طبق گفته دانشمندان كه میگویند باید پلاستیک را توصیفگر عصر انسان (آنتروپوسین) دانست، اکنون آلودگی پلاستیكی در زمره آلودگیهای فسیلی ثبت میشود.
دانشمندان با جستجو در میان رسوبات ۲۰۰ ساله در حوضه سانتا باربارا دریافتند که رسوبات پلاستیکی از زمان پایان جنگ جهانی دوم به صورت تصاعدی افزایش یافته است و هر ۱۵ سال یکبار حدود دو برابر میشود.
پژوهشگران دوره پس از سال ۱۹۴۵ را «شتاب بزرگ» نامیدند.
نویسنده تحقیق، جنیفر برندون از انستیتوی اقیانوسنگاری اسکریپس در دانشگاه کالیفرنیای سن دیه گو، به گاردین گفت: «همه ما در مدرسه درباره دوران سنگ، عصر برنز و عصرآهن میخوانیم. آیا این زمان بهعنوان دوران پلاستیک شناخته میشود؟ این یک چیز ترسناک است. این چیزی است که نسلهای ما از آن یاد میکنند».
بیشتر پلاستیکها در دهه ۱۹۲۰ اختراع شدند، اما پس از جنگ جهانی دوم بود که استفاده از آن گسترده شد. دانشمندان پس از سال ۱۹۴۵، میکروپلاستیکها را که بیشتر آنها در الیاف لباس بود، در مقادیر معقول در تمام لایههای زیرین یافتند.
دکتر برندون گفت: «عشق ما به پلاستیک در واقع در کارنامه فسیلی ما نادیده گرفته شده است. این مطالعه نشان میدهد که تولید پلاستیک ما تقریبا در پروندههای رسوبی ما کاملا کپی میشود».
دانشمندان دریافتند كه تا سال ۲۰۱۰ مردم ده برابر بیشتر از قبل جنگ جهانی دوم پلاستیک در حوضه انباشتهاند. دوران بعد از جنگ همچنین افزایش تنوع پلاستیک را نشان میدهد از جمله مواد کیسه پلاستیکی و ذرات پلاستیکی و همچنین الیاف پلاستیکی.
این مطالعه که در «پیشرفتهای علمی» منتشر شده است، اولین مطالعهای است که به تجمع پلاستیک در یک مکان میپردازد. محققان مطالعهی حوضه سانتا باربارا را انتخاب کردند، زیرا آب راکد است و اکسیژن تقریباً وجود ندارد که لایههای رسوبی را حفظ میکند.
هر پنج میلیمتر رسوب دو سال تاریخ محسوب میشود و دانشمندان توانستند رسوبات مربوطه تا سال ۱۸۴۳ را نمونه برداری کنند.
تحقیقات قبلی توسط اسکریپتس، میکروپلاستیکها را در عمق هزار متری (۳۳۰۰ فیت) در خارج از مونتری در کالیفرنیا یافت. در ماه آوریل، یک جهانگرد از ماریانا ترنچ در اقیانوس آرام غربی بازدید کرد و آنجا کیسههای پلاستیکی پیدا کرد.
دانشمندان تخمین میزنند که سالانه بین ۸/۴ تا ۷/۱۲ میلیون متریک تن زبالههای پلاستیکی وارد اقیانوس میشوند.
محققان در مقاله نوشتند: «نتایج تحقیق ما نشان میدهد که چنین افزایشی نه تنها در سطح آبهای اقیانوس، بلکه در اکوسیستم اعماق دریا نیز قابل ردیابی است، همانطور که در سابقه رسوبی ثبت شده است».
دانشمندان میگویند «آنها پیشبینی میکنند که این روند رو به رشد رسوب پلاستیکی در آینده افزایش مییابد و مانع تغییرات چشمگیر در سیاست یا مدیریت پسماند میشود».
در اوایل سال جاری، دانشمندان انجمن بیولوژی دریایی و دانشگاه پلیموت دریافتند که وسایل پلاستیکی بزرگتر که از سال ۱۹۵۷ تا ۲۰۱۶ در اقیانوسها پیدا شده «افزایش قابل توجهی» داشته است.
اشیاء پلاستیکی مانند کیسه، طناب و تور از جمله وسایلی بودند که از اقیانوسها گرفته شد. این زبالهها هر ساله بیش از ۱۰ میلیارد پوند خسارت اقتصادی به سیستمهای دریایی وارد میکند.
اگر این روند ادامه پیدا کند، تا سال ۲۰۵۰ پلاستیک دریایی از وزن ماهیها بیشتر میشود.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent