هشتم شهریور، بیست‌ویکمین دوره جشن خانه سینما در برج میلاد برگزار شد. مراسمی که به تعبیری پس از جشنواره فیلم فجر مهم‌ترین جایگاه برای داوری کارنامه یک‌ساله سینمای ایران است. برای بسیاری از اهل سینما برگزیده شدن در جشن خانه سینما حتی ارزشمند‌تر از بردن سیمرغ بلورین است. استقلال کم و بیش برگزارکنندگان از مناسبات حکومتی و امکان حضور بیشتر اهل فن تا مدیران دولتی در راس کار مزید برعلت است تا اقبال سینمادوستان هم به این مراسم بیشتر باشد. امسال اما یک مدیر دولتی یعنی شهردار تهران نقش پررنگی در جشنواره خانه سینما داشت اما نه در مقام اجرا که در صف دریافت کنندگان جایزه. در بخش فیلم‌های مستند فیلم کوتاه «دل‌بند» به کارگردانی یاسر طالبی و فیلم مستند بلند «زمستان است» به کارگردانی پیروز حناچی، شهردار تهران، به عنوان فیلم‌های برگزیده معرفی شدند. پیروز حناچی پس از دریافت جایزه خود گفت: «وقتی این فیلم ساخته شد من مسئولیتی نداشتم و در سفری که به ترکیه و خیابان استقلال این کشور داشتم به این فکر افتادم که مستند خیابان لاله زار را که فرهنگ بسیار غنی‌تری دارد بسازم».
اما این جشنواره جز خودنمایی شهردار تهران، حاشیه‌های دیگری هم داشت. فاطمه معتمدآریا، بازیگر برجسته سینما، که برای اهدای جایزه بهترین بازیگر زن به سارا بهرامی روی صحنه آمده بود، گفت: «آرزو می‌کنم زودتر مردم ایران به صلح برسند که تحریمی نباشد که مانع خواسته‌های‌مان باشد. صلح و دوستی آن‌طور که می‌خواهیم در دنیا حاکم شود. ما مردمی شریف، با ایمان و دردانه‌هایی هستیم که مسیر گم کرده‌ایم و انشالله که به‌زودی صلح بر مسیر راه‌مان برگردد». گوهر خیراندیش، بازیگر پرسابقه سینما و تلویزیون، نیز که برای اهدای جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن به فرشته صدرعرفایی روی صحنه آمده بود، با اشاره به شرایط سخت اقتصادی، گفت: «آرزو می‌کنم با جهان تعاملی داشته باشیم تا مردم‌مان در امنیت اقتصادی باشند».
در بخش اهدای جایزه بهترین نقش اول مرد، عادل فردوسی‌پور و مازیار میری روی صحنه آمدند که حضور عادل فردوسی‌پور روی صحنه تشویق بی‌امان حضار در تالار را به همراه داشت. این جایزه به نوید محمدزاده برای بازی در فیلم «سرخپوست» اهدا شد.
محمدزاده گفت: «امشب برای من از چند بابت مهم است، اول اینکه این جایزه را از خانه سینما می‌گیرم، دوم کاندیدا‌هایی که کنار من بودند، و بعد اینکه جایزه را از میری و فردوسی پور دریافت می‌کنم، آدم خوشبختی هستم».
هم‌چنین بهمن فرمان آرا موقع اهدا جایزه به امیر یوسفی برای فیلم‌نامه «آشغال‌های دوست داشتنی» گفت: «هر کمکی به این سینما بشود کم است، زیرا به سمت ابتذال می‌رویم و فیلم فارسی‌ها به برخی فیلم‌ها شرف دارد. البته باید روی کار سینماداران نظارت شود؛ یک نمونه کارشان را بگویم، یکی از سینما‌ها ۲۳ سانس به فیلم «هزارپا» داد و فقط یک سانس به «جهان با من برقص» داده بود».
امیر یوسفی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس «آشغال‌های دوست داشتنی»، پس از دریافت جایزه گفت: «ارزش این جایزه بیش از شش سیمرغ جشنواره فیلم فجر است. این فیلم شش سال توقیف بود در صورتی که فیلم از صلح و دوستی می‌گوید. از شما می‌خواهم برای کسانی که آن را شش سال توقیف کردند دست بزنید تا صدایش به گوششان برسد».
ماجرای فیلم «آشغال‌های دوست داشتنی» در روزهای پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ می‌گذرد و درباره خانواده‌ای است که هرکدام از اعضای آن به تناسب سن و دوران زندگی‌شان به بخشی از حوادث تاثیرگذار تاریخ سیاسی ایران پیوند خورده‌اند. فرزندان خانواده هیچ‌کدام کنار مادر خانواده نیستند؛ یکی در سال‌های ۶۰ شمسی به اتهام فعالیت سیاسی اعدام شده؛ برادر دیگر در جنگ شهید شده و برادر کوچک‌تر به خارج کشور مهاجرت کرده است. مادر خانواده اما با تمام فرزندان حرف می‌زند به عکس‌شان خیره می‌شود و آنها گویی زنده می‌شوند. فیلم تلفیقی است از تخیل سینمایی و اشاره‌هایی مستقیم به برهه‌های حساس سیاسی و اجتماعی تاریخ معاصر.
جایزه بهترین کارگردانی هم به سعید روستایی برای فیلم «متری شیش‌ونیم» رسید. فیلمی که در سی‌وهفتمین دوره جشنواره فیلم فجر موفق شد برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شود. یک درام پلیسی که به موضوع مواد مخدر می‌پردازد و دومین تجربه این کارگردان در همکاری با پیمان معادی و نوید محمدزاده و پریناز ایزدیار پس از فیلم «ابد و یک روز» است.
در نهایت جایزه بهترین فیلم، به مجید مطلبی اهدا شد برای فیلم «سرخپوست». کارگردانی که پیش از این فیلم «ملبورن» را ساخته بود که در جشنواره‌های متعدد بین‌المللی نمایش داده شده بود. قصه «سرخپوست» در سال ۱۳۴۶، در یک زندان قدیمی در جنوب ایران که به دلیل مجاورت با فرودگاه درحال توسعه شهر که درحال تخلیه است، می‌گذرد. این فیلم در جشنواره فیلم فجر در پنج رشته توانست سیمرغ بلورین جایزه ویژه هیئت داوران را به خود اختصاص دهد.
