اگر فکر می‌کنید بازی با هنگ‌کنگ برای ایران آسان است، احتمالا فوتبال را شوخی تصور کرده‌اید. همه هم‌گروهی‌های ایران (هنگ‌کنگ، کامبوج، عراق و بحرین) حریفان سرسختی محسوب می شوند و نتیجه بازی ایران مقابل هنگ‌کنگ می تواند از دغدغه‌های صعود از این گروه کم کند. حتی اگر به پیروزی تیم ایران در هنگ‌کنگ اطمینان دارید، باید به این نکته هم توجه کنید که حتی یک گل بیشتر شاید صعود را در روز آخر بازی‌های این گروه تضمین کند. بنابراین ببینیم وسط آشوب‌های خیابانی، گاز اشک‌آور و تضمین‌های فیفا، تیم ایران چه ماجراهایی را باید در هنگ‌کنگ پشت سر بگذارد.
فوتبال وسط آشوب‌های هنگ‌کنگ
اولین سفر تیم ملی فوتبال ایران برای اولین بازی در مسیر جام جهانی قطر و جام ملت‌های چین، سفری پرماجراست. ایران باید سه‌شنبه، ۱۹ شهریور، با هنگ‌کنگ بازی کند اما خیابان‌های هنگ‌کنگ صحنه آشوب‌هاست و این می‌تواند تردیدهایی را درباره بازی هنگ کنگ - ایران ایجاد کند.
ورزشگاه دولت هنگ‌کنگ که برای برگزاری بازی‌های راگبی و کریکت و جشن‌های غیرورزشی استفاده می‌شود، یک ورزشگاه فوتبال نیست اما ۴۰ هزار نفر گنجایش دارد و می‌تواند جو جذاب و اضطراب‌آوری برای حریفان بسازد. اما اضطراب اصلی برای ایران درباره شورش‌های خیابانی در هنگ‌کنگ است که شاید ورزشگاه را به محل تازه‌ای برای اعتراض‌های مردم تبدیل کند. البته چند هفته پیش دولت هنگ‌کنگ نامه‌ای به فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا فرستاد که هنگ‌کنگ توانایی برگزاری بازی‌های مقدمانی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر را، در امنیت کامل، در ورزشگاه ۴۰ هزارنفری خود دارد و انگار پاسخ به این نامه مثبت بود. اما فدراسیون فوتبال ایران خواهان برگزاری بازی در زمین بی‌طرف شد.
چند روز پیش هزاران طرفدار دموکراسی در هنگ‌کنگ به سوی فرودگاه این شهر رفته و در فعالیت‌های این فرودگاه برای چندمین بار اختلال ایجاد کردند. پلیس هنگ‌کنگ از ورود این معترضین به داخل ترمینال فرودگاه جلوگیری کرد و مخالفان در بیرون فرودگاه جمع شدند. آنها در برابر نیروهای پلیس سنگربندی کرده بودند و پلیس تردد مترو به سمت فرودگاه را مسدود کرد. فدراسیون فوتبال ایران با شنیدن این خبر واکنش نشان داد و سفرش به هنگ‌کنگ را پردردسر دانست اما تضمین‌های دولت هنگ‌کنگ شاید فیفا را متقاعد کرده باشد.
حمیرا اسدی، مسئول روابط بین‌الملل فدراسیون فوتبال به رسانه‌ها گفته: «فیفا اعلام کرد ناظران امنیتی همه چیز را بررسی می‌کنند. ما طبق وظیفه خود به فدراسیون جهانی فوتبال نامه زده‌ایم و گزارش دادیم که تیم ملی فوتبال ایران در کشور هنگ‌کنگ مشکلی نداشته باشد. فیفا نیز پاسخ نامه ما را داد و اعلام کرد ناظران امنیتی همه چیز را کنترل می‌کنند و بعد از این نامه نیز دیگر اتفاق جدیدی رخ نداده است».
بازیکنان ایرانی البته در هنگ‌کنگ صحنه‌های آشنایی را می‌بینند. آنها بارها با صحنه‌های مشابهی در تهران و شهرهای دیگری در ایران مواجه بوده‌اند.
