نیویورک این روزها شاهد برگزاری نمایشگاه «رویاهای صورتی در سرزمین بی نام و نشان» است که تازه‌ترین آثار سارا معدندار و شهرام کریمی را درنگارخانه «الگا وایمر» به نمایش گذاشته است.
وقتی در این دنیای آشفته در مقابل آثار شهرام کریمی که مملو از رنگ‌های صورتی و شاد هستند می‌ایستی گویی در خاطره‌ای یا رویایی شیرین غوطه وری و به قول خودش: «رنگ‌ها حیات روح زنده زندگی است که خیال آدمی را می‌سازد» در این مجموعه، باغ‌ها که شاید نموداری از زادگاه هنرمند شیراز باشد خودنمایی می‌کند. آثار او در فرم، چند ساختاری است. مانند آثار مینیاتور ایران دو بعدی است و به عمق، فضا و شکل جاگیری آن نظر دارد. آنچنان که خود می‌گوید: «من عاشق هنر پرده آبی و مینیاتور ایران هستم». این مجموعه آثار جدید شهرام کریمی است که به تازگی در ایران کار کرده است. اما او که سال‌ها درآلمان زیسته، نشانه‌هایی آبستره از هنرغرب را نیز درنقاشی‌هایش نمایان می‌کند. در برخی آثار که زنان یکسره سیطره دارند، بی چهره‌اند یا گاهی چهره‌هایشان در پس غبار باغ گم می‌شود، شعری تصویری که به گفته او «آرزوهای زخم خورده زندگی ما» را یدک می‌کشند.
*نقاشی از شهرام کریمی
انتخاب نام نمایشگاه
اسم این مجموعه ترکیبی است از مفاهیم آثار هر دو هنرمند است. طراح نمایشگاه «رویاهای صورتی در سرزمین بی نام و نشان» رویا خواجوی حیدری، معتقد است آِثار کریمی در رنگ‌های روشن و صورتی غوطه وراست و آثار او رویایی و آبستره است. در حالیکه نقاشی‌های سارا معدندار سرزمین بی نام و نشان نام دارد. خواجوی در مورد انتخاب نام نمایشگاه می‌گوید: «آثار او مضامین بی‌هویتی در سرزمین ما را به تصویر می‌کشد. در حالیکه آثار شهرام به گذشته و میراث فرهنگی ما از طریق تصاویر آشنا وشعر نظر دارد و این دو مجموعه با هم نوعی پیوند دارند.» خواجوی بر این باور است که هر دو هنرمند از تاریخ و سرزمین ایران الهام گرفته‌اند. کریمی در نقاشی‌ها و ویدیو نقاشی‌های خویش از خاطرات شخصی و حافظه تاریخی ملی بهره برده است. مردم، گل‌ها، باغ‌ها و دهکده‌ها نشان از گذشته ساده ایران دارند، و در همان تابلو گوشه‌هایی از حوادث تاریخی نیز به تصویر کشیده شده است.
*نقاشی از شهرام کریمی
هویت و مهاجرت
معدندار در مجموعه رسانه ترکیبی جدید خود «سرزمین بدون نام» تصویری از کشوری آزاد، بی نام، بدون پرچم و مرزرا باز سازی می‌کند. شکل این سرزمین خیالی او شبیه پیکر زن است، شکل بدن او شبیه سرزمینش می‌شود. این سری کار کنکاشی در باب مساله جنسیت وهویت ملی است. او از نقاشی و چیدمان ویدیویی برای برهم زدن و پیکربندی مجدد برای بازتعریف و اندیشه دوباره درمورد مکان، ملت، هویت و جنسبت بهره برده است. شاید نقطه تلاقی هر دو کار در هویت گمشده پیوند می‌خورد. همان گونه که آثار کریمی از هویتی در گذشته سخن می‌گوید که شاید امروز وجود خارجی ندارد، به این خاطر رنگ‌های روشن و رویایی دست مایه کار اوست در حالیکه معدندار از کشوری آزاد و بدون هویتی که وجود خارجی ندارد و به یک آرزو شبیه است، سخن می‌گوید. کریمی معتقد است: «این ارزش انسان است که قدرت خلاقیت و ساخت دنیایی متقاوت دارد، هنراین‌جاست که معنا می‌گیرد». در آثارکریمی انتخاب پارچه و بوم در معنای کار تنیده می‌شود وبه این ترتیب جزیی از مفهوم نقاشی می‌گردد.
*عکس از شهرام کریمی
هنرمند و تعهد
شکی نیست که هنرمند تحت شرایط زندگی ومحیط خویش است. تعهد اجتماعی در هنر موضوعی قدیمی اما به روز است. برخی بر این باورند که هنرمند متعهد نیست بلکه این هنر است که متعهد است. در آثار معدندار بصورت آشکاری این روزآمد بودن و تعهد نسبت به مسایل اجتماعی هویداست. در حالیکه در آثار کریمی هر چند وجه آن آشکار و برجسته نیست، آما آنجا که به جستجوگری می‌پردازد و بر زیر پوست باغ به دنبال پرسش‌گری در مورد گذشته و خاطرات گمشده می‌گردد، تعهد اجتماعی آن هویدا می‌شود.
علاقمندان می‌توانند از یازدهم تا ۲۴ سپتامبر۲۰۱۹ از این نمایشگاه در نیویورک دیدن کنند.
