مجموعه‌ای از آثار باستانی ایرانی شامل یک گاو نر بالدار و یک لاماسوس طلایی در حراج کریستی ۴ میلیون دلار فروخته شدند.
گاو نر بالدار و لاماسوس طلای ایرانی که از آثار کشف‌شده در نزدیکی همدان بودند هر دو با قیمت‌هایی بسیار بیشتر از برآورد اولیه، هر یک بیش از ۱٫۵ میلیون پوند به فروش رفته و گران‌ترین آثار این حراج شدند که در روز ۸ دسامبر در لندن برگزار شد.
ارزش کل آثار فروخته‌شده در این حراج نزدیک به ۸٫۵ میلیون دلار برآورد شد که ۴ میلیون و ۱۱۵ هزار دلار آن متعلق به چهار اثر ایرانی بود.
علاوه بر دو لوح طلایی معروف، یک گاو سفالی از مجموعه املش و یک مجسمه پلنگ طلای اشکانی نیز در این حراج به فروش رفتند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
خریدار این آثار اعلام‌نشده است اما موسسه کریستی پیش‌تر اعلام کرده بود به دلیل تحریم‌های ایالات‌متحده در مورد خرید آثاری که منشأ آن‌ها ایران است، پیشنهاد‌های افراد آمریکایی را در این حراج نمی‌پذیرد.
در معرفی دو قطعه برتر این مجموعه آمده است گاو طلایی بالدار و لاماسوس اولین بار در سال ۱۹۴۸ در موزه سِرنوشی پاریس به عنوان بخشی از آثار کشف‌شده باشکوه و طلایی دوره هخامنشی به نمایش گذاشته شد که شامل بیست‌وسه قطعه یافت شده در سال ۱۹۲۰ در همدان بود.
سیاحان و مورخان یونانی، مانند دیودوروس سیکولوس و کوئینتوس کورتیوس، داستان‌های خیره‌کننده‌ای از استفاده هنگفت از طلا در ایران هخامنشی، هم برای زینت‌های شخصی و هم برای اثاثیه دربار بیان کردند.
به گفته دیودور سیکولوس، طلایی که اسکندر مقدونی از کاخ‌های تخت جمشید غارت کرد حدود ۲۵۰۰ تن تخمین زده می‌شود.
به نظر می‌آید قدمت این گنجینه به سلطنت اردشیر دوم، پادشاه هخامنشی ایران در سال‌های ۴۰۴ تا ۳۵۹ قبل از میلاد سلطنت می‌کرد، می‌رسد. اگرچه نمی‌توان نحوه استفاده دقیق از این لوازم تزئینی را تعیین کرد، اما این نقوش برجسته طلایی ممکن است روی مبلمان، در ورودی یا روی سپر نصب شده بودند.
این آثار ارتباط نزدیکی با پیکره‌های بالدار باشکوهی دارند که از «دروازه ملل» در بالای پلکان اصلی به سکوی تخت جمشید محافظت می‌کنند.
در تابستان ۱۹۶۳ محمدرضا شاه پهلوی، شاهنشاه ایران، تصویری از این نقش برجسته طلایی گاو بالدار که قدمت آن به امپراتوری هخامنشی ایران برمی‌گردد را برای طرح جلد نسخه بین‌المللی مجله لایف انتخاب کرد تا نشان دهنده «گذشته باشکوه» و «آینده درخشان» ایران باشد.
