد خود را با نایکی به عنوان تامین‌کننده پوشاک، به مدت ۱۰ سال دیگر (۲۰۳۳) تمدید کرد. ارزش سالیانه این قرارداد ۲۰ میلیون دلار برآورد می‌شود. با این مبلغ، قرارداد نایکی و فدراسیون آمریکا در میان قراردادهای این شرکت با فدراسیون‌های فوتبال بعد از فرانسه و انگلستان و بالاتر از کره جنوبی و هلند، سومین قرارداد باارزش نایکی است.

تیم‌های باشگاهی و ملی در فوتبال حرفه‌ای از طریق تبلیغات نشان تجاری لباسی که به تن می‌کنند، درآمد چشمگیری دارند و این یکی از راه‌های مهم درآمدزایی آن‌ها است؛ اما در فوتبال ایران برای تهیه لباس تیم ملی که در جام جهانی بازی می‌کند، پول پرداخت می‌شود؛ یک وارونگی در دنیای اقتصاد ورزش.

ناتوانی مدیران فدراسیون در ارتباطات ورزشی بین‌المللی، تحریم‌ها و عوامل دیگر باعث شده است که تیم ملی طی دهه‌ها، نه‌تنها از طریق انتخاب لباس ورزشی درآمدی نداشته باشد، بلکه لباس‌هایی با کیفیت پایین و مضر برای ورزشکاران استفاده کند. کی‌روش بارها لباس‌های تیم ملی را دور از شان تیم و بازیکنانش می‌دانست و می‌گفت لباس‌ با پارچه نامناسب نمی‌تواند برای بازیکنان در هنگام تمرین و مسابقه مفید باشد؛ اما دراگان اسکوچیچ، سرمربی امروز تیم ملی، هرگز درباره مسائل تیمش نظری نمی‌دهد، مبادا مدیران فدراسیون را دلخور کند؛ در حالی که کیفیت لباس در کیفیت بازی تیم اثر می‌گذارد.

فدراسیون فوتبال هرگز از محل فروش لباس‌ تیم‌های ملی به هواداران درآمدی ندارد؛ در حالی که هم هواداران خریدار لباس‌های تیم ملی‌اند و هم این فرصت می‌تواند برای فدراسیون درآمد خوبی داشته باشد. فدراسیون فوتبال از برنامه‌ریزی ساده برای راه‌اندازی یک فروشگاه آنلاین هم عاجز است و البته با هیچ شرکت تولید‌کننده پوشاک ورزشی هم قرارداد همکاری ندارد تا از محل فروش لباس بهره‌مند شود. هواداران فوتبال در ایران باید پیراهن موردعلاقه خود را از فروشگاه‌های غیررسمی و از میان تولیدات تقلبی انتخاب کنند.

تیم ملی در آستانه جام جهانی باید بسته‌های درآمدزایی داشته باشد. تیمی که در جام جهانی بازی می‌کند، نباید در این موقعیت اقتصادی قرار بگیرد که سرپرست فدراسیون فوتبال هر روز از مقام‌های سیاسی پول و کمک طلب کند. اما ساختار اقتصادی و روابط بین‌المللی در ایران فوتبال را به بحرانی همیشگی دچار کرده است و مسئولان فدراسیون فوتبال نیز در تغییر شرایط مالی فدراسیون تبحری ندارند.

فدراسیون فوتبال روز ۸ اردیبهشت فراخوانی را منتشر کرد تا شریکی تجاری پیدا کند اما هنوز درباره بسته‌های پیشنهادی اطلاعاتی منتشر نشده و بعید است فدراسیون با فراخوان زدن تنها در سایت خود، برای تامین لباس و درآمدزایی از این قرارداد، شرکت معتبری را پیدا کند.