در گزارش شاخص گرسنگی جهانی که به تازگی منتشر شده است، نام هند دیگر در فهرست ۱۰۰ کشور صدرنشین جهان به چشم نمی‌خورد. در تازه‌ترین گزارش از این شاخص تاکید شده است کودکان این کشور دچار گرسنگی «شدید»‌اند.

سال ۲۰۲۱ نام این کشور در این فهرست از رتبه ۹۴ در سال ۲۰۲۰ به رتبه ۱۰۱ رسید و از کشورهای همسایه‌اش: پاکستان، بنگلادش و نپال در این زمینه عقب افتاد.

این گزارش را سازمان خیریه ایرلندی دغدغه جهانی (Concern Worldwide) و سازمان آلمانی (Welt Hunger Hilfe) به طور مشترک تهیه می‌کنند که میزان گرسنگی و سوء‌تغذیه را در کشورهای جهان نشان می‌دهد.

با استفاده از چهار معیار جایگاه هر کشور در این شاخص مشخص می‌شود، این شاخص‌ها از جمله سوء‌تغذیه، لاغری کودکان (تعداد کودکان زیر پنج سال که وزنشان نسبت به قدشان کم است)، اختلال در رشد کودکان (تعداد کودکانی که قدشان نسبت به سنشان کوتاه است) و نرخ مرگ و میر کودکان است.

در گزارش این شاخص، هجده کشور از جمله چین، برزیل و کویت حائز بالاترین امتیازها شدند. در این شاخص کشورهایی که بالاترین درآمد را دارند بررسی نشده‌‌اند زیرا نرخ گرسنگی کودکان در این کشورها بسیار کم است. هند با امتیاز ۲۷.۵ در دسته گرسنگی «شدید» جای گرفت، به همراه پاکستان که با امتیاز ۲۴.۷ در جایگاه ۹۲ قرار گرفت.

در بازه زمانی ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ نرخ لاغری کودکان در هند ۱۷.۳ درصد و بیشترین مقدار بین کشورهای جهان بوده است که نشان از وجود سوء‌تغذیه شدید در کودکان این کشور دارد. در این گزارش آمده است: «آثار کووید‌ـ ۱۹ و محدودیت‌های ناشی از این همه‌گیری به شدت دامن مردم هند را گرفته است.»

امتیاز بنگلادش و نپال نسبت به سایر کشورهای جنوب آسیا بهتر بود و هر دو در جایگاه ۷۶ و در دسته «متوسط» قرار گرفتند.

پنج کشور جمهوری آفریقای مرکزی، چاد، جمهوری دموکراتیک کنگو، ماداگاسکار و یمن که امتیازشان بین ۳۵ تا ۴۹.۵ بود در رده «هشدارآمیز» قرار گرفتند. سومالی پایین‌ترین امتیاز را داشت و تنها کشوری بود که در رده گروه «‌به شدت هشدارآمیز» قرار گرفت.

داده‌های ۱۳۵ کشور در گزارش امسال مورد ارزیابی قرار گرفته است و برای حدود ۱۹ کشور داده‌های کافی برای محاسبه امتیاز جی‌‌اچ‌آی آن‌ها وجود نداشت.

همچنین در این گزارش هشدار داده شده است مبادا «معجون زهرآگین بحران اقلیم، همه‌گیری کووید‌ـ۱۹ و درگیری‌های خشونت‌بار طولانی و فزاینده» باعث شود از مسیر مبارزه جدی با گرسنگی در جهان خارج شویم و «پیشرفت‌های قبلی در مبارزه با گرسنگی کند یا معکوس شود».

همچنین بنا یه پیش‌بینی این گزارش گرسنگی تا سال ۲۰۳۰ «در کل جهان و به خصوص در ۴۷ کشور» به حد پایین «نخواهد رسید».

در این گزارش آمده است: «درگیری‌های خشونت‌بار علت اصلی بحران غذایی است و تقریبا بر تمامی وجوه سامانه‌های تامین غذا از تولید، برداشت، فرآوری و ترابری گرفته تا تامین ورودی، تامین مالی، بازاریابی و مصرف اثر منفی می‌گذارد». در ادامه این گزارش آمده است بین گرسنگی و درگیری پیوندی دوسویه وجود دارد و «تشدید ناامنی غذایی به درگیری‌های خشونت‌بار دامن می‌زند».

در این گزارش ضرورت رفع ناامنی غذایی مورد تاکید قرار گرفته است تا بتوان صلح پایدار ایجاد کرد.