ویلموتس در سکوت
تیم ملی با مارک ویلموتس روندی آرام و عجیب را پشت سر می‌گذارد. فوتبال ملی ایران ۸ سال به کارلوس کی‌روش عادت داشت که همیشه با دیدگاه‌ها و رفتارهایش همه چیز را تحت تاثیر قرار می‌داد. ویلموتس اما کلامی درباره مسائل تیم ملی و فوتبال ایران حرف نمی‌زند و در سکوت خبری مشغول کار در اردوهاست. حتی جلسه ویلموتس با وزیر ورزش و جوانان بی‌خبر تمام می‌شود. فدراسیون فوتبال هنگام قرارداد با مارک ویلموتس اعلام کرده بود که در قرارداد با سرمربی تیم ملی بندهایی را گنجانده تا ماجراهای کارلوس کی‌روش تکرار نشود. سکوت مقابل هر اتفاق البته تصمیم خوبی برای سرمربی تیم ملی نیست. یک سرمربی خارجی در فوتبال ایران برای تغییر دادن و ایجاد نظم جدید آمده و چه خوب اگر اظهارنظر کند، مخالفت و موافقت کند و در بحث‌های فوتبال نظر بدهد. شرکت در بحث‌ها به معنای جار و جنجال نیست، بلکه به معنای پویا شدن فضای فکری فوتبال است، همان چیزی که فوتبال در ایران نیاز دارد.
شاید هنوز کار جدی مارک ویلموتس شروع نشده باشد. بازی با هنگ‌کنگ گام اول است و یک بازی در این سطح بازار رسانه‌ای را برای تیم ملی داغ نمی‌کند و ویلموتس را به چالش نمی‌کشد تا او به گفت و گو درباره تیم ملی وارد شود. باید کمی صبر کرد تا تیم ملی وارد بازی‌های بزرگ‌تر شود و آنگاه شاید ویلموتس را با واکنش‌های جدی‌تری درباره مسائل فوتبال ببینیم.
فرصتی برای شناخت بیشتر
فهرستی که مارک ویلموتس برای تیم ملی نوشت بحث‌برانگیز بود. بازیکنانی که پای ثابت اردوهای سال‌های اخیر بودند دعوت نشدند. نمونه‌اش اشکان دژاگه که در فهرست ویلموتس نبود اما یکباره در آستانه سفر تیم ملی به اردو دعوت شد. بازیکنانی مثل روزبه چشمی، سعید عزت‌الهی و امیر عابدازده نیز به تیم ملی راه نیافتند و ویلموتس ترجیح داد بازیکنانی را به تیم ملی دعوت کند که در تیمی شاغل هستند یا بازی می‌کنند، اگرچه مثال نقض این نوع انتخاب در فهرست ویلموتس پیدا می‌شود و بازیکنانی مثل کنعانی‌زادگان هم در اردویش هستند.
ویلموتس بی‌شک در این اردوها و در بازی‌هایی مثل بازی با هنگ‌کنگ که نباید پردردسر باشند، دنبال شناخت از تیمش است. درباره فهرست‌های بازیکنان تا زمانی که سرمربی تیم ملی شناختی عمیق به دست نیاورده باشد، نمی‌توان آسان قضاوت کرد و ویلموتس هنوز با تمام ظرفیت‌های بازیکنان تیم ملی و بازیکنان نزدیک به دایره تیم ملی آشنا نیست و این شناخت به زمان نیاز دارد.
لیگ برتر تازه شروع شده و می‌تواند نمایشگاه واضحی برای ویلموتس باشد، فرصتی برای شناسایی بهتر و انتخاب‌هایی دقیق‌تر. بازی‌های نه چندان دشوار تیم ملی در مقدماتی نیز فرصتی برای آزمون و خطاست. البته آزمون و خطایی که منجر به شکست‌های دردسرساز نشود و همین بازی‌های آسان به دست‌اندازهای بزرگ برای تیم ملی تبدیل نشوند.
هنگ‌کنگ و کامبوج که دو حریف آینده تیم ملی هستند، نمی‌توانند ملاکی برای سنجش روش‌های مارک ویلموتس در تیم ملی باشند و ادعاهایی مثل ارائه فوتبال هجومی را اثبات کنند. هیچ‌کدام از این دو حریف ظرفیت‌هایی را ندارند که بدانیم ویلموتس چه شکلی از فوتبال را می‌خواهد در تیم ملی اجرا کند. شاید بازی‌های جدی‌تری مقابل عراق و حتی بحرین فرصت‌های بهتری برای بحث دراین‌باره باشند.
