سید عباس در آخرین ماه‌های حکومت دولت پیشین افغانستان، فرمانده یک واحد نیروهای ارتش در روستای کلنگار، در مرکز لوگر، بود. او از ۱۴ سال قبل، به ارتش پیوست و در بخش‌های مختلف آن، انجام وظیفه کرد. در ماه‌های آخر حاکمیت دولت پیشین افغانستان، با افزایش حملات طالبان به شهر پل علم، مرکز لوگر، وزارت دفاع در روستای کلنگار یک واحد ویژه متشکل از نیروهای مردمی و نظامیان دولتی ایجاد کرد تا در مقابل حملات طالبان برای نفوذ به شهر ایستادگی کنند. فرماندهی این واحد نظامی به سید عباس واگذار شد. سید عباس که خود اهل روستای کلنگار است، در آن ناحیه، نفوذ اجتماعی زیادی دارد. روز سیزدهم اوت ۲۰۲۱، زمانی که عبدالقیوم رحیمی، استاندار وقت لوگر، پس از مذاکره و تفاهم با طالبان، مرکز آن استان را به این گروه واگذار کرد، نظامیان در کلنگار همچنان با طالبان می‌جنگیدند. واحد نظامی مستقر در روستای کلنگار، به فرماندهی سید عباس، از فارسی‌زبانان ساکن لوگر تشکیل شده بود. عباس، به ایندیپندنت فارسی گفت: «زمانی که عبدالقیوم رحیمی، استاندار لوگر، به طالبان تسلیم شد، ما تصمیم گرفتیم تسلیم نشویم. تا آخرین لحظه ایستادیم و نگذاشتیم پرچم طالبان در آن منطقه برافراشته شود.»

عبدالقیوم رحیمی، استاندار وقت لوگر که بدون درگیری به طالبان تسلیم شد، برادر عبدالسلام رحیمی است. عبدالسلام رحیمی در دولت پیشین افغانستان، در مناصبی مهم از جمله رئیس‌دفتر اشرف غنی، وزیر دولت در امور صلح، عضو گروه مذاکره‌کننده با طالبان و مشاور ویژه اشرف غنی کار کرد. سلام رحیمی، با سران گروه طالبان روابط نزدیکی داشت و به همین دلیل، اوایل فوریه ۲۰۲۲ به افغانستان بازگشت و با طالبان بیعت کرد. او از حاکمیت طالبان در افغانستان استقبال کرد و گفت که امنیت سراسری در افغانستان تامین شده است.

قبل از ظهر سیزدهم اوت، وقتی عبدالقیوم رحیمی به طالبان تسلیم شد، طالبان او را برای رفتن به کابل بدرقه کردند. واحد نظامی مستقر در روستای کلنگار هم به دلیل از دست دادن حمایت دولت مرکزی در کابل و هجوم سنگین طالبان به شهر پل علم، به جای تسلیم شدن به طالبان، به سمت کابل عقب‌نشینی کرد؛ اما دو روز بعد، کابل نیز سقوط کرد و این نظامیان مانند ده‌ها هزار نظامی دیگر، در بلاتکلیفی محض گرفتار شدند.

سید عباس، فرمانده واحد نظامی روستای کلنگار، به‌دشواری توانست خود را به یکی از کشورهای همسایه افغانستان برساند. سید عباس و اعضای خانواده‌ او اکنون آواره‌اند. او در یکی از کشورهای منطقه کارهایی شاق به عهده گرفته است و پدر و برادرانش در شهرهای مختلف افغانستان شب و روز می‌گذرانند تا به دست طالبان نیفتند. با این حال خانه او در روستای کلنگار همچنان تحت نظر طالبان است؛ چون شماری از اعضای خانواده او از جمله فرزندان عباس، هنوز آنجا زندگی می‌کنند. عباس با به اشتراک‌گذاشتن عکس و ویدیو از جریان هجوم طالبان به خانه خود می‌گوید که طالبان به بهانه‌های مختلف اعضای خانواده‌اش را آزار و اذیت می‌کنند.

عباس افزود: «طالبان هرچند روز یک‌ بار روستای کلنگار را محاصره و خانه‌ها را بازرسی می‎‌کنند. یک روز قبل از نوروز هم به خانه من هجوم بردند؛ در و پنجره‌ها را شکستند و داخل خانه و حیاط را با بیل و کلنگ کندند و همه وسایل خانه را زیرورو کردند تا اسلحه پیدا کنند.»

عباس می‌افزاید که طالبان روستای کلنگار را «پنجشیر کوچک» خطاب می‌کنند؛ چون ساکنان این روستا برخلاف استاندار وقت لوگر و بقیه نظامیان، به طالبان تسلیم نشدند و در ۲۰ سال گذشته، در دفاع از لوگر نقش مهمی داشتند.

نظامیان در زندان‌های شخصی فرماندهان طالبان نگهداری می‌شوند

سید عباس می‌گوید شماری از فرماندهان محلی طالبان در لوگر زندان‌های شخصی دارند و نظامیانی را که در ۲۰سال گذشته علیه این گروه جنگیده‌اند، بازداشت و در این زندان‌ها نگهداری می‌کنند. او در مورد قاری جواد الوزی، فرمانده حوزه ۱ امنیتی لوگر که مسئولیت ردیابی و بازداشت نظامیان روستای کلنگار را به عهده دارد، گفت: «قاری جواد الوزی شبانه‌روز در پی تعقیب و بازداشت نظامیان، به‌ویژه نظامیان روستای کلنگار است. او می‌گوید اهالی کلنگار با طالبان بیعت نکرده‌اند و باید بهای آن را بپردازند. او یک زندان شخصی دارد و نظامیان را پس از بازداشت، آنجا زندانی و شکنجه می‌کند.»

به گفته این افسر پیشین ارتش، بسیاری از نظامیان پس از فروپاشی دولت افغانستان به کشورهای همسایه افغانستان پناه بردند اما طالبان بستگان آنان را بازداشت و شکنجه می‌کنند. فرماندهان قدرتمند طالبان که زندان‌های شخصی دارند، نظامیان و بستگان آنان را بازداشت می‌کنند و خودسرانه شکنجه و آزار  می‌دهند.

سید عباس می‌افزاید که طالبان ساکنان کلنگار را به بهانه‌های مختلف شکنجه می‌کنند و به همین دلیل بیشتر ساکنان این ناحیه استان لوگر مجبور شده‌اند به سایر شهرها کوچ کنند.

در ۱۷ اوت ۲۰۲۱، دو روز پس از فروپاشی دولت افغانستان، ملا هبت‌الله آخوندزاده، رهبر گروه طالبان، با صدور فرمانی عفو عمومی اعلام کرد و به همه اطمینان داد می‌توانند آزادانه در افغانستان زندگی کنند. در فرمان رهبر طالبان به نظامیان دولت پیشین، اطمینان داده شده بود که از آنان انتقام گرفته نمی‌شود. اما در بیشتر از هفت ماهی که از سلطه این گروه بر افغانستان می‌گذرد، ده‌ها افسر نظامی بازداشت و شماری دیگر ناپدید یا اعدام شده‌اند. کشتار نظامیان دولت پیشین همواره انتقادهای گسترده‌ای در داخل و خارج از افغانستان در پی داشته است، اما طالبان بی‌توجه به این اعتراض‌ها، بازداشت، شکنجه و کشتار نظامیان سابق را ادامه داده‌اند.