جای تعجب نیست که آمار در حال تغییر است. احتمالا می‌دانید که لیونل مسی چند شاهکار زده است، اما سخاوتمندانه یک پنالتی را به هم‌تیمش واگذار کرد.

اگر آن‌قدر خوش‌اقبال باشید که در فضای رسانه‌های اجتماعی غرق نشوید، در جواب به این سوال که آرژانتین بزرگ‌تر است یا کریستیانو رونالدو یا برعکس، می‌دانید که جواب نُه است.

وقتی مسی بعد از این که بازی لیگ قهرمانی را به نفع پاری سن ژرمن پیش برد، به کیلیان ام‌باپه گفت که در مراحل پایانی ضربه ایستگاهی را به آربی لایپزیگ بزند، این کارش از خود گذشتگی و بهترین بازیکن بودنش را بر سر زبان‌ها انداخت.

این حرکت او در پارک دو پرنس بیشتر شبیه به «تشکر» از ملی‌پوش فرانسوی بود. مسی پس از پیروزی ۳ به ۲ به طور عادی هم ستون‌های خبری، سرخط خبرها، توییتر، و گفت‌وگوهای مربوط به جایزه توپ طلایی را به خود اختصاص خواهد داد. اما پیش از آن که ام‌باپه سکویی را به او پیشکش کند تا به یاد داشته باشد که شکست‌ناپذیر است، چندان به چشم نمی‌آمد.

این بازیکن ۲۲ ساله بود که پاری سن ژرمن را حسابی قدرتمند کرد و مسی را راه انداخت، بازیکنی که تا حد زیادی به نظر می‌رسید که در ترکیب سه‌شنبه شب فردی خیالی باشد؛ بازیکنی که پیش‌تر می‌شناختیمش اما دیگر وجود نداشت.

او با جولیان دراکسلر از راست به چپ تغییر جا داد، از مرکز جایش را عوض کرد، بیشتر در عمق فرو رفت، و پیش از آن که مغلوب شود، جای‌گیری کرد. نیمه اول از جانب او اتفاقی نیفتاد، و از آنجا که پاری سن ژرمن از طرف لایپزیگ تحت فشار و تهاجم بود، سرعت و اعتماد ام‌باپه بود که آن‌ها را از ورطه سقوط نجات داد.

پایان غیرمعمول بازی اول توسط او قوی‌ترین طلسم تماشاچیان را باطل کرده بود. پاس فداکارانه ام‌باپه به مسی اولین لحظه سرنوشت‌سازش در دقیقه ۶۷ بازی بود، و او پنالتی را به ثمر نشاند و به طور مسحورکننده‌ای ضربه پنالتی (پاننکا) را در هوا جمع کرد.

ستاره فرانسوی می‌توانست خودش جلو برود، اما کنار رفت. ام‌باپه گفت: «طبیعی است. این احترام است. او بهترین بازیکن دنیاست. برای ما یک موهبت است که او با ما بازی می‌کند. همیشه این را گفته‌ام.»

«پنالتی می‌آید، او می‌زندش. زمان می‌گذرد. دومی که آمد، گفت تو بزن.»

وقتی یوسکو گواردیول دقیقه ۹۴ روی اشرف حکیمی افتاد و داور مارکو گویدا صحنه را در مانیتور کناری بازبینی کرد، همه در استادیوم منتظر بودند که یک سه‌گانه دیگر مسی را ببینند.

میزان فشاری که از زمان پیوستنش به پاری سن ژرمن تحمل کرده بود، جایی که نه مناسبش بود نه برای یک بازی کامل می‌توانست کار خودش را بکند، اگر پاس ام‌باپه نبود، می‌توانست به طور چشمگیری او را عقب بیندازد.

این مثل دیگر اوقاتی نبود که به مسی پنالتی می‌دادند که بزند. بزرگی با سخاوتمندی یکجا گرد آمده بود.

رفتار ام‌باپه بیشتر شبیه به سری به علامت تایید تکان دادن بود، و این که او چقدر برای او و تیم اهمیت داشته است.

این عمل همچنین کمک کرد که پاری سن ژرمن به آرزوی بزرگ خود برای نگه داشتن برنده آینده توپ طلا برسد، و انسجام ویرانگری بین مسی، ام‌باپه، و نیمار به وجود آورد، بی‌آن‌که اثری زیانبار بر تعادل دو طرف داشته باشد.

بازیکن برزیلی به دلیل مصدومیت در بازی سه‌شنبه شب غایب بود، اما هیولاهای شماره یک لیگ همچنان به صورت گروهی از افرادی ظاهر شد که به عنوان مدل بالای یک برند خریده شده‌اند، نه به‌خاطر هوش استراتژیک فوتبالی‌شان.

بعد ام‌باپه آن حرکت را کرد و بزرگ‌ترین بازیکن نسل را جان بخشید تا آن شب کاری کند که ارزش غیرمادی داشت.

تشکر مسی کمترین کاری بود که می‌توانست بکند.