سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای اعلام کرد که زهرا صدیقی همدانی، معروف به ساره، با اتهام‌هایی مثل افساد فی‌الارض، ارتباط با رسانه‌های معاند جمهوری اسلامی، ترویج مسیحیت و ترویج همجنس‌گرایی در معرض خطر اعدام و سلب حضانت از دو فرزند خردسالش قرار دارد.
عفو بین‌الملل از مقام‌های جمهوری اسلامی ایران خواست این زندانی را «بدون قید و شرط» آزاد کنند و قوانینی که روابط جنسی بر مبنای رضایت میان افراد همجنس را جرم‌انگاری کرده است، لغو کنند.
بر اساس اعلام سازمان عفو بین‌الملل، زهرا صدیقی همدانی، مدافع حقوق بشر و عضو جامعه دگرباشان جنسی، «صرفا به دلیل گرایش جنسی و هویت جنسی واقعی یا مفروضش و همچنین پست‌ها و اظهاراتش در رسانه‌های اجتماعی در دفاع از حقوق افراد همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا، فراجنسیتی و بیناجنسی برخلاف ضوابط بینالمللی و به شکل خودسرانه تحت بازداشت است و در زندان مرکزی ارومیه به سر می‌برد.»
ماموران امنیتی سپاه پاسداران در روز پنج آبان ۱۴۰۰، زهرا صدیقی همدانی را در حالی که قصد داشت از ایران خارج شود، نزدیک مرز ایران و ترکیه دستگیر کردند. تا ۵۳ روز از او خبری در دست نبود تا اینکه مشخص شد در این مدت، در یک سلول انفرادی در بازداشتگاه سپاه پاسداران در ارومیه نگهداری می‌شده است.
به گزارش سازمان عفو بین‌الملل و به نقل از زهرا صدیقی همدانی، در این دوران یک مامور سپاه پاسداران او را «تحت بازجویی‌های شدید همراه با آزار و اذیت کلامی و توهین به هویت و ظاهرش قرار داد و همچنین او را به اعدام یا آسیب فیزیکی و سلب حضانت از دو فرزند خردسالش تهدید کرد.»
عفو بین‌الملل در بیانیه خود تاکید کرد: «این اعمال ناقض ممنوعیت مطلق شکنجه و سایر رفتار‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی و ترذیلی (تحقیر‌آمیز) محسوب می‌شوند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
این بیانیه می‌افزاید که بازپرس شعبه ششم دادسرای عمومی و انقلاب ارومیه در ۲۶ دی‌ماه ۱۴۰۰ به زهرا صدیقی همدانی اعلام کرده که اتهام او «افساد فی‌الارض» از طریق «ترویج همجنس‌گرایی»، «ارتباط با رسانه‌های معاند جمهوری اسلامی» و «ترویج مسیحیت» است.
سازمان عفو بین‌الملل در ادامه بیانیه خود از مقام‌های حکومت ایران خواست که زهرا صدیقی همدانی را «فورا و بدون قید و شرط» آزاد کنند زیرا او صرفا به دلایل تبعیض‌آمیز مربوط به گرایش جنسی یا هویت جنسیتی واقعی یا مفروضش و برای استفاده مسالمت‌آمیز از حقوق انسانی خود مانند حق حریم خصوصی و حق آزادی بیان و آزادی ارتباطات بازداشت شده است.
عفو بین‌الملل در بیانیه خود از جمهوری اسلامی ایران خواست، قوانینی که روابط جنسی مبتنی بر رضایت میان افراد همجنس را جرم‌انگاری کرده‌اند، لغو و به‌جای آن قوانینی را وضع کند که از افراد همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا، فراجنسیتی و بیناجنسی در برابر تبعیض، خشونت و سایر موارد نقض حقوق بشر محافظت کند.
درخواست جامعه دگرباشان از معلمان
در قوانین ایران که مبتنی بر اصول فقه شیعی دین اسلام است، رابطه جنسی میان افراد همجنس ممنوع است و جامعه دگرباشان همواره با خطر محرومیت از تحصیل، جریمه نقدی، مجازات زندان و اعدام مواجه‌اند.
اغلب دگرباشان جنسی در ایران به دلیل ممنوعیت‌های قانونی، هویت و گرایش جنسی خود را پنهان می‌کنند. آنان حتی اگر از مجازات حکومت در امان بمانند، در جامعه و خانواده تحقیر و طرد می‌شوند. جمهوری اسلامی ایران هرگونه آموزش و روشنگری درباره این موضوع را ممنوع کرده است و کنشگران حوزه دگرباشان را به زندان و اعدام تهدید می‌کند.
روز سه‌شنبه، ۵ بهمن، گروهی از کنشگران جامعه دگرباشان جنسی در نامه‌ای سرگشاده خطاب به معلمان ایران، از آنان خواستند با آموزش به خانواده‌ها و دیگر اعضای جامعه، «امکان پشتیبانی از نوجوانانی را که به علت گرایش و هویت جنسیتی در محیط آموزشی، در ترس و ناامنی به سر می‌برند و آزار می‌بینند، فراهم کنند.»
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر، در این نامه ضمن اشاره به آگاهی بر این نکته که درخواست یادشده باید ابتدا به مراجع حقوقی و نهادهای مجری قانون برده می‌شد، آمده است: «در کشوری که ۴۰ سال است در کنار دیگر قوانین ناعادلانه و مقررات فلج‌کننده اجتماعی، همجنسگرایان را با احکام اعدام و ترنس‌ها و افراد بیناجنسی را به عمل‌های تصدیق جنسیتی وادار می‌کند، ما چاره‌ای ندیدیم جز آنکه به معلمانی رجوع کنیم.»
امضاکنندگان این نامه با یادآوری تجربیات خود در نوجوانی و جوانی نوشته‌اند: «بخش بزرگی از ناآرامی‌ها و لطمات شدید و عمیق روحی و جراحت‌های جسمی ما در کلاس‌های درس و راهروهای مدارس در شهرها و روستاهای کشورمان، ایران، به ما وارد شد.»
نویسندگان نامه از معلمان خواستند با آموزش به خانواده‌ها و دیگر اعضای جامعه، برای محافظت و مراقبت از نسل جوان‌تری که در همان محیط آموزشی تحصیل می‌کند، امکان امنیت، رواداری، برخورداری و پشتیبانی از نوجوانان دگرباش را فراهم کنند.
درنا رها، نیما نیا، ساقی قهرمان، پیشکو زندی، زینب پیغمبرزاده، رها غیاثی، یاور خسروشاهی، رومی اختری، دنیا تنها، دریا دادمنش و سینا مختاری از جمله امضاکنندگان این نامه‌اند.
