یک پژوهش جدید افشا کرده است که به خاطر قلدری کودکان دیگر در مدرسه ازهر پنچ کودک، یک نفر به فکر خودکشی است.
این پژوهش را سازمان خیریه «جایزه دایانا» انجام داده که برای تجلیل از پرنسس دایانای متوفی ایجاد شده است؛ با هدف مبارزه با قلدری و اذیت و آزار در مدارس. دوک کمبریج، پسر پرنسس دایانا این سازمان را حمایت میکند.
این پژوهش، با شرکت ۱۰۰۳ دانشآموز ۱۱ تا ۱۶ ساله انجام شده و نشان داده است که بیش از نیمی از (۵۷ درصد) کودکان میگویند در مرحلهای از دوران تحصیلشان، مورد زورگویی و قلدری قرار گرفتهاند و به دنبال آن، ازهر پنج نفر یک نفرشان (۱۷درصد) به فکر خودکشی افتاده است.
بیش از سه-چهارم (۷۸ درصد) کسانی که در مدرسه مورد قلدری شاگردان دیگر بودند، میگویند این رفتار آنها را مضطرب کرده و بیش از نیمی دیگر (۵۶ درصد) گفتهاند در نتیجه آزار و اذیت نمیتوانستهاند شبها بخوابند.
افزون براین، ۷۴ درصد کودکان شرکتکننده در این پژوهش اعتراف کردهاند شاهد ارعاب شاگردان دیگر بوده و ۲۳ درصدشان معتقدند اولیای مدرسه به این مسئله رسیدگی نکردهاند.
این پژوهش خاطرنشان می کند که ارعاب تا چه حد میتواند بر آموزش کودک اثر منفی داشته باشد. ۳۵ درصد کودکانی که مورد اذیت و آزار قرار میگیرند، از مدرسه غیبت میکنند و یک پنجم آنها (۲۰ درصد) یا مجبور به تعویض مدرسه یا آموزشدیدن در خانه میشوند.
در نتیجه این تحقیقات، سازمان خیریه «جایزه دایانا» کارزاری را آغاز کرده است؛ با همکاری گروهی از شخصیتهای سرشناس از جمله پیتر آندره، خواننده، کریس اِلمور، نماینده پارلمان از حزب کارگر، لارنس اُکُلی، بکسور و پِنی لَنکَستر، مدل سابق.
با استفاده از هشتگ (بازگشت به مدرسه) و پخش یک رشته ویدئو که برای این سازمان تهیه شده، هر یک از این شخصیتها از تجربیات خود میگویند؛ در مورد اینکه چهطور مورد زورگویی و آزار قرار گرفتهاند.
در جریان این ویدئو، المور، برای نخستین بار میگوید پس از آنکه شاگرد دیگری او را تا حد خونریزی کتک زد، روی لباس ورزشی خود ادرار کرد و به تمام صورتش تف انداخت به فکر خودکشی افتاده بود. المور گفت: «در مراحلی در سنین ۱۴/۱۳ سالگی خوشحال میشدم که دیگر اینجا (در این دنیا) نباشم. در گوگل در مورد خودکشی خواندم. فکر میکردم خودکشی آسانتر از رویارویی با قلدرها (در مدرسه) است».
آندره دراین ویدئو در حمایت از این کارزار میگوید پس از مهاجرت به استرالیا، همه او را یک «مطرود» میدیدند که حتی معلمها او را «واگ» (رنگینپوست در زبان کوچه و خیابان استرالیا و نوعی اهانت) خطاب میکردند.
آندره گفت: «یادم میآید بچهها مرا به نردهها میبستند و به نوبت به طرفم سنگ پرتاب میکردند تا ببینند کدامشان اول سرم را میزند. میخندیدند و مرا «واگ» (سیاهپوست) روغنی صدا میکردند. وحشتناک بود. خیلی میترسیدم. وحشت زده بودم قلدری و اذیت و آزار وحشتناک است. واقعا ترسناک است».
اوایل هفته جاری، سازمان خیریه سلامت روان کودکان و نوجوانان، موسوم به «یانگ مایندز» در یک پژوهش جدید و گسترده نتیجهگیری کرد که «خلاء فاحشی» در حمایت و مراقبتهای اولیه از جوانانی وجود دارد که با مسائل روانی درگیرند. در ماه اوت، این سازمان در مورد ۷۰۰۰ جوان در سراسر بریتانیا تحقیق کرد که همه زیر ۲۵ سال و همه در تلاش برای یافتن کمک روانی بودهاند.
این پژوهشگران نتیجه میگیرند که بیش از دو-سوم کسانی که در این پژوهش شرکت کردند، نتوانسته بودند این کمکهای اولیه را دریافت کنند.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent