پژوهشگران ناسا به تازگی پویانمایی (انیمیشنی) پخش کردند که نشان می‌دهد چطور مواد پلاستیکی که در اقیانوس‌ها ریخته شده است دور دنیا حرکت می‌کند.

هر سال رقم هشداردهنده هشت میلیون تن پلاستیک از رودخانه‌ها و سواحل وارد اقیانوس‌ها می‌شود. پویانمای ناسا- اولین پویانما در نوع خود در مقیاس جهانی- مکان و تراکم پلاستیک‌های شناور را در بازه زمانی ۱۸ ماه نشان می‌دهد.

پلاستیک بر اثر جریان اقیانوس‌ها و تابش آفتاب در طول زمان به میکروپلاستیک‌ها تجزیه می‌شود. دانشمندان معمولا زباله‌دان‌های دریایی را- مناطقی در اقیانوس‌ها که زباله‌ها در آن جمع می‌شود- با کشیدن تورهایی در پشت قایق‌ها جمع‌آوری می‌کنند و اندازه می‌گیرند.

بر اساس بیانیه رصدخانه زمین ناسا، این روش نمونه «از نظر جغرافیایی کم‌تراکم است و پژوهشگران از این راه نمی‌توانند بفهمند محل تجمع زباله‌ها در طول زمان چقدر تغییر می‌کند.»

نقشه برداری از میکروپلاستیک‌های دریایی- رصدخانه زمین ناسا

همچنین، پژوهشگران دانشگاه میشیگان به‌تازگی روش جدیدی برای نقشه‌برداری از میکروپلاستیک‌های اقیانوس در سراسر دنیا به کار گرفته‌اند. ناسا اعلام کرد که آن‌ها از اطلاعات هشت میکروماهواره استفاده کرده‌اند که بخشی از ماموریت سامانه ماهواره‌ای ناوبری جهانی توفند (CYGNSS) است.

ناسا گفت: «سیگنال‌های رادیویی از ماهواره‌های موقعیت‌یاب (GPS) از سطح اقیانوس منعکس می‌شوند، و ماهواره‌های سامانه ناوبری جهانی توفند این انعکاس‌ها را تشخیص می‌دهند.»

دانشمندان این سیگنال‌ها را تجزیه و تحلیل می‌کنند و سختی سطح اقیانوس را اندازه می‌گیرند، که به آن‌ها کمک می‌کند سرعت باد اقیانوسی را دریابند. پژوهشگران می‌گویند: «به نظر می‌رسد که این سیگنال‌ها وجود پلاستیک‌ را نیز آشکار می‌کنند.»

کریس راف، محقق ارشد ماموریت سامانه ماهواره‌ای ناوبری جهانی توفند، توضیح داد زمانی که پلاستیک یا زباله‌های دیگر روی سطح آب وجود دارد، سطح دریا به سختی زمان‌های دیگر نیست.

او گفت: «در آب‌های پاک‌تر، تعادل خوبی میان سختی اقیانوس و سرعت باد وجود دارد. اما وقتی به سراغ زباله‌دان عظیم اقیانوس آرام می‌روید [که بین کالیفرنیا و هاوایی است] میان میزان سرعت باد و سختی سطح اقیانوس ناهمگنی بیشتری دیده می‌شود.»

آقای راف و مدلین ایوانز، دستیار تحقیق از دانشگاه میشیگان، از این داده‌ها استفاده کردند تا در طول بیش از یک سال، از تراکم میکروپلاستیک‌ها در اقیانوس‌ها نقشه‌برداری کنند.

این داده‌ها به پژوهشگران کمک می‌کند به بعضی از تغییرات فصلی در محل تجمع میکروپلاستیک‌ها پی ببرند. ناسا در بیانیه‌اش اعلام کرد: «برای مثال، در زباله‌دان عظیم اقیانوس آرام، تراکم میکروپلاستیکی در تابستان بیشتر و در زمستان کمتر است. شاید دلیلش درآمیختن عمودی‌تر اقیانوس به هنگام کاهش دمای آن باشد.»

آن‌ها همچنین از همه رودخانه‌های سراسر دنیا تصاویر زمان‌گریز (تایم لپس) تهیه کردند و متوجه «میزان بسیار زیاد میکروپلاستیک‌ها» شدند که از رودخانه یانگ تسه در چین و گنگ در هند می‌آمدند.