الناز رکابی، نماینده ایران در مسابقات سنگ‌نوردی جهان که ماه سپتامبر در مسکو برگزار شد، توانست با کسب ۴۲ امتیاز در جایگاه سوم قرار بگیرد و مدال برنز ماده کمباین را از آن خود کند.
رکابی که ۳۲ سال دارد و نخستین زن ایرانی است که در این رشته مدالی جهانی گرفته، می‌گوید برای اینکه بتواند به این موفقیت دست یابد، بیش از ۲۰ سال مثل یک کارگر کار کرده است و حالا نیز هیچ حمایتی و حتی بیمه ندارد. کمترین انتظار الناز رکابی از مسئولان ورزشی جمهوری اسلامی ایران این است که برای او یک فرصت شغلی فراهم و او را بیمه کنند.
پس از اینکه او نخستین مدال رشته سنگ‌نوردی زنان را برای ایران به ارمغان آورد، فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی ایران فقط پاداشی ۵۰۰ دلاری برای او در نظر گرفت و سایر مقام‌های جمهوری اسلامی ایران در حوزه ورزش نه از او سراغی گرفتند و نه درباره پاداش به او چیزی گفتند.
الناز رکابی با اشاره به اینکه سنگ نوردی رشته‌ای است که هر روز در حال تغییر است و مهارت‌هایش به‌روز می‌شود، گفت: «ما باید هرسال در مسابقاتی که برگزار می‌شود شرکت کنیم تا به‌روز بمانیم. امکانات هم به همین شکل در حال تغییرند؛ در حالی که در کشور ما امکانات خیلی دیر به دیر به‌روزرسانی می‌شود زیرا ما واردات نداریم و امکاناتی که داریم شبیه مسابقات جهانی نیست.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
او در گفت‌وگوی جدید خود، درباره امیدواری از فرا رسیدن روزی سخن گفت که زنان و مردان کنار هم ورزش کنند و این «تصور غلط» که ورزش‌های سخت و سنگین برای زنان عجیب و غریب است، از بین برود.
سال‌ها است که مسئولان ورزشی جمهوری اسلامی ایران با وجود درخشش زنان ورزشکار این کشور در رقابت‌های بین‌المللی از آنان حمایت نمی‌کنند و قوانین زن‌ستیزانه و دست‌وپاگیر جمهوری اسلامی محدودیت‌های زیادی برای آنان ایجاد کرده است.
پیش از این، سارا شیربیگی، بازیکن تیم ملی فوتسال زنان ایران، نیز درباره محدودیت‌های موجود برای زنان ورزشکار ایرانی سخن گفته بود: «همواره برای حجاب تذکر این بوده است که لباس بلند و گشاد بپوشید. نحوه پوشش ما در هر حال نسبت به ورزشکاران خارجی متفاوت است و این‌گونه نیست که بگوییم ما خیلی با لباس‌هایمان راحتیم و مشکلی با آن‌ها نداریم. در بازی لباس‌های اضافه می‌پوشیم که برخی مواقع بسیار اذیت می‌شویم.»
زنان ایرانی در برخی رشته‌ها مثل شنا و ژیمناستیک امکان حضور در رقابت‌های بین‌المللی را ندارند و برای برخی رقابت‌ها مثل دوومیدانی و فوتبال ناچارند لباس‌های گشاد و دست و پا گیر بپوشند. از طرفی، صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران هم از پخش مسابقات زنان ورزشکار خودداری می‌کند.
در سال‌های اخیر، فشار ناشی از محدودیت‌ها مهاجرت برخی زنان ورزشکار را به دنبال داشته است. صدف خادم در رشته بوکس، مژگان تاجیک، سارا خسروی و مهتاب یادگاری در رشته ژیمناستیک، درسا درخشانی، غزل حکیمی، شهره بیات و میترا حجازی‌پور در رشته شطرنج و راحله آسمانی، پریسا فرشیدی، دینا پوریونس و کیمیا علیزاده در رشته تکواندو از جمله زنان ورزشکاری بودند که به خارج از ایران مهاجرت کردند.
کیمیا علیزاده پاییز ۱۳۹۹، وقتی مهاجرت همیشگی خود از ایران را علنی کرد، در پستی اینستاگرامی، خود را یکی از میلیون‌ها زن سرکوب شده ایرانی دانست که حکومت هر زمان صلاح دید «مصادره‌اش» کرد و مدال‌هایش را پای «حجاب اجباری» گذاشت.
