چهار نفر از معلمان زن در غرب کابل برای اینکه دانش‌آموزان به‌دلیل مقررات طالبان و گسترش فقر در میان خانواده‌ها از آموزش بازمانده‌اند، داوطلبانه و بدون دستمزد، کلاس‌هایی را در خانه‌های دانش‌آموزان برگزار می‌کنند.

سهیلا کاملی، عاطفه برازنده، سیاره سپهر و بلقیس کاملی که تا چهار ماه قبل در مدارس غرب کابل تدریس می‌کردند، اکنون بی‌کارند و به‌دلیل مقررات طالبان خانه‌نشین شده‌اند. این چهار معلم، هر روز به خانه‌های دانش‌آموزان در غرب کابل می‌روند و به آنان درس می‌دهند. آنان تاکنون توانسته‌اند۵۰ دانش‌آموز را در سه کلاس بگنجانند و هر روز دو ساعت رایگان در یادگیری و آموزش به آن‌ها کمک کنند.

سهیلا کاملی به ایندیپندنت فارسی گفت: با مسلط شدن طالبان بر افغانستان و تعطیلی مدارس برای دختران، میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از درس محروم شدند و گسترش فقر در میان خانواده‌ها نیز باعث محروم شدن شمار زیادی از پسران از درس و آموزش شده است. سهیلا کاملی افزود، به‌دلیل تعطیلی مدارس دخترانه و ممانعت خانواده‌های فقیر از فرستادن پسرانشان به مدارس، با سه تن از همکارانش تصمیم گرفتند با محروم نگه‌داشتن دانش‌آموزان از درس و مدرسه مبارزه کنند و کلاس‌هایی را در خانه‌های دانش‌آموزان برگزار کنند.

خانم کاملی گفت: «با مسلط شدن طالبان بر افغانستان، زنان بی‌کار و دانش‌آموزان از آموزش محروم شدند. به دلیل نبود کار و کاهش منابع اقتصادی در افغانستان، سطح فقر گسترش‌یافته است. اکنون نه‌تنها دختران از کلاس ششم به بالا بلکه شمار زیادی از پسران نیز به‌دلیل فقر از آموزش محروم شده‌اند. با دیدن این وضعیت، ما چهار نفر تصمیم گرفتیم به دانش‌آموزانی که نمی‌توانند به مدرسه بروند، در خانه‌هایشان آموزش بدهیم. نتوانستیم آنان را به حال خودشان رها کنیم.»

سهیلا کاملی افزود آنان قصد دارند شمار زیادی از دانش‌آموزان را در کلاس‌های رایگان جذب کنند، اما امکانات بیشتری برای این کار در اختیار ندارند و نیاز به حمایت دارند.

عاطفه برازنده نیز تا قبل از مسلط شدن طالبان بر افغانستان در یکی از مدارس در غرب کابل تدریس می‌کرد. اعمال قوانین تبعیض‌آمیز طالبان علیه زنان و دختران، باعث شد او کارش را از دست بدهد.

عاطفه گفت: «برای اینکه با قوانین تبعیض‌آمیز طالبان مبارزه کند به دانش‌آموزان در خانه‌ها آموزش می‌دهد. عاطفه برازنده گفت: «برای اینکه دانش‌آموزان از آموزش بازنمانند، کلاس‌هایی را برای دختران و پسران، به‌ویژه آنانی که خانواده‌های فقیر دارند، تشکیل دادیم و من یکی از این کلاس‌ها را تدریس می‌کنم.»

ستاره دانش‌‌آموز کلاس هفتم در یکی از مدارس در غرب کابل است که در چهار ماه گذشته مدرسه نرفته است. او اکنون در کلاس‌های رایگانی که برگزار می‌شوند، شرکت می‌کند. ستاره گفت: شرکت در کلاس‌های غیررسمی باعث شده است او کمبود مدرسه را احساس نکند، اما حضور در این کلاس‌ها نمی‌تواند جای خالی‌اش را در کلاس‌های مدرسه پر کند.

ستاره گفت: «از این‌که طالبان مدارس را به روی ما بست حس بدی دارم. مدرسه‌ها تعطیل شدند، زمستان فرار رسید و ما چیزی برای خوردن نداریم. ما به مواد غذایی و سوخت نیاز داریم.»

ستاره که فرزند یک خانواده فقیر است و پدرش را چند سال قبل ازدست‌داده است، نگران بدتر شدن اوضاع است. او از سازمان‌های کمک‌رسان خواست، او و دختران هم‌سرنوشت او را کمک کنند تا به مدرسه برگردند.

در پی مسلط شدن بر افغانستان، مدارس دخترانه بالاتر از کلاس ششم در ۲۷ استان افغانستان تعطیل شدند و در چهارماه گذشته تمام تلاش‌ها در داخل و بیرون از افغانستان برای باز شدن مدارس به روی دختران بی‌نتیجه مانده است.

وزیران معارف و تحصیلات طالبان همواره گفته‌اند که تلاش می‌کنند طرحی جدید برای بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها ایجاد کنند. در این طرح، ضمن اینکه کلاس‌های پسران و دختران از هم جدا می‌شوند، آموزگاران مرد اجازه نخواهند داشت در مدارس دخترانه تدریس کنند. همچنین استادان زن در مدارس و دانشگاه‌ها اجازه نخواهند داشت در کلاس‌های پسرانه تدریس کنند.

در پی اعمال محدودیت‌های طالبان بر مدارس و دانشگاه‌ها‌، بسیاری از دانش‌آموزان و دانشجویان کلاس‌های درس را ترک کردند. مدارس و دانشگاه‌های خصوصی به دلیل از دست دادن دانش‌آموزان و دانشجویان با خطر ورشکستگی مواجه شده‌اند.

از سوی دیگر، طالبان مالیات سنگینی را بر مشاغل خصوصی ازجمله مدرسه‌ها و دانشگاه‌های خصوصی وضع کرد. اخیرا مسئولان تعدادی از مدرسه‌ها و دانشگاه‌های خصوصی گفته‌اند، درصورتی‌که اوضاع به روال کنونی پیش برود، آنان توان ادامه کار را ندارند و درنهایت مدارس و دانشگاه‌ها را تعطیل خواهند کرد